Σε 81 λεπτά τελειώνει το 2009. Βασικά καθυστέρησα λίγο και μένουν ήδη μόνο 79. Τι έφερε ο χρόνος που έφυγε και τι καινούριο θα φέρει το 2010; Ελπίζω αρκετά. Για όλους. Περισσότερα χρήματα μάλλον, περισσότερο ελεύθερο χρόνο ίσως αλλά απαραίτητα περισσότερη δημιουργικότητα και φυσικά αγάπη. Περισσότερη αγάπη για να δώσουμε και με τη σειρά μας να πάρουμε. Όπως κατάλαβα πρόσφατα το παν για μένα -και υποθέτω για όλους- είναι η γνώση ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για σένα, που τους ενδιαφέρει τι σου συμβαίνει και μπορούν να μοιραστούν τη λύπη ή τη χαρά σου.. Κάποιος θα πει ότι όλα αυτά είναι τετριμμένα αλλά αυτο δε σημαίνει ότι δεν είναι και σημαντικά..
Όπως είχε γράψει και ο Leo Buskaglia, το να αγαπάς δεν είναι τίποτα, το να αγαπιέσαι είναι πολύ σημαντικό αλλά το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι το παν..
Καλή χρονιά σε όσους διαβάζουν αυτό το blog και σε όλους τους υπόλοιπους (που είναι και οι περισσότεροι υποθέτω) επίσης..
Εύχομαι όλοι να προσπαθήσουν να γίνουν λίγο πιο δημιουργικοί το νέο έτος και να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο στους στόχους τους.. Χρόνια πολλά!
Υ.Γ. εννοείται πως εύχομαι και τα εξής ανεδαφικά που πολύ θα ήθελα να μπορούσα να πραγματοποιήσω: τέρμα στην πείνα ανά την υφήλιο, παγκόσμια ειρήνη και φυσικά να πάρει ο Ατρόμητος το Champions League και να μου κάτσει η Νίκη..
Υ.Γ.2 Μένουν 55 λεπτά.. Και πάλι χρονιά πολλά και ευτυχισμένο 2010!
Μετανάστης? Τί είν' τούτο...
Η προχτεσινή μέρα αποτελούσε την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών.
Κατά την γνώμη μου αυτό είναι μια εκδήλωση Τύψεων και Ενοχών της Δυτικής Κοινωνίας έναντι των καταπιεσμένων και χειραγωγημένων λαών, στην πλειονότητά τους αποτελούν τα "αναπτυσσόμενα" ( politically correct όρος ) Κράτη.
Καλές είναι και οι Παγκόσμιες Ημέρες και το βήμα που δίνουμε έστω και για μια μέρα στους μετανάστες παντώς είδους , είτε οικονομικούς είτε πολιτικούς , οι οποίοι έστω και από "σπόντα" μπορούνε να εκφράσουν ελεύθερα ( όσο γίνεται βέβαια ) την γνώμη τους και να προβάλλουν τα χιλιάδες, συχνά άλυτα, προβλήματα τους.
Αλλά τί κάνουμε για την ουσία και την ρίζα του Κακού όλων των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους ήδη εξαθλιωμένους, από τις κακουχίες και την μοίρα, μετανάστες?
Το μόνο που κάνουμε είναι είτε να τους φοβόμαστε είτε να αδιαφορούμε για την ύπαρξη τους , λες και δεν υπάρχουν.
Για να το θέσω καλύτερα, υπάρχουν άνθρωποι που κερδοσκοπικά επικαλούνται και προκαλούν τον φόβο στον κόσμο, ιδίως προς το άγνωστο και τους μετανάστες. Επίσης κινδυνολογούν και τρομοκρατούν τον πληθυσμό με το να επικαλούνται την "επερχόμενη" καταστροφή του Ελληνικού Έθνους και του Κράτους κατ ' επέκταση, για να εκφοβίσουν ακόμα περισσότερο τον ήδη φοβισμένο και συχνά χειραγωγημένο Ελληνικό λαό.
Άλλοι πάλι , και νομίζω αποτελούμε την πλειονότητα του πληθυσμού, αδιαφορούμε τόσο για τις ανάγκες των μεταναστών αλλά ακόμα και για την ίδια τους την ύπαρξη.
Στην ουσία όμως, το βασικότερο όλων αποτελεί το γεγονός, ότι τους επιφορτίζουμε μόνο με υποχρεώσεις και ταυτοχρόνως τους αναγνωρίζουμε ελάχιστα δικαιώματα.
Αυτό το γεγονός αποτελεί θεμελιώδη και κατάφορη παραβίαση των ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά των μεταναστών. Αυτή η παραβίαση ξεκινά από την στιγμή που θα πατήσουν το πόδι τους - συχνά με παράνομο τρόπο - στον Ελλαδικό χώρο, μέχρι την στιγμή που θα φύγουν για οποιοδήποτε προορισμό από την χώρα μας.
Λοιπόν πολλά περιθώρια υπάρχουν για να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής των μεταναστών.
Κατά την γνώμη μου, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να καταμετρηθούν οι "μόνιμοι" μετανάστες στην χώρα μας. Οι μετανάστες , δηλαδή, οι οποίοι δεν βλέπουν την χώρα μας ως σταθμό μετάβασης προς κάποιον άλλον προορισμό, συχνά προς την Ευρώπη.
Η συγκεκριμένη κατηγορία μεταναστών, ζει και έχει δημιουργήσει οικογένειες με σταθερό - κατά το δυνατόν - εργασιακό περιβάλλον. Άρα αυτοί οι άνθρωποι συμβάλλουν σε όλα στο ελληνικό Κράτος , επομένως έχουν όλα τα εχέγγυα για να διεκδικήσουν και να τους δοθεί η δυνατότητα νομιμοποίησης, ώστε να μην ζουν και αναπνέουν με την "Δαμόκλειο σπάθη" της απέλασης.
Οι λόγοι που πρέπει να γίνει αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο σε πολλούς τομείς.
Στον οικονομικό τομέα, με την αύξηση των φόρων από τους νόμιμα πια μετανάστες, στον ασφαλιστικό τομέα με την αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, στην ταυτόχρονη μείωση του μέσου όρου ηλικίας στον "ελληνικό" πληθυσμό, διότι το δημογραφικό πρόβλημα απασχολεί την Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλο μέλος της Ευρωζώνης.
Τέλος , έχω την εντύπωση, πως αν και θα σημειωθούν αντιδράσεις, από τους γνωστούς Ελληνάρες, οι οποίοι έχουν άμεσα συμφέροντα από τις ενέργειες τους αυτές, θα αποτελέσει μεταβατική διαδικασία προς το καλύτερο.
Ούσες παρωδικές αυτές οι επιθετικές και βίαιες αντιδράσεις , θα αναγκαστούμε να αντιγράψουμε το μοντέλο της Αμερικής, την οποία πολλές φορές έχουμε κατηγορήσει και στηλιτεύσει την συμπεριφορά της, αλλά ως προς τον μεταναστευτικό τομέα, αποτελεί όμως παράδειγμα για όλες τις χώρες, οι οποίες έχουν παρόμοιο πρόβλημα, όπως ακριβώς το Ελληνικό Κράτος.
Αυτό που έκαναν, λοιπόν, οι Αμερικάνοι ήταν να νομιμοποιήσουν όλους όσους χρειάζονταν και συμμετείχαν παραγωγικά στο Αμερικάνικο Κράτος.
Η επόμενη κίνηση τους ήταν να δώσουν το θεμελιώδες δικαίωμα, σε αυτήν την κατηγορία μεταναστών, το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Έδωσαν σε όλους τους νόμιμους μετανάστες, το δικαίωμα να θεωρούν τον εαυτό τους πολίτη του Αμερικάνικου Κράτους. Από αυτήν την κίνηση τους κέρδισαν , κατά γενικό κανόνα, κοινωνική γαλήνη και αλληλεγγύη - πάντα στον βαθμό που αναλογεί - και σε όλους τους τομείς ανεξαρτήτως από τους παράγοντες που ανέφερα παραπάνω.
Αλλά το βασικότερο όλων αποτελεί το γεγονός, ότι διαμόρφωσαν τις συνθήκες, ώστε όλοι να νιώθουν μέλη ενός κοινωνικού συνόλου και να προσπαθούν όλοι για το καλύτερο. Από εκείνην την εξέλιξη εκπορεύεται και η εκλογή Ομπάμα , αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Εν κατακλείδι, μακάρι να ανταποκριθούν οι κυβερνόντες στις εξαγγελίες τους περί εκχώρησης πολιτικού δικαιώματος σε όλους τους νόμιμους μετανάστες.
Το παρακάτω βίντεο αφορά αυτό ακριβώς το ζήτημα, με τις δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών, του αρμόδιου δηλαδή υπουργού, περί του ζητήματος των μεταναστών.
![Reblog this post [with Zemanta]](http://img.zemanta.com/reblog_e.png?x-id=b9d1d28b-c580-4f5f-8be7-2e5bbe48215e)
Κατά την γνώμη μου αυτό είναι μια εκδήλωση Τύψεων και Ενοχών της Δυτικής Κοινωνίας έναντι των καταπιεσμένων και χειραγωγημένων λαών, στην πλειονότητά τους αποτελούν τα "αναπτυσσόμενα" ( politically correct όρος ) Κράτη.
Καλές είναι και οι Παγκόσμιες Ημέρες και το βήμα που δίνουμε έστω και για μια μέρα στους μετανάστες παντώς είδους , είτε οικονομικούς είτε πολιτικούς , οι οποίοι έστω και από "σπόντα" μπορούνε να εκφράσουν ελεύθερα ( όσο γίνεται βέβαια ) την γνώμη τους και να προβάλλουν τα χιλιάδες, συχνά άλυτα, προβλήματα τους.
Αλλά τί κάνουμε για την ουσία και την ρίζα του Κακού όλων των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους ήδη εξαθλιωμένους, από τις κακουχίες και την μοίρα, μετανάστες?
Το μόνο που κάνουμε είναι είτε να τους φοβόμαστε είτε να αδιαφορούμε για την ύπαρξη τους , λες και δεν υπάρχουν.
Για να το θέσω καλύτερα, υπάρχουν άνθρωποι που κερδοσκοπικά επικαλούνται και προκαλούν τον φόβο στον κόσμο, ιδίως προς το άγνωστο και τους μετανάστες. Επίσης κινδυνολογούν και τρομοκρατούν τον πληθυσμό με το να επικαλούνται την "επερχόμενη" καταστροφή του Ελληνικού Έθνους και του Κράτους κατ ' επέκταση, για να εκφοβίσουν ακόμα περισσότερο τον ήδη φοβισμένο και συχνά χειραγωγημένο Ελληνικό λαό.
Άλλοι πάλι , και νομίζω αποτελούμε την πλειονότητα του πληθυσμού, αδιαφορούμε τόσο για τις ανάγκες των μεταναστών αλλά ακόμα και για την ίδια τους την ύπαρξη.
Στην ουσία όμως, το βασικότερο όλων αποτελεί το γεγονός, ότι τους επιφορτίζουμε μόνο με υποχρεώσεις και ταυτοχρόνως τους αναγνωρίζουμε ελάχιστα δικαιώματα.
Αυτό το γεγονός αποτελεί θεμελιώδη και κατάφορη παραβίαση των ατομικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά των μεταναστών. Αυτή η παραβίαση ξεκινά από την στιγμή που θα πατήσουν το πόδι τους - συχνά με παράνομο τρόπο - στον Ελλαδικό χώρο, μέχρι την στιγμή που θα φύγουν για οποιοδήποτε προορισμό από την χώρα μας.
Λοιπόν πολλά περιθώρια υπάρχουν για να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής των μεταναστών.
Κατά την γνώμη μου, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να καταμετρηθούν οι "μόνιμοι" μετανάστες στην χώρα μας. Οι μετανάστες , δηλαδή, οι οποίοι δεν βλέπουν την χώρα μας ως σταθμό μετάβασης προς κάποιον άλλον προορισμό, συχνά προς την Ευρώπη.
Η συγκεκριμένη κατηγορία μεταναστών, ζει και έχει δημιουργήσει οικογένειες με σταθερό - κατά το δυνατόν - εργασιακό περιβάλλον. Άρα αυτοί οι άνθρωποι συμβάλλουν σε όλα στο ελληνικό Κράτος , επομένως έχουν όλα τα εχέγγυα για να διεκδικήσουν και να τους δοθεί η δυνατότητα νομιμοποίησης, ώστε να μην ζουν και αναπνέουν με την "Δαμόκλειο σπάθη" της απέλασης.
Οι λόγοι που πρέπει να γίνει αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο σε πολλούς τομείς.
Στον οικονομικό τομέα, με την αύξηση των φόρων από τους νόμιμα πια μετανάστες, στον ασφαλιστικό τομέα με την αύξηση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία, στην ταυτόχρονη μείωση του μέσου όρου ηλικίας στον "ελληνικό" πληθυσμό, διότι το δημογραφικό πρόβλημα απασχολεί την Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλο μέλος της Ευρωζώνης.
Τέλος , έχω την εντύπωση, πως αν και θα σημειωθούν αντιδράσεις, από τους γνωστούς Ελληνάρες, οι οποίοι έχουν άμεσα συμφέροντα από τις ενέργειες τους αυτές, θα αποτελέσει μεταβατική διαδικασία προς το καλύτερο.
Ούσες παρωδικές αυτές οι επιθετικές και βίαιες αντιδράσεις , θα αναγκαστούμε να αντιγράψουμε το μοντέλο της Αμερικής, την οποία πολλές φορές έχουμε κατηγορήσει και στηλιτεύσει την συμπεριφορά της, αλλά ως προς τον μεταναστευτικό τομέα, αποτελεί όμως παράδειγμα για όλες τις χώρες, οι οποίες έχουν παρόμοιο πρόβλημα, όπως ακριβώς το Ελληνικό Κράτος.
Αυτό που έκαναν, λοιπόν, οι Αμερικάνοι ήταν να νομιμοποιήσουν όλους όσους χρειάζονταν και συμμετείχαν παραγωγικά στο Αμερικάνικο Κράτος.
Η επόμενη κίνηση τους ήταν να δώσουν το θεμελιώδες δικαίωμα, σε αυτήν την κατηγορία μεταναστών, το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Έδωσαν σε όλους τους νόμιμους μετανάστες, το δικαίωμα να θεωρούν τον εαυτό τους πολίτη του Αμερικάνικου Κράτους. Από αυτήν την κίνηση τους κέρδισαν , κατά γενικό κανόνα, κοινωνική γαλήνη και αλληλεγγύη - πάντα στον βαθμό που αναλογεί - και σε όλους τους τομείς ανεξαρτήτως από τους παράγοντες που ανέφερα παραπάνω.
Αλλά το βασικότερο όλων αποτελεί το γεγονός, ότι διαμόρφωσαν τις συνθήκες, ώστε όλοι να νιώθουν μέλη ενός κοινωνικού συνόλου και να προσπαθούν όλοι για το καλύτερο. Από εκείνην την εξέλιξη εκπορεύεται και η εκλογή Ομπάμα , αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Εν κατακλείδι, μακάρι να ανταποκριθούν οι κυβερνόντες στις εξαγγελίες τους περί εκχώρησης πολιτικού δικαιώματος σε όλους τους νόμιμους μετανάστες.
Το παρακάτω βίντεο αφορά αυτό ακριβώς το ζήτημα, με τις δηλώσεις του Υπουργού Εσωτερικών, του αρμόδιου δηλαδή υπουργού, περί του ζητήματος των μεταναστών.
Δε σε Φοβάμαι...
Μερικούς μήνες μετά... και στο μυαλό μου στοιβαγμένες εκείνες
οι απαγορεύσεις, οι προειδοποιήσεις , οι "νουθεσίες",
οι γεμάτες υστεροβουλία συμβουλές, οι "δηλώσεις"
από υπεύθυνους και ανεύθυνους, από αρμόδιους
και αναρμόδιους, από φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς,
από αθώους και ενόχους, από καλλιτέχνες και δημοσιογράφους,
από πολιτικούς και ρασοφόρους, από δικηγόρους
και εμπειρογνώμονες, από ιδεολόγους και από χούλιγκαν,
από βολεμένους και από επαίτες... στο μυαλό μου
εκείνες οι "αυθόρμητες πορείες" και αυτές οι
"οργανωμένες προβοκάτσιες" ... τα συνθήματα στους
τοίχους και κάποια ραγισμένα τζάμια υποδηλώνουν
πια το τί έγινε κάποιους μήνες πρίν... "ΟΧΙ"... για κάποιους αυτό που
συνέβη είναι φυλαγμένο μέσα τους... ωστόσο κάποιες
νύχτες σαν και αυτή αναλογίζομαι πως η απουσία
όσο και αν κάποιοι θα φωνάξουν δεν πρόκειται ν' αλλάξει μορφή...
Θα'ναι το ίδιο εφιαλτική...
και το ξεψυχισμένο σώμα δεν προβλέπεται να αναστηθεί...
περνώντας όλο και πιο συχνά τελευταία από αυτό το μέρος μια
φράση φωλιάζει σε μια άκρη του μυαλού μου...
"ΔΕ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ"...
αφού δεν μπορούμε να φέρουμε το χρόνο πίσω για
να αποτρέψουμε ένα γεγονός, τουλάχιστον ας υψώσουμε τις
φωνές αντίδρασης για να μην επαναληφθεί...
"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ"
Δε σε φοβάμαι καθώς σε κυριεύει ο εγωισμός
ενώ γυρεύω αλληλεγγύη, δράσεις συλλογικές
η θεωρία αίολη, νοσηρός ο ψυχισμός
Ιδέα καμία. μονάχα εμμονές...
Απορρίπτεις ό,τι στο μυαλό σου δεν χωρά
και ό,τι δεν έκανες όταν ήσουν παιδί
ό,τι απ' την άνεση σου λιγάκι σ'αποσπά
σου μεταβάλλει την ρουτίνα την καθημερινή
με ταμπέλες και με όρους που δεν ξέρεις τι θα πούν
απευθύνεσαι σ' ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισες
η θρησκεία, το χρώμα και η εμφάνιση σου αρκούν
και αν μαζί σου δεν ταιριάζει (κάποιος) τον εξόρισες ... και τον αφόρισες
δεν σε φοβάμαι αφού κίνησες για αλλού
ενημερώνεις και μου λες εκεί εδράζεται η εξουσία σου
γι' αυτό φοράς τη μάσκα του αντικειμενικού
μα δεν με πείθει κανείς από την κουστωδία σου
εκ του ασφαλούς κ μονόπλευρα τις πιο πολλές φορές
διαστρευλώνεις καταστάσεις κ ανθρώπους θίγεις
λογοκρίνεις ως συνήθως τις δυσάρεστες φωνές
και αβίαστα σε συμπεράσματα θα καταλήγεις
δεν θα κρίνεις, ούτε θα αποκαλύπτεις
κάτι ενάντια σ' αυτό που λεν "Άρχουσα Τάξη"
είναι γνωστή η Τέχνη του να συγκαλύπτεις
και δεν έχει με τα χρόνια αλλάξει...
Δεν σε φοβάμαι γιατί το όπλο σου και η στολή
χρησιμεύουν για να ανελιχθείς κοινωνικά
και οι κάθε είδους κατασταλτικοί μηχανισμοί
το διαβατήριο για τα επόμενα σκαλιά
Νοσταλγείς τις εποχές που διατάζαν στρατηγοί
και οι ελευθερίες αιωρούνταν στο κενό
χαρακτηρίζεις όποιον σκέφτεται "ασύμμετρη απειλή"
και έτσι ποινικοποίησες το ρήμα "αντιδρώ"
Συλλογικό καλό - το Εθνικόν Συμφέρον
Εθνικόν Συμφέρον - Η ατομική σου προβολή
και μου φαίνεται στα αλήθεια τόσο ενδιαφέρον
πως η ιδεολογία γίνεται προσωπική βολή...
Δεν σε φοβάμαι, λοιπόν, κυβερνήτη των δειλών
απάνθρωπε εξουσιαστή των ψυχών...
Νομοθετείς, Εκτελείς και Δικάζεις
Δημοκρατικά - πιο απλά - διατάζεις
Μα δεν αλλάζεις κάτι ανιδιοτελώς
το όφελος σου στους λόγους γίνεται "Λαός"
η αδιαφορία μεταφράζεται "Όλα στο Φώς"
Και η αδικία "στη φυλακή ακόμα και πολιτικός"
μα όσο ετοιμάζεις τις πομπώδεις ομιλίες
υπάρχουν Κάποιοι που βρίσκουν κάπου αλλού διαφυγή
ακούν το "Θα" και εκεί τελειώνουν οι ουτοπίες
και στοιβαγμώνες πολλές ίσως φέρουν μια αλλαγή
οι απαγορεύσεις, οι προειδοποιήσεις , οι "νουθεσίες",
οι γεμάτες υστεροβουλία συμβουλές, οι "δηλώσεις"
από υπεύθυνους και ανεύθυνους, από αρμόδιους
και αναρμόδιους, από φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς,
από αθώους και ενόχους, από καλλιτέχνες και δημοσιογράφους,
από πολιτικούς και ρασοφόρους, από δικηγόρους
και εμπειρογνώμονες, από ιδεολόγους και από χούλιγκαν,
από βολεμένους και από επαίτες... στο μυαλό μου
εκείνες οι "αυθόρμητες πορείες" και αυτές οι
"οργανωμένες προβοκάτσιες" ... τα συνθήματα στους
τοίχους και κάποια ραγισμένα τζάμια υποδηλώνουν
πια το τί έγινε κάποιους μήνες πρίν... "ΟΧΙ"... για κάποιους αυτό που
συνέβη είναι φυλαγμένο μέσα τους... ωστόσο κάποιες
νύχτες σαν και αυτή αναλογίζομαι πως η απουσία
όσο και αν κάποιοι θα φωνάξουν δεν πρόκειται ν' αλλάξει μορφή...
Θα'ναι το ίδιο εφιαλτική...
και το ξεψυχισμένο σώμα δεν προβλέπεται να αναστηθεί...
περνώντας όλο και πιο συχνά τελευταία από αυτό το μέρος μια
φράση φωλιάζει σε μια άκρη του μυαλού μου...
"ΔΕ ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ"...
αφού δεν μπορούμε να φέρουμε το χρόνο πίσω για
να αποτρέψουμε ένα γεγονός, τουλάχιστον ας υψώσουμε τις
φωνές αντίδρασης για να μην επαναληφθεί...
"ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ"
Δε σε φοβάμαι καθώς σε κυριεύει ο εγωισμός
ενώ γυρεύω αλληλεγγύη, δράσεις συλλογικές
η θεωρία αίολη, νοσηρός ο ψυχισμός
Ιδέα καμία. μονάχα εμμονές...
Απορρίπτεις ό,τι στο μυαλό σου δεν χωρά
και ό,τι δεν έκανες όταν ήσουν παιδί
ό,τι απ' την άνεση σου λιγάκι σ'αποσπά
σου μεταβάλλει την ρουτίνα την καθημερινή
με ταμπέλες και με όρους που δεν ξέρεις τι θα πούν
απευθύνεσαι σ' ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισες
η θρησκεία, το χρώμα και η εμφάνιση σου αρκούν
και αν μαζί σου δεν ταιριάζει (κάποιος) τον εξόρισες ... και τον αφόρισες
δεν σε φοβάμαι αφού κίνησες για αλλού
ενημερώνεις και μου λες εκεί εδράζεται η εξουσία σου
γι' αυτό φοράς τη μάσκα του αντικειμενικού
μα δεν με πείθει κανείς από την κουστωδία σου
εκ του ασφαλούς κ μονόπλευρα τις πιο πολλές φορές
διαστρευλώνεις καταστάσεις κ ανθρώπους θίγεις
λογοκρίνεις ως συνήθως τις δυσάρεστες φωνές
και αβίαστα σε συμπεράσματα θα καταλήγεις
δεν θα κρίνεις, ούτε θα αποκαλύπτεις
κάτι ενάντια σ' αυτό που λεν "Άρχουσα Τάξη"
είναι γνωστή η Τέχνη του να συγκαλύπτεις
και δεν έχει με τα χρόνια αλλάξει...
Δεν σε φοβάμαι γιατί το όπλο σου και η στολή
χρησιμεύουν για να ανελιχθείς κοινωνικά
και οι κάθε είδους κατασταλτικοί μηχανισμοί
το διαβατήριο για τα επόμενα σκαλιά
Νοσταλγείς τις εποχές που διατάζαν στρατηγοί
και οι ελευθερίες αιωρούνταν στο κενό
χαρακτηρίζεις όποιον σκέφτεται "ασύμμετρη απειλή"
και έτσι ποινικοποίησες το ρήμα "αντιδρώ"
Συλλογικό καλό - το Εθνικόν Συμφέρον
Εθνικόν Συμφέρον - Η ατομική σου προβολή
και μου φαίνεται στα αλήθεια τόσο ενδιαφέρον
πως η ιδεολογία γίνεται προσωπική βολή...
Δεν σε φοβάμαι, λοιπόν, κυβερνήτη των δειλών
απάνθρωπε εξουσιαστή των ψυχών...
Νομοθετείς, Εκτελείς και Δικάζεις
Δημοκρατικά - πιο απλά - διατάζεις
Μα δεν αλλάζεις κάτι ανιδιοτελώς
το όφελος σου στους λόγους γίνεται "Λαός"
η αδιαφορία μεταφράζεται "Όλα στο Φώς"
Και η αδικία "στη φυλακή ακόμα και πολιτικός"
μα όσο ετοιμάζεις τις πομπώδεις ομιλίες
υπάρχουν Κάποιοι που βρίσκουν κάπου αλλού διαφυγή
ακούν το "Θα" και εκεί τελειώνουν οι ουτοπίες
και στοιβαγμώνες πολλές ίσως φέρουν μια αλλαγή
Άσυλο ή Σύληση?
Αρχίζω να ανησυχώ εως να τρομοκρατούμαι για την τροπή που παίρνουν οι εξελίξεις ως προς το ζήτημα της Άρσης του Ασύλου.
Πραγματικά ο τρόμος μου αυτός, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν, ότι δεν έχει βάση και ρίζες "Κακού", τα γεγονότα - δυστυχώς - επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μου.
Το Πανεπιστήμιο ως θεσμός έχει την βάση του, πέραν από την λειτουργία του ως χώρος μετάδοσης και παραγωγής γνώσης, στην ανταλλαγή - συχνά αντικρουόμενων - απόψεων.
Μας φαίνεται πολλές φορές τόσο τετριμμένο και κοινότοπο αυτό που ανέφερα αλλά τόσο αναγκαίο και επιτακτικό για τον ίδιο του θεσμό του Πανεπιστημίου και της Κοινωνίας στην ολότητα της.
Όμως...
Σήμερα φοβόμαστε να ανοίξουμε το στόμα μας ΟΛΟΙ.
Μέσα στο ΟΛΟΙ συμπεριλαμβάνονται καθηγητές, φοιτητές, κομματικές φοιτητικές παρατάξεις, πρυτανεία, Πολιτεία , Κράτος αλλά κυρίως η ίδια η Κοινωνία.
Όλοι τρέμουμε στο ενδεχόμενο να αντικρύσουμε κατάματα το πρόβλημα και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε.
Ο καθένας "βολεύεται" στην θέση του για μικροσυμφέροντα χάνοντας όμως την γενικότερη εικόνα αλλά κυρίως την ουσία.
ΟΛΟΙ μοιάζουν σαν την νοικοκυρά η οποία βαριέται να σκουπίζει και βάζει την σκόνη κάτω από το χαλί. Δηλαδή ξέρει για το πρόβλημα αλλά όσο δεν το βλέπει δεν την πολυαπασχολεί. Μέχρι να "κακοφορμήσει" το πρόβλημα και να προκαλέσει με την σειρά του αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Αυτές οι αντιδράσεις συνήθως είναι βίαιες και εκρηκτικές.
Τρανό παράδειγμα το συμβάν στην Γερμανία.
Οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου Goethe της Φρανκφούρτης οργάνωσαν απεργία ζητώντας καλύτερη εκπαίδευση και αντιδρώντας στις νέες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της χώρας.
Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου, την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, ζήτησε την επέμβαση της αστυνομίας προκειμένου να σταματήσει το απεργιακό πρόγραμμα. Η αστυνομία εισβάλλει στο κτίριο του Πανεπιστημίου και απομακρύνει φοιτητές και καθηγητές. Περίπου 200 άνθρωποι απειλούνται με ποινική δίωξη. ( Το παρακάτω βίντεο )
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι πόσο μακριά είμαστε από το συγκεκριμένο συμβάν?
Μήπως πρέπει να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην χώρα μας για να μπούμε στην διαδικασία να επιλύσουμε αυτό το ζήτημα?
Κατα την γνώμη μου πρέπει να αποφασίσουμε ότι το Άσυλο καλώς υφίσταται και θα πρέπει να ισχύει, για τον φόβο και μη των Ιουδαίων.
Πανεπιστήμιο σημαίνει Ελευθερία.
Ελευθερία από όλες τις απόψεις και χωρίς περιορισμούς.
Η αστυνομοκρατία ιδίως σε τέτοιους χώρους είναι το λιγότερο καταστρεπτική και το πιο λυπηρό είναι ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Goethe, ζήτησε την αυτοαναίρεση του και την επέμβαση της Αστυνομίας.
Αυτό ο άνθρωπος εγκληματεί κατά του Πανεπιστημίου, των Φοιτητών αλλά κυρίως κατά του Θεσμού που θα όφειλε να υπηρετεί.
Το να μπω στην διαδικασία να σχολιάσω το αποκρουστικό της εικόνας αστυνομικών με κράνη μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου είναι το λιγότερο περιττό.
Τα σχόλια δικά σας.
Συνοψίζοντας, αναγκαίο αποτελεί το γεγονός οτι θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να εξυγειάνουμε τον θεσμό του Ασύλου, διότι αποτελεί κατάκτηση, με τρόπο ο οποίος να εκφράζει τον ίδιο τον θεσμό του Πανεπιστημίου . Να βρεθεί η "χρυσή" τομή για την αρτιότερη και πιο ευρυθμή του λειτουργία και όχι με σκοπό να βολέψει κάποιους.
Το μόνο μέλημα των αρμόδιων θα πρέπει να είναι το ίδιο το Πανεπιστήμιο σαν οργανισμός.
Πραγματικά ο τρόμος μου αυτός, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν, ότι δεν έχει βάση και ρίζες "Κακού", τα γεγονότα - δυστυχώς - επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μου.
Το Πανεπιστήμιο ως θεσμός έχει την βάση του, πέραν από την λειτουργία του ως χώρος μετάδοσης και παραγωγής γνώσης, στην ανταλλαγή - συχνά αντικρουόμενων - απόψεων.
Μας φαίνεται πολλές φορές τόσο τετριμμένο και κοινότοπο αυτό που ανέφερα αλλά τόσο αναγκαίο και επιτακτικό για τον ίδιο του θεσμό του Πανεπιστημίου και της Κοινωνίας στην ολότητα της.
Όμως...
Σήμερα φοβόμαστε να ανοίξουμε το στόμα μας ΟΛΟΙ.
Μέσα στο ΟΛΟΙ συμπεριλαμβάνονται καθηγητές, φοιτητές, κομματικές φοιτητικές παρατάξεις, πρυτανεία, Πολιτεία , Κράτος αλλά κυρίως η ίδια η Κοινωνία.
Όλοι τρέμουμε στο ενδεχόμενο να αντικρύσουμε κατάματα το πρόβλημα και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε.
Ο καθένας "βολεύεται" στην θέση του για μικροσυμφέροντα χάνοντας όμως την γενικότερη εικόνα αλλά κυρίως την ουσία.
ΟΛΟΙ μοιάζουν σαν την νοικοκυρά η οποία βαριέται να σκουπίζει και βάζει την σκόνη κάτω από το χαλί. Δηλαδή ξέρει για το πρόβλημα αλλά όσο δεν το βλέπει δεν την πολυαπασχολεί. Μέχρι να "κακοφορμήσει" το πρόβλημα και να προκαλέσει με την σειρά του αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Αυτές οι αντιδράσεις συνήθως είναι βίαιες και εκρηκτικές.
Τρανό παράδειγμα το συμβάν στην Γερμανία.
Οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου Goethe της Φρανκφούρτης οργάνωσαν απεργία ζητώντας καλύτερη εκπαίδευση και αντιδρώντας στις νέες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της χώρας.
Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου, την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, ζήτησε την επέμβαση της αστυνομίας προκειμένου να σταματήσει το απεργιακό πρόγραμμα. Η αστυνομία εισβάλλει στο κτίριο του Πανεπιστημίου και απομακρύνει φοιτητές και καθηγητές. Περίπου 200 άνθρωποι απειλούνται με ποινική δίωξη. ( Το παρακάτω βίντεο )
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι πόσο μακριά είμαστε από το συγκεκριμένο συμβάν?
Μήπως πρέπει να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην χώρα μας για να μπούμε στην διαδικασία να επιλύσουμε αυτό το ζήτημα?
Κατα την γνώμη μου πρέπει να αποφασίσουμε ότι το Άσυλο καλώς υφίσταται και θα πρέπει να ισχύει, για τον φόβο και μη των Ιουδαίων.
Πανεπιστήμιο σημαίνει Ελευθερία.
Ελευθερία από όλες τις απόψεις και χωρίς περιορισμούς.
Η αστυνομοκρατία ιδίως σε τέτοιους χώρους είναι το λιγότερο καταστρεπτική και το πιο λυπηρό είναι ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Goethe, ζήτησε την αυτοαναίρεση του και την επέμβαση της Αστυνομίας.
Αυτό ο άνθρωπος εγκληματεί κατά του Πανεπιστημίου, των Φοιτητών αλλά κυρίως κατά του Θεσμού που θα όφειλε να υπηρετεί.
Το να μπω στην διαδικασία να σχολιάσω το αποκρουστικό της εικόνας αστυνομικών με κράνη μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου είναι το λιγότερο περιττό.
Τα σχόλια δικά σας.
Συνοψίζοντας, αναγκαίο αποτελεί το γεγονός οτι θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να εξυγειάνουμε τον θεσμό του Ασύλου, διότι αποτελεί κατάκτηση, με τρόπο ο οποίος να εκφράζει τον ίδιο τον θεσμό του Πανεπιστημίου . Να βρεθεί η "χρυσή" τομή για την αρτιότερη και πιο ευρυθμή του λειτουργία και όχι με σκοπό να βολέψει κάποιους.
Το μόνο μέλημα των αρμόδιων θα πρέπει να είναι το ίδιο το Πανεπιστήμιο σαν οργανισμός.
Εξάρχεια - Ένα ντοκιμαντέρ με διαφορετική αισθητική
Το ντοκιμαντέρ αυτό το αναρτώ για δύο λόγους:
1) Για να αναδείξω την άλλη πλευρά του συγκεκριμένου χώρου, σε σχέση με την επικρατούσα άποψη, η οποία έχει διαμορφωθεί από συγκεκριμένους κύκλους, για εντελώς στοχοπροσηλωμένους σκοπούς,
2) Ο κυριότερος λόγος αποτελεί το γεγονός ότι θέλω να "τσιγκλίσω" έναν άλλον "συνδαιτημόνα", μπας και γράψει επιτέλους κάτι σχετικό.
Αυτά τα ολίγα για τώρα, τα υπόλοιπα , εύχομαι, να τα καταγράψει ένας κάποιος άλλος...
1) Για να αναδείξω την άλλη πλευρά του συγκεκριμένου χώρου, σε σχέση με την επικρατούσα άποψη, η οποία έχει διαμορφωθεί από συγκεκριμένους κύκλους, για εντελώς στοχοπροσηλωμένους σκοπούς,
2) Ο κυριότερος λόγος αποτελεί το γεγονός ότι θέλω να "τσιγκλίσω" έναν άλλον "συνδαιτημόνα", μπας και γράψει επιτέλους κάτι σχετικό.
Αυτά τα ολίγα για τώρα, τα υπόλοιπα , εύχομαι, να τα καταγράψει ένας κάποιος άλλος...
Βιτριόλι, τελικά, η εκλογή Σαμαρά?
Καιρό είχα να ασχοληθώ με το πολιτικό προσκήνιο.
Μέλημα μου δεν είναι να αναδείξω τους ''Πρωταγωνιστές'' της προηγούμενης περιόδου, αλλά τους ''αφανείς'' ήρωες ή καλύτερα εκείνους που επηρεάστηκαν άμεσα από τις εξελίξεις.
Η εστίαση μου , λοιπόν, αφορά τον κ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του.
Σε όλη την διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας, την εβδομάδα της εκλογής του Αντώνη Σαμαρά στον προεδρικό θώκο της Νέας Δημοκρατίας, προέβη σε μια σειρά επιθετικών δηλώσεων, με αποδέκτες πολιτικούς αντιπάλους και όχι μόνον.
Αρχικά πρέπει να αναφερθούν όλες του οι δηλώσεις για να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται...
Την επομένη της εκλογής του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο πρώτος ο οποίος έκανε δηλώσεις επί του θέματος εκλογής ήταν ο κ. Καρατζαφέρης. Στις δηλώσεις του αυτές, αναφέρθηκε για μια ακόμα φορά με τον λαϊκίστικο όρο ''πολυκατοικία'' θέλοντας αφενός να περιγράψει την ενιαία δεξιά παράταξη, αφετέρου να αποστείλει το σαφές μήνυμα στον νεοεκλεγέντα Σαμαρά περί συνεργασίας των δύο αυτών συντηρητικών κομμάτων, με στόχο την ενοποίηση τους σε ένα Συντηρητικό Συνασπισμό που θα εκτεινόταν πολιτικά από την ''κεντρώα'' παράταξη έως τις παρυφές της ακροδεξιάς.
Τις επόμενες πια ημέρες επιδόθηκε σε μια προσπάθεια λασπολογίας έναντι των άλλων παρατάξεων με αποκορύφωμα την επίθεση έναντι του Συνασπισμού.
Ο πρώτος του στόχος αποτέλεσε το κυβερνών κόμμα Πασοκ και ειδικότερα την κυβέρνηση του σχετικά με την εξαγγελία περί προθέσεως εκ μέρους της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει περίπου 2 εκατομμύρια μετανάστες και να τους δοθούν και πολιτικά δικαιώματα.
Μια κυβέρνηση , η οποία δεν έχει συμπληρώσει ούτε τις πολυσυζητημένες 100 ημέρες διακυβέρνησης και ιδίως μετά από μια εκλογική νίκη της τάξεως των 10 ποσοστιαίων μονάδων, προσπάθησε να την απαξιώσει και να ζητάει από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να μην υπερψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές τον Μάρτη, την στιγμή μάλιστα κατά την οποία η οικονομία είναι σε τόσο δεινή κατάσταση και απειλούμαστε με Πτώχευση.
Ο αμέσως επόμενος στόχος του ΛΑ.Ο.Σ. αποτέλεσε το κόμμα του Σύριζα και ειδικότερα, ο πρόεδρος του αριστερού κόμματος, Αλέξης Τσίπρας. Ο λόγος της στοχοποίησης Τσίπρα αφορούσε ένα άρθρο του τελευταίου σε μια εφημερίδα στο οποίο ανέλυε τις απόψεις του για τα γεγονότα του προηγούμενου Δεκέμβρη. Μέσα σε όλα τα άλλα αισχρά που επικαλέστηκε ο κ. Καρατζαφέρης, μετά από έναν έντονο διάλογο που είχε με τον κ. Τσίπρα στην Βουλή, στον ναό της Δημοκρατίας, είπε στον κ. Τσίπρα πως η ''πολυκατοικία'' που υπάρχει στην δεξιά παράταξη δεν έχει τουλάχιστον κόκκινο φωτάκι. Δηλαδή έχει χάσει κάθε έννοια πολιτικής αξιοπρέπειας ο κ. Καρατζαφέρης.
Το τελευταίο θύμα του όμως δεν υπήρξε ούτε πολιτικός του αντίπαλος, ούτε και τον έχει ενοχλήσει με την συμπεριφορά του. Ή μήπως τον έχει ενοχλήσει???
Αναφέρομαι στην αναίτια, οργανωμένη και απροκάλυπτη επίθεση, τόσο από τον ίδιο τον κ. Καρατζαφέρη όσο και από όλο του τον πολιτικό σχηματισμό, στην συνδικαλίστρια καθαρίστρια Βενετία Μανωλοπούλου. Η τελευταία βέβαια , είχε κάνει το , παρ' ολίγον, θανάσιμο ατόπημα, να δεχτεί επίθεση με βιτριόλι και όχι μόνον να ντρέπεται για αυτό, να μας επιδεικνύει με περισσό θράσος και το αυτοκίνητο της!!!
Με το δίκιο του λοιπόν, ο αρχηγός της παράταξης που επικαλείται το ρητό ''Πατρίς , Θρησκεία, Οικογένεια'' προέβη στις παρακάτω δηλώσεις:
«Θέλω να εκφράσω κι εγώ τη συμπάθειά μου στην καθαρίστρια, τη συνδικαλίστρια γι’ αυτό που έγινε στο αυτοκίνητό της. Βέβαια, όταν μιλάμε για κρίση στην οικονομία και μία καθαρίστρια έχει ένα αυτοκίνητο αρκετά ακριβό, δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει τόση κρίση στα φτωχότερα στρώματα! Νομίζω ότι βιτριόλι στο αυτοκίνητο δεν δικαιολογεί να της χαριστεί ένα τριάρι! Μία γκαρσονιέρα ίσως!».
Μπράβο του και πάλι Μπράβο του.
Ο άνθρωπος είναι πολύ μπροστά. Βέβαια έκανε ένα σφάλμα.
Αν και είμαι πολύ ''μικρός'' για να κάνω υποδείξεις σε έναν άντρα του δικού του πολιτικού διαμετρήματος, ξέχασε να αναφερθεί και στην έταιρη συνδικαλίστρια καθαρίστρια, η οποία είχε δεχθεί και εκείνη επίθεση με βιτριόλι, την Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Έπρεπε λοιπόν μέσα στον γεμάτο ''ειλικρίνεια'' πολιτικό του λόγο, να αναφέρει πως καλύτερα εκείνη η αλλοδαπή, θα έπρεπε να είχε πεθάνει γιατί αφενός, είναι Βουλγάρα και όχι βέρα, καθαρή Ελληνίδα, αφετέρου την έχουμε τόσο καιρό στην Εντατική του Ευαγγελισμού , άρα στοιχίζει ένα κάρο λεφτά στον ΕΛΛΗΝΑ φορολογούμενο.
Ξέρω όμως ότι μέσα στην μεγαλοθυμία και την κουβαρντοσύνη του, έδωσε τόπο στην οργή.
Συμπερασματικά λοιπόν, έχω την αίσθηση, μην πω την βεβαιότητα, ότι όλες αυτές του οι κινήσεις, αν και σπασμωδικές, έχουν την ίδια ακριβώς ρίζα.
Την αίσθηση , όχι μόνον εκ μέρους του, ότι συρρικνώνεται και κινδυνεύει να χάσει την , όποια , επιρροή του στην Ελληνική κοινωνία.
Διότι η πολιτική ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά, στην ηγεσία στης Νέας Δημοκρατίας, του έκοψε τα ''πόδια''. Ο χώρος μέσα στον οποίο είχε αναδειχθεί ο κ. Καρατζαφέρης, ήταν ο χώρος της Ακροδεξιάς. Όμως το πολιτικό στίγμα του κ. Σαμαρά, σε αντίθεση με της κ. Μπακογιάννη, συγγενεύει με την ακροδεξιά περισσότερο παρά με τον κεντρώο χώρο.
Έτσι η Νέα Δημοκρατία θα συσπειρώσει γύρω από το πρόσωπο του νέου της προέδρου τους συντηρητικούς κύκλους.
Μέλημα, δηλαδή, του κ. Καρατζαφέρη είναι να αναδειχτεί ως ο κύριος εκπρόσωπος της ακροδεξιάς.
Μόνον έτσι δηλαδή μπορεί να δικαιολογηθεί και η επίθεση στο Πασόκ και στον Σύριζα αλλά και στην Βενετία Μανωλοπούλου. Προσπαθεί , τουλάχιστον για την ώρα άσκοπα, να επιπλεύσει στον χώρο της ακροδεξιάς. Αν δεν τα καταφέρει, να συσπειρώσει τους οπαδούς του, θα αναγκαστεί είτε να βγει εκτός Βουλής είτε να απορροφηθεί με τους όρους της Νέας Δημοκρατίας και να δημιουργηθεί ένας νέος πολιτικός συνασπισμός.
Το κακό στην όλη υπόθεση είναι, ότι ακραίες και γεμάτες μίσος απόψεις είναι κυρίαρχες τις τελευταίες μέρες στην χώρα μας, μόνο και μόνο για μικροπολιτικές διεκδικήσεις.
Την στιγμή κατά την οποία διάγουμε πάρα πολύ δύσκολες οικονομικά στιγμές και παράλληλα με δυσοίωνες προβλέψεις θα έπρεπε, τουλάχιστον πολιτικά, να είμαστε ενωμένοι και συσπειρωμένοι έναντι των προβλημάτων.
Είδομεν ...
Περί της ελεγείας του νεοκλασικισμού
Πριν λίγες μέρες πέρασα πάλι από την οδό Φειδίου, στο κέντρο της Αθήνας. Το κτίριο του πρώτου ελληνικού ωδείου παραμένει σε κατάσταση κατάρρευσης. Το εν λόγω κτίσμα ολοκληρώθηκε κοντά στο 1836 υπό τον Γερμανό αρχιτέκτονα Gustav Adolf Lueders σε σχέδια του Bιενέζου Carl Roesner σε λιτό, νεοκλασικό ρυθμό και λειτούργησε αρχικά ως κατοικία του Αυστριακού πρέσβη. Από το 1919 έγινε έδρα του ελληνικού ωδείου, από όπου και πέρασαν σημαντικές μορφές του ελληνικού πενταγράμμου. Πρόκειται για ένα από τα τρία παλαιότερα σπίτια της κεντρικής Αθήνας εκτός Πλάκας, (μαζί με το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών στην πλατεία Κλαυθμώνος και το διώροφο στη γωνία Πανεπιστημίου και Κοραή) ως ιδιωτικά κτίσματα των αρχών της Οθωνικής περιόδου.
Η μεταβίβαση το 2006 από ιδιωτικό φορέα στο υπουργείο πολιτισμού (υπό την κυριότητα του οποίου συνεχίζεται ως σήμερα η αδιαφορία και η εγκατάλειψη) με την προοπτική να επισκευαστεί επιτέλους και να γίνει “κάτι” (αδιευκρίνιστο τι), υπενθυμίζει πως, ανεξαρτήτως ιδιωτικού ή δημοσίου φορέα, τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και οι προσδοκίες περιορισμένες όσον αφορά τη αποκατάσταση ιστορικών μνημείων της πόλης. Είναι προφανές πως το νομικό πλαίσιο που υπάρχει για να προστατέψει, τελικά δεν εκπληρώνει με επιτυχία το στόχο του. Τα έξοδα για τις αποκαταστάσεις κτιρίων είναι πολλά και το ακίνητο συχνά καθόλου οικονομικά ανταποδοτικό.
Το ίδιο μαρτυρούν και η πλειοψηφία των νεοκλασικίζοντων κοντά στο κέντρο της Αθήνας, σε περιοχές όπως Εξάρχεια, Κυψέλη, Πατήσια ή ακόμα και στην περιοχή του Κεραμεικού, όπου τα τελευταία χρόνια σύγχρονα loft κατασκευάζονται με πυρετώδεις ρυθμούς δίπλα σε ρημαγμένα και άδεια κτίρια της περιόδου. Εντύπωση προκαλεί μάλιστα το γεγονός πως τα λίγα αποκατεστημένα και συντηρημένα κτίρια έχουν συχνά κλεισμένα τα πατζούρια και φαίνονται ακόμα και έτσι να μη χρησιμοποιούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις που η κατάσταση δεν ήταν πολύ άσχημη γίνονται οι βασικές επισκευές ίσα-ίσα για να μπορέσουν να νοικιαστούν σε μετανάστες (τουλάχιστον, με αυτόν τον τρόπο κάτι επαναχρησιμοποιείται και φαίνεται χρήσιμο).
Ως Νεοκλασικισμός μπορεί να θεωρηθεί ως το αρχιτεκτονικό ρεύμα που εμφανίστηκε στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα (και με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια μερικών δεκαετιών) και θέλησε να εκφράσει την, πρωτοεμφανιζόμενη τότε ως άρχουσα, αστική τάξη, αξιοποιώντας τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής του. Χαρακτηρίζεται από την τάση του για μια σαφέστερη επιλογή πιο απλών γεωμετρικών φορμών και την περιστολή στο διάκοσμο καθώς άντλησε τα πρότυπά του απ’ ευθείας από την αρχαία Ελλάδα (και όχι δια μέσου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας). Έτσι δίνεται η δυνατότητα για μεγαλόπρεπα αλλά παράλληλα και περισσότερο εφικτά από οικονομική άποψη (παράγοντας που θα ξαναδούμε και στη συνέχεια). Η κρατική εξουσία προτίμησε λοιπόν να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο ως ικανό για μεγάλου μεγέθους έργα που θα αναδείκνυαν το ρόλο της και παράλληλα θα έδειχναν και μέριμνα προς τον λαό.
Υπό αυτές τις συνθήκες θεωρήθηκε η ιδανική τεχνοτροπία για να εκφράσει και το όραμα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, και εφαρμόστηκε σε μεγάλο βαθμό σε δημόσια κτήρια της εποχής. Καθώς όμως θεωρήθηκε και ως έκφραση του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου (όπως συνηθίζουμε να επαναλαμβάνουμε) έγινε αποδεκτή και στην ευρύτερη μάζα του πληθυσμού και στοιχεία του χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό -ίσως συχνά και με μια εκλεκτιστική διάθεση - ως λαϊκή έκφραση. Επάνω σε αυτή την έκφραση, την οποία μπορούμε να επονομάσουμε ως Λαϊκό Νεοκλασικισμό, ένα σημαντικό τμήμα της Αθήνας (και άλλων ελληνικών πόλεων) απέκτησε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, για να αλωθεί στη συνέχεια στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης (βασιζόμενη σε μεγάλο βαθμό στην οικοδομική δραστηριότητα, δηλ. στην αντιπαροχή) και στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης.
Η συγκεκριμένη “ιδιαίτερη σχέση” με το νεοκλασικισμό θα μπορούσε να πει κανείς ότι θεωρητικά φτάνει ως τις μέρες μας. Ίσως η -ακόμα και μετά από δυο αιώνες- αγωνία για αυτό-προσδιορισμό και παγίωση εθνικής ταυτότητας έχει και αυτή το ρόλο της.
Από την άλλη μπορεί απλά ο ελληνικός ήλιος να “γράφει” ωραία στα ρυθμικά ανοίγματα των χοντρών, πέτρινων τοίχων που γίνονταν σύμφωνα με τις τότε κατασκευαστικές μεθόδους (κάτι που βέβαια δε παρατηρείται εξίσου σε έναν τριαντάρη τοίχο οπτοπλινθοδομής, ακόμα και με την προσθήκη κορνίζας-πλαισίου, και ειδικά άμα έρχεται σχεδόν φάτσα και ένα ρολό με τους οδηγούς του).
Ακόμα πιο σημαντικό είναι ίσως το γεγονός πως οι τρόποι δόμησης της εποχής δεν επέτρεπαν εύκολα το μέγεθος των κτιρίων να ξεφύγει πέρα από κάποια όρια, όπως συνέβη αργότερα με τη χρήση του οπλισμένου σκυροδέματος.
Ο τρόπος (κλίμακα, ποιότητα κ.ά.) που χρησιμοποιήθηκαν οι αρχές του μοντέρνου κινήματος, αν και φάνηκε πρακτικός και βόλεψε, δεν το έκανε ευρέως αγαπητό. Όπως αναφέρει ο Δημήτρης Φιλιππίδης, καθηγητής και κριτικός αρχιτεκτονικής, “η ελληνική κοινή γνώμη, ειδικά εκπαιδευμένη να αναγνωρίζει πολιτισμικές αξίες μόνο σε νεοκλασικά κτίρια, σε κάθε ευκαιρία εκφράζει τη φανερή της απέχθεια για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική”. Και σαν μία αιτία αναφέρεται επίσης και η απουσία χρονικής απόστασης που εντάσσει κάτι στην ιστορία και το εξυγιαίνει.
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να αποκαταστήσει τη σχέση του με την αστική του παράδοση, ο νεοέλληνας χύνει κροκοδείλια δάκρυα επικαλούμενος την αισθητική αξία και την ανωτερότητα κτισμάτων όπως αυτά που αφήνει να γκρεμίζονται έως σήμερα. Σαν αντιστάθμισμα, βέβαια, κατασκευάζονται διάσπαρτα κτίρια (από [πολύ]κατοικίες έως κτίρια γραφείων) με κολλημένα επάνω τους διάφορα μπιχλιμπίδια νεοκλασικού στυλ*.
από http://archikitsch.wordpress.com/
Δυστυχώς, με τη σημερινή νοοτροπία και συμπεριφορά δεν μπορούμε να ελπίζουμε στη διάσωση των -λίγων πια- μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς πριν να έχουν απομείνει παρά ελάχιστα δείγματα να υπενθυμίζουν τι αφήσαμε να καταστραφεί (ή καταστρέψαμε!) από αδιαφορία ή (οικονομικό και πάλι) συμφέρον (για να αντικατασταθεί συχνά από “γραφικές” έως κιτς καρικατούρες). Και μεγαλύτερο ίσως δυστύχημα είναι πως σε αυτές τις συνθήκες, κάθε θρήνος αναφορικά με το θέμα ακούγεται τραγικά ειρωνικός για να υπάρχουν ελπίδες να ληφθεί υπ’ όψιν με την αναγκαία σοβαρότητα.
Όσο για το κτίσμα επί της Φειδίου 3, ενδεχομένως μετά από χρόνια να συναντήσουμε κάποιο πιο αποδοτικό οικονομικά κτίριο, σύγχρονης αρχιτεκτονικής ή, στο όνομα της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ένα αντίγραφο που να προσπαθεί να μοιάσει σε κάτι που για χρόνια ήταν περιθωριοποιημένο και πλέον δε θα υφίσταται.
*ενδεχομένως υπάρχουν και φιλότιμες προσπάθειες για έναν γνήσιο ιστορισμό από κάποιους αρχιτέκτονες, κάτι που δεν υπάρχει η πρόθεση να εξεταστεί στο παρόν κείμενο το οποίο αναφέρεται στην πλειοψηφία και όχι σε εξαιρέσεις.
Δεν αναφέρομαι βέβαια ούτε σε επεξεργασίες με μια μεταμοντέρνα διάθεση, κάτι που είναι ένα τελείως ανεξάρτητο θέμα.
1η Δεκεμβριου Παγκοσμια Ημερα Κατα του ιου H.I.V. - AIDS
Χτες , δηλαδή 1η Δεκεμβρίου, ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του ιού H.I.V. - AIDS.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που ισχύουν, αποτελεί μια θανατηφόρα νόσο, η οποία προκαλεί με λίγα λόγια την απενεργοποίση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Κατ' αυτό τον τρόπο ο οργανισμός , ο οποίος έχει προσληφθεί από τον ιό, είναι εκτεθειμένος σε οποιαδήποτε ασθένεια και νόσο χωρίς να είναι σε θέση να αμυνθεί.
Καταστρέφει με την πάροδο του χρόνου το ανοσοποιητικό σύστημα σε τέτοιο βαθμό ώστε η οποιαδήποτε ασθένεια, όσο και ήπια και αν είναι , όπως ένα κρυολόγημα, μπορεί να αποβεί μοιραία.
Δεν σκοτώνει το ίδιο το ΑIDS αλλά διαμορφώνει τις συνθήκες θανάτου.
Αυτά είναι όλα όσα ξέραμε, μέχρι σήμερα. Αυτά για την ακρίβεια, είναι όλα όσα ΗΞΕΡΑ μέχρι σήμερα.
Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη για το τι είναι το AIDS.
Θέληση μου είναι να μην μπω σε λεπτομέρειες επ' αυτού διότι αφενός, δεν είμαι ειδικός επί του θέματος , αφετέρου δεν είμαι σε θέση να λάβω κάποια διαφορετική θέση σε σχέση με την επικρατούσα άποψη.
Αλλά σε οποιοδήποτε θέμα, καλόν είναι να ακούγονται όλες οι αντικρουόμενες απόψεις και μετά ο καθένας να ακολουθεί τον δρόμο με τον οποίο ταυτίζεται.
Στο χώρο του Διαδικτύου κυκλοφορεί ένας μεγάλος αριθμός αντίστοιχων βίντεο με όσα ''ανέβασα'' και ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρεί κάτι αντίστοιχο.
Έγινε ενδεικτικά και με τυχαία επιλογή.
Στο πρώτο βίντεο παρακολουθούμε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος ισχυρίζεται πως όσα λέει είναι αποτέλεσμα έρευνας, ενώ στο δεύτερο παρακολουθούμε μια, κατά τους ισχυρισμούς της, πρώην ασθενή του HIV AIDS ιού σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην εκπομπή της Μπήλιως Τσουκαλά στο κρατικό κανάλι.
Εναπόκειται στον καθένα να διαμορφώσει την άποψη του και δεν είναι δικός μου σκοπός να επηρεάσω τον οποιοδήποτε, απλά θέλησα να μοιραστώ την ανησυχία και τον κλονισμό μου.
Υγ. Παραθέτω μερικές χρήσιμες ιστοσελίδες με θέμα τους, κυρίως, αυτόν τον προβληματισμό. Εάν όντως υφίστανται ή όχι όλα όσα γνωρίζουμε για τον Ιό HIV - AIDS.
http://www.duesberg.com/
http://www.virusmyth.com/
http://www.hivwave.gr/ (Ελληνικά)
http://www.newint.org/issue095/devils.htm
Σύμφωνα με τα δεδομένα που ισχύουν, αποτελεί μια θανατηφόρα νόσο, η οποία προκαλεί με λίγα λόγια την απενεργοποίση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Κατ' αυτό τον τρόπο ο οργανισμός , ο οποίος έχει προσληφθεί από τον ιό, είναι εκτεθειμένος σε οποιαδήποτε ασθένεια και νόσο χωρίς να είναι σε θέση να αμυνθεί.
Καταστρέφει με την πάροδο του χρόνου το ανοσοποιητικό σύστημα σε τέτοιο βαθμό ώστε η οποιαδήποτε ασθένεια, όσο και ήπια και αν είναι , όπως ένα κρυολόγημα, μπορεί να αποβεί μοιραία.
Δεν σκοτώνει το ίδιο το ΑIDS αλλά διαμορφώνει τις συνθήκες θανάτου.
Αυτά είναι όλα όσα ξέραμε, μέχρι σήμερα. Αυτά για την ακρίβεια, είναι όλα όσα ΗΞΕΡΑ μέχρι σήμερα.
Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη για το τι είναι το AIDS.
Θέληση μου είναι να μην μπω σε λεπτομέρειες επ' αυτού διότι αφενός, δεν είμαι ειδικός επί του θέματος , αφετέρου δεν είμαι σε θέση να λάβω κάποια διαφορετική θέση σε σχέση με την επικρατούσα άποψη.
Αλλά σε οποιοδήποτε θέμα, καλόν είναι να ακούγονται όλες οι αντικρουόμενες απόψεις και μετά ο καθένας να ακολουθεί τον δρόμο με τον οποίο ταυτίζεται.
Στο χώρο του Διαδικτύου κυκλοφορεί ένας μεγάλος αριθμός αντίστοιχων βίντεο με όσα ''ανέβασα'' και ο οποιοσδήποτε μπορεί να βρεί κάτι αντίστοιχο.
Έγινε ενδεικτικά και με τυχαία επιλογή.
Στο πρώτο βίντεο παρακολουθούμε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος ισχυρίζεται πως όσα λέει είναι αποτέλεσμα έρευνας, ενώ στο δεύτερο παρακολουθούμε μια, κατά τους ισχυρισμούς της, πρώην ασθενή του HIV AIDS ιού σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην εκπομπή της Μπήλιως Τσουκαλά στο κρατικό κανάλι.
Εναπόκειται στον καθένα να διαμορφώσει την άποψη του και δεν είναι δικός μου σκοπός να επηρεάσω τον οποιοδήποτε, απλά θέλησα να μοιραστώ την ανησυχία και τον κλονισμό μου.
Υγ. Παραθέτω μερικές χρήσιμες ιστοσελίδες με θέμα τους, κυρίως, αυτόν τον προβληματισμό. Εάν όντως υφίστανται ή όχι όλα όσα γνωρίζουμε για τον Ιό HIV - AIDS.
http://www.duesberg.com/
http://www.virusmyth.com/
http://www.hivwave.gr/ (Ελληνικά)
http://www.newint.org/issue095/devils.htm
μείωση κατανάλωσης και πτώση κερδών
Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα εφημερίδας παρουσιάστηκε πτώση των κερδών, προ φόρων, της (Ανωνύμου) Εταιρίας από 64,9 εκατ. ευρώ στο εννιάμηνο του 2008 στα 48,2 εκατ. ευρώ για το αντίστοιχο διάστημα του 2009. Αιτία η μείωση των πωλήσεων κατά 1,46% που οφείλεται σε πτώση της κατανάλωσης.
Και κάθε υγιώς σκεπτόμενος επιχειρηματίας, ο οποίος όπως είναι φυσικό, έχει επενδύσει λεφτά, με στόχο το κέρδος στο μέλλον, θα προβληματιζόταν και θα αναζητούσε λύσεις για να αναστραφεί το κλίμα, με δύο ενδεχόμενα σενάρια:
- ή αύξηση των τιμών
- ή προσπάθεια για αύξηση της κατανάλωσης εκ νέου
Αντίθετα όμως, ανακούφιση και ελπίδα θα πρέπει να προκαλεί η ανακοίνωση, πως μειώθηκε η κατανάλωση, έστω και ελάχιστα, και να εκληφθεί ως ένδειξη για το ότι κάτι αλλάζει και οι πολίτες αρχίζουν να συνειδητοποιούν. Γιατί όταν πρόκειται για την ΕΥΔΑΠ, τον φορέα διαχείρισης των υδάτινων αποθεμάτων για την αττική, ζητούμενο είναι (εδώ και χρόνια) η μείωση της κατανάλωσης του νερού, και όχι η αύξηση.
ερώτημα:
Σε αυτή την περίπτωση η Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. οφείλει να συμπεριφερθεί όπως κάθε άλλος ιδιωτικοποιημένος, πρώην κοινωφελής, οργανισμός;
υπενθύμιση:
- μιλάμε για ένα βασικό και αναγκαίο για τον καθένα αγαθό,
- που δεν το παράγει κάποια εταιρία αλλά βρίσκεται στη φύση,
- και δεν υπάρχει σε άπειρη ποσότητα αλλά απαιτείται συνετή διαχείριση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)