Ανέκδοτο

Επειδή τώρα τελευταία έχουμε ως blog μιαν εύθυμη - θα το έλεγα - διάθεση, θα συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο...

Δυο φίλοι πάνε για κυνήγι στο δάσος και ξαφνικά ο ένας πέφτει κάτω. Δεν μοιάζει να αναπνέει και τα μάτια του έχουν γυρίσει προς τα πάνω. Παίρνει γρήγορα το 166.

- Νομίζω ότι ο φίλος μου είναι νεκρός. Βοηθήστε με.
- Ηρεμήστε κύριε, λέει η τηλεφωνήτρια. Καταρχάς σιγουρευτείτε ότι ο φίλος σας είναι όντως νεκρός.

Ο τύπος δεν απαντά για λίγα δευτερόλεπτα και ξαφνικά ακούγεται ένας πυροβολισμός. Επιστρέφει στην γραμμή και λέει στην τηλεφωνήτρια:
- Εντάξει, τώρα τι κάνω;

Υγ. Λίγο μακάβριο αλλά νομίζω καλό....

blublu





αν και έχει περάσει κάποιος καιρός από την ολοκλήρωση της τελευταίας δουλειάς των BLU, ακολουθεί ένα βιντεάκι με το τελευταίο τους έργο, προς ενημέρωση όσων, οπώς εγω, δεν το πήραν χαμπάρι νωρίτερα.
αυτή τη φόρα παρατηρούμε να γίνεται ακόμα πιο ενεργός και ο ρόλος των στοιχείων του περιβάλλοντος.


COMBO a collaborative animation by Blu and David Ellis (2 times loop) from blu on Vimeo.


περισσότερες δουλειές της ομάδας BLU, ή σχετικές πληροφορίες μπορει να βρει κανείς στον ιστότοπό τους:

http://www.blublu.org/





υ.γ. θα ακολουθήσω μια συνήθεια που συναντάται στο blog μας, αυτή των υστερογράφων,

υ.γ.2. θα ακολυθήσω επίσης αυτή τη φορα και το παράδειγμα του εκπατρισμένου μέλους, κάνοντας (ακόμα πιο) μικρόυ μεγέθους ανάρτηση (!),

υ.γ.3. η γραφικότητα χτυπάει κόκκινο

αφρ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ

Ξέρω πολύ καλά ότι σε αυτό εδώ το μπλόγκ προσπαθούμε να αποφύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι τις γραφικότητες.

ΑΛΛΑ...

Είναι μια ειδική περίπτωση, έτσι και μόνον έτσι, μπορώ να δικαιολογηθώ για το παραλήρημα μου, διότι σήμερα κατάφερε η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου να προκριθεί στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.

Για όποιον/α δεν καταλαβαίνει, πολύ απλά λέω ότι πήγαμε στο Μουντιάλ.

Το γεγονός που καθιστά αυτήν την εξέλιξη ακόμα πιο σημαντική, είναι το ότι έχουμε να πάμε σε Μουντιάλ από το 1994, 16 χρόνια μετά και μετά απο 3 αποτυχημένες προσπάθειες.

Μην τρομάζετε, δεν θα υπεισέλθω σε ποδοσφαιρική ανάλυση,ούτε του παιχνιδιού στην Ουκρανία ούτε και για το πώς θα παίξουμε στο Μουντιάλ.

Μου απομένει μόνο το παραλήρημα.

Έλα μωρη Ελλαδάραααααααα.......

Έλα ρε Ότο τεράστιε!!!! Ρεχακλή!!!

Πάμε ρε παιδιά κάντε μας πάλι περήφανους ακόμα και στην Αφρική!!!!

Δύο είναι μόνο τα άσχημα στο Μουντιάλ...

Το πρώτο κακό είναι ότι η Νότιος Αφρική είναι στην άλλη άκρη της Αφρικής, άρα απίστευτα χαώδεις αποστάσεις και πολύ ακριβό ταξίδι.

Το δεύτερο και πιο ποδοσφαιρικό είναι ο αποκρουστικός ήχος που θα περνάει από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες, εξαιτίας αυτών των βουβουζέλων που θα σφυρίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος οι Αφρικανοί.

Υγ. Ρε Πλατινί ούτε τα προσχήματα δεν κρατήσατε!!! Εγώ περίμενα να σφάξουν την Βοσνία για να περάσει η Πορτογαλία του Γκαλάκτικο Ρονάλντο, αλλά αυτό το σφάξιμο στους Τίμιους Ιρλανδούς ούτε στα σφαγεία του Γκαγκάτση (Είπα να γίνω ολοκληρωτικά καμμένος και ζώο!!!). Γκόλ στις καθυστερήσεις μετά από υποδοχή του Αρνί - σωστά το γράφω - με το αριστερό χέρι... Έλεος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!











100 χρόνια σε 34 εικόνες


Δε θα γραψω πολλά. Εξάλλου δε μου περισσεύει πολύς χρόνος και ήδη νυστάζω. Αλλά πιστεύω ότι σε όποιον αρέσει η τέχνη της φωτογραφίας ας ρίξει μια ματιά σε αυτό το link: http://www.guardian.co.uk/artanddesign/gallery/2009/nov/10/100-years-press-photography?picture=355491717
Ο προηγούμενος αιώνας μέσα από τη ματιά γνωστών κι αγνώστων φωτογράφων.

Christiania - Ένα όνομα μια διαφορετική Ιδέα


Η Κριστιάνια (Christiania) είναι μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα που βρίσκεται στην περιοχή Κριστιανχάουν (Christianshavn), κοντά στο κέντρο της Κοπεγχάγης ( Δανία ). Καλύπτει μία περιοχή 34 τ.χλμ. και φιλοξενεί περίπου 1.000 κατοίκους. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι επισκέπτονται αυτή την αποκαλούμενη "ελεύθερη πολιτεία".


Είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα στην δανική πρωτεύουσα καθώς αποτελεί "ζωντανό παράδειγμα" του φιλελεύθερου και προοδευτικού τρόπου οργανωσης της δανικής κοινωνίας.






Η ιστορία της Κριστιάνια αρχίζει το 1970 , όταν μία ομάδα νέων ανθρώπων κατέλαβαν μια μεγάλη έκταση κοντά στο κέντρο της Κοπεγχάγης, που ανήκε στο στρατό και παρέμενε αχρησιμοποίητη, σε μια προσπάθεια να λύσουν το πρόβλημα στέγης που τους απασχολούσε αλλά και να δημιουργήσουν ένα όμορφο χώρο με πολύ πράσινο, μακριά από τα αυτοκίνητα και το θόρυβο της πόλης για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά τους.





Ταυτόχρονα, η εναλλακτική εφημερίδα Hovedbladet κυκλοφόρησε περιέχοντας ένα άρθρο με πολλές ιδέες για τη δημιουργική αξιοποίηση της εγκαταλελειμμένης αυτής έκτασης (η οποία ήταν και είναι ιδιοκτησία του υπουργείου άμυνας της Δανίας). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μαζική εισροή και εγκατάσταση στην περιοχή εκατοντάδων ανθρώπων, που επιθυμούσαν να ζήσουν μακριά από τους ρυθμούς ζωής των μεγάλων πόλεων οργανώνοντας με το δικό τους διαφορετικό τρόπο τη μικρή αυτή κοινότητα.





Πολλές φορές η τοπική αστυνομία προσπάθησε να απομακρύνει τον κόσμο, όμως κάθε φορά αναγκαζόταν να εγκαταλείψει τις προσπάθειες καθώς η έκταση είναι πολύ μεγάλη, όπως άλλωστε και ο αριθμός των κατοίκων και των Δανών που στήριζαν την προσπάθεια αυτή.






Το 1972 , η Κριστιάνια συμφώνησε με το δανικό υπουργείο άμυνας ότι οι κάτοικοι της θα πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα και την υδροδότηση, και έτσι η δανέζικη κυβέρνηση αναγνωρίζει την Κριστιάνια σαν ένα "κοινωνικό πείραμα".








Τα τελευταία χρόνια η Κριστιάνια έχει γίνει στόχος επιχειρήσεων της αστυνομίας, με τη δικαιολογία ότι μέσα στα όριά της γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, κι ότι ορισμένα από τα κτήρια έχουν χτιστεί σε προαστατευόμενες περιοχές (με την άδεια πάντως προηγούμενων κυβερνήσεων).






Υποστηρίζεται όμως ότι οι επιχειρήσεις αυτές έχουν σαν στόχο την εκδίωξη των κατοίκων της Κριστιάνια, προκειμένου η περιοχή να αξιοποιηθεί από κατασκευαστικές εταιρίες, καθώς βρίσκεται κοντά στο κέντρο και θεωρείται σημαντική από αναπτυξιακής άποψης. Προς το παρόν, γίνεται καταγραφή των κτιρίων της Κριστιάνια, ενώ το ανοιχτό εμπόριο χασίς έχει εκλείψει.

Περναν οι μερες...

Περναν οι μερες μα μπρος μου οι ιδιες ξερες
και το ονειρο ιπταται πλεον στους αιθερες...
Στις αναμνησεις και στο στερνο το ουρλιαχτο μου
στο στιχακι που ειναι παντα απαγκειο μου...
Περναν οι μερες μα μπρος μου το ιδιο σκηνικο...
Στο σκοταδι μοναξια, μπουκαλια και τα "εγω"
Αποριες γεννιουνται.. Καποτε ολα λησμονιουνται
Τοσα στοματα μιλουν.. Μα τα αισθηματα αιωρουνται..

Περασαν αρκετες μερες απο την τελευταια φορα που ειχα γραψει.. Σχεδον δυο βδομαδες.. Κατι τα πρωτα χειμωνιατικα κρυωματα, κατι η αναγκη να ξεμπλοκαρουμε.. μας βγηκε τελικα ξεμπλογκαρισμα αλλα δεν πειραζει.. Βασικα, αυτες οι δυο βδομαδες ηταν η απολυτη διαδικτυακη αποτοξινωση για μενα προσωπικα.. Και μαλλον βλεπω να συνεχιζεται.. Τωρα πια εχουν προστεθει και καποιες ομορφες υποχρεωσεις στην ολη εξισωση, που το μονο κακο τους ειναι οτι εχουν προθεσμιες..!Οποτε ο χρονος δεν πολυβοηθαει.. Αλλα δεν μας πτοει και αυτο!
Περασαν αρκετες μερες απο την τελευταια φορα που ειχα γραψει.. Απο οτι θυμαμαι ηταν και τοτε Κυριακη.. Ειχε και τοτε βροχη..

Βροχη στα τζαμια.. Γεννιεται ενας συνειρμος
"επικινδυνος" για ονειρα καιρος...
Ενας τοσο βουβος και μελαγχολικος ρυθμος
ειναι διαχυτος.. Σβηνεται αυτοματα το φως...
Ειναι απλα ενα γεγονος και δε χωρανε εξηγησεις
Μια ματια μυστικη που μαλλον δεν θα αντικρυσεις..
Και μη ρωτησεις καμια στιγμη "πως" και "γιατι"..
Ζησ΄το ταξιδι και ακου μονο τη βροχη...

Εχει πλακα οταν γυρνας σπιτι τις πρωτες πρωινες ωρες με βροχη..(ειδικα αν εισαι συνοδηγος!) Εχει πλακα οταν γυρνας γενικως και δεν μενεις στασιμος καπου.. Εχει πλακα οταν ζεις και δεν επιβιωνεις... Καποιοι κανουν καποια μικρα βηματα ελπιζοντας πως θα περασουν στην αλλη ακρη, καποιοι περνανε και καποιοι μενουν απλα με την ελπιδα... Καποιοι..καποιοι..καποιοι...
Υπαρχουν καποιοι(μαλλον ελαχιστοι..) σαν την Κωνσταντινα Κουνεβα.. Την θυμηθηκα σημερα που την εβλεπα στη συνεντευξη της στους Πρωταγωνιστες με το Σταυρο Θεοδωρακη..Οσοι δεν ειδατε την εκπομπη καλο ειναι να ψαξετε να την βρειτε.. Παλι καλα που υπαρχει και αυτη η τηλεοραση...
Αν καταλαβεις τι εχει περασει αυτη η γυναικα θα αισθανθεις ποσο για τον....... ειναι αυτα που μας ταλαιπωρουν καθημερινα.. Αν συμμεριστεις λιγο τη δυναμη της ισως ανατριχιασεις, ισως δακρυσεις.. Πραγματικα δεν ξερω... Κλεινω οπως εκλεισε και η εκπομπη.. "Η ομορφια δεν ειναι στα προσωπα, αλλα στο φως που υπαρχει μεσα στην καρδια"... Καληνυχτα, καλη βδομαδα και να περνατε ομορφες στιγμες με ανθρωπους που εχουν φως μεσα τους...

Ο Έρως και η Ψυχή....

Αυτός είναι ένας όμορφος μύθος, που βρήκα στο youtube και θέλησα να τον μοιραστώ....

Μιλάει για την αληθινή αγάπη του Έρωτα με την Ψυχή...πόσο αυθόρμητος και κεραυνοβόλος ήταν ο ''έρωτας'' του Έρωτα για την Ψυχή...και πόσες δυσκολίες πέρασαν για να είναι μαζί στο τέλος....Ο μύθος περιγράφεται υπέροχα σε αυτό το βιντεάκι, με τις καταπληκτικές εικόνες - έργα τέχνης και τη μοναδική μουσική του Arno Elias στο κομμάτι El Corazon....(es el alma que me dice que me dice que te siga....είναι η ψυχή -μου- που μου λέει που μου λέει να σ' ακολουθήσω)....

Πραγματικά με συγκίνησε η ιστοριούλα αυτή και νιώθω, ότι έχει πάρα πολλά διδάγματα...Το κυριότερο για μένα είναι ότι τελικά πρέπει πάντα να δίνουμε σημασία στην Ψυχή μας όταν γεμίζει Έρωτα και να μην την αγνοούμε...αλλά ούτε και να αφήνουμε τον Έρωτα μας να χαθεί με λανθασμένες ενέργειές μας...(όπως στο μύθο, που από την περιέργειά της η Ψυχή ρίχνει το λάδι του λυχναριού στον Έρωτα κι εκείνος ''εξανεμίζεται''....). Πάντα, να έχουμε ως πρώτη προτεραιότητα τον αγνό έρωτα και την αγνή αγάπη και να δίνουμε σημασία στα πρόσωπα που έχουμε δίπλα μας.....και η αγάπη στο τέλος θα θριαμβεύσει..Πάντα θριαμβεύει, αν είναι πραγματική.....

Καλό Σαββατόβραδο....

www.youtube.com/watch?v=XwusuGALtGc&feature=related

Ανέκδοτο με ηθικό δίδαγμα

Περπατάει ο ποντικός στη ζούγκλα, και ακούει κλάματα. Κάνει έτσι, και βλέπει τον ελέφαντα στη μεγάλη λακούβα. Είχε πέσει μέσα, και δε μπορόύσε να βγει.
"Βοήθεια, θα πεθάνω εδώ κάτω" φώναζε ο ελέφαντας.
"Σταμάτα φίλε μου, πως κάνεις έτσι? Εγώ είμαι εδώ. Θα σε βγάλω", του λέει ο ποντικός.
"Αχ, σώσε με σε παρακαλώ" κλαψουρίζει ο ελέφαντας.
"Περίμενε, κι έρχομαι να σε βγάλω" λέει ο ποντικός.
Πάει σπίτι του, ανοίγει το γκαράζ, βγάζει την Porsche, μπαίνει μέσα και φτάνει στη λακκούβα.
Δένει ένα σκοινί στον προφυλακτήρα, πετάει την άλλη άκρη κάτω, και λέει στον ελέφαντα: "Δέσε το στη μέση σου να σε τραβήξω".
Δένεται ο ελέφαντας, κανει μιά με πρώτη ο ποντικός, βγάζει τον ελέφαντα έξω.
"Αχ, σ' ευχαριστώ, μου έσωσες τη ζωή, πως να στο ανταποδώσω" κλπ λέει ο ελέφαντας.
"Έλα μωρέ, τι φίλοι είμαστε, δε τρέχει τίποτα", λέει ο ποντικός.
15 μέρες αργότερα, ακούει ο ελέφαντας κλάμματα στο δάσος. Πάει προς τα εκεί, τι να δει: Είχε πέσει ο ποντικός στη λακκούβα και δε μπορούσε να βγεί.
"Βοήθεια, θα πεθάνω εδώ κάτω, σώσε με σε παρακαλώ" φώναζε ο ποντικός.
"Σταμάτα φίλε μου, θα σε αφήσω εγώ εδώ?" λέει ο ελέφαντας.
Κατεβάζει την προβοσκίδα του στο λάκκο, και λέει στον ποντικό:
"Πιάσου πάνω της να σε βγάλω έξω".
Πιάνεται απ τη προβοσκίδα ο ποντικός, και τον τραβάει έξω ο ελέφαντας.


Ηθικόν δίδαγμα:
Άμα την έχεις μεγάλη, δε χρειάζεσαι Porsche.