Ηταν Κυριακη και στο τηλεφωνο εσυ
η φωνη σου χαμηλη.. Κρυβοσουν πισω απο αυτη
Το βραδυ ημασταν μαζι και ανησυχησα γιατι
δεν συνηθισες να παιρνεις ποτε τοσο πρωι..
Καμποσους μηνες μαζι πως σε ειχα μαθει ειχα πει
μα απο αυταπατες νιωθω τωρα οτι ειχα κυκλωθει..
Δεν ξερω αληθεια να πω αν ηταν κατι αληθινο
μηπως δεν επρεπε θαρρω εκει να παρασυρθω...
Ομως εκεινη τη μερα ηταν αλλιως
Ημουν αλλιως, νομιζα πως ησουν το φως...
Πιστευα καπου αλλου.. Εμπιστευομουν εσενα
μα κεινη η λεξη ηταν πλεον σε χειλη ξενα..
Την Κυριακη εκεινη σε ακουγα ευλαβικα
ο καθε λογος σου ειχε αποδεκτη την καρδια..
Ειχες φωλιασει εκει απ' την πρωτη στιγμη
απ' την πρωτη ματια ως το πρωτο φιλι...
Αδυναμια μου ησουν.. Ανθρωπινη αδυναμια...
Ερωτευεσαι και δεν εχει θεραπεια...
Δεν ακους καλα, δεν βλεπεις καθαρα..
Καταλαβαινεις ελαχιστα και αυτα απατηλα..
Γραφεις οσο αντεχεις.. Σελιδες γεμιζεις
αυτην αγγιζεις και σε αυτην τις χαριζεις...
Ωρες μαζι της περνας, μα ποτε δεν κουραζεσαι
κατι σου λεει με τροπο μα ουτε που το επεξεργαζεσαι..
Και το πρωινο εκεινο ηθελες κατι να πεις..
Η ωρα περνουσε.. Ειχα πλεον ξυπνησει..
Δυσκολευοσουν ωστοσο να εκφραστεις
Και αυτο με ειχε τοσο θορυβησει..
Μου χες πει να μη φοβαμαι τιποτα
μα με τον ηχο της φωνης σου φοβομουν
πως και παλι θα γυρνουσα στο "τιποτα"...
Μετα απο λιγο θα επαληθευομουν..
Ως τη μερα εκεινη ονειρα εκανα
και ησουν παντα παρουσα εκει...
Δεν το ενιωθα πως καθε μερα σε εχανα
Πες μου αραγε τι ενιωσες και εσυ...
... Μα καλυτερα μην πουμε αλλη λεξη
τα πες εξαλλου ολα κεινη την Κυριακη
ο καθενας πια μπορει να επιλεξει
το τελος που θα θελει να δει...
Ηταν Κυριακη και στο τηλεφωνο εσυ
η φωνη σου χαμηλη.. Κρυβοσουν πισω απο αυτη...
Μιση ωρα περνα και καταφερνεις να πεις
"Δεν παει αλλο"... Τελος της δικης μας διαδρομης
Περασαμε καλα και αυτο μου ειν' αρκετο
το παραπανω απο σενα ξερω πως δεν θα το βρω...
Δεν ηταν ερωτας λες αυτο που ζησαμε και εγω
ψαχνω εναγωνιως απο καπου να πιαστω...
Βυθιζομαι στις σκεψεις που πλαθει το μυαλο
5 σταγονες βροχης μου αποσπουν την προσοχη..
Σταθηκα ωρα στο παραθυρο χωρις να μιλω..
και εμεινα μονος να κοιταω τη βροχη...
Υ.Γ Οι στιχοι αυτοι ειναι γραμμενοι πριν απο 1 χρονο και 2 μηνες.. Το θεμα τους, οπως λεω τωρα τελευταια, ειναι απλα βγαλμενο μεσα απο τη ζωη..! Οταν πρωταρχισα να γραφω στιχους στο μπλογκ ειχα σκεφτει να ανεβαζω μονο "καινουρια πειραματα".. Σημερα κανω μια εξαιρεση.. Ειναι και Κυριακη, βρεχει και ολες οι εικονες συντελουν ωστε ενα χαρτι που θα μενε σε ενα ραφι να παρει και αυτο μια θεση στο διαδικτυο... Οχι, οτι αλλαζει κατι αλλα ετσι..
Οι στιχοι αυτοι ειναι το καταλληλο καταφυγιο και γιατρικο για μια κρυα μερα σαν την σημερινη.. Καλη Κυριακη σε ολους και περαστικα σε οσους ειναι αρρωστοι...!!
Κρατα το Μηδεν Χωρις Εγγυησεις...
Πριν περιπου μια βδομαδα οι Active member βγαλαν τον δεκατοτριτο τους δισκο.. αν δεν κανω καποιο λαθος στο μετρημα.. Σε αυτην την αναρτηση δεν θα γινει ενα ειδος κριτικης δισκου γιατι ξερω πως το αποτελεσμα που θα βγει στο τελος δεν θα μου αρεσει..! Ισως με το συγκεκριμενο γκρουπ ειμαι λιγο παραπανω υποκειμενικος.. Και απο την αλλη, οι μουσικοκριτικες ποτε δεν μου αρεσαν..
Ακουγοντας το δισκο "Απο της φτιαξης μας τα λαθια", ηχησε πολυ ωραια στα αυτια μου το πρωτο τραγουδι (αγγλιστι intro) με τιτλο "Χωρις Εγγυησεις".. Κατι οι στιχοι, κατι η ταξιδιαρικη φωνη, κατι το sample.. Κατι απο ολα αυτα.. Η μαλλον ολα αυτα.. Τοτε σκεφτηκα πως σε ολους τους δισκους τους οι Active member επελεγαν ενα intro που να ειχε λογια και οχι απλα ενα ορχηστρικο κομματι.. Και οσο γυρνουσα προς τα πισω, θυμομουν πως κανενα intro δεν με ειχε απογοητευσει..
Το ταξιδι ως το τελευταιο κομματι καθε δισκου μπορει να ηταν διαφορετικο.. Αλλα η αρχη ηταν ομορφη. Και αυτο παντα με μαγευε. Κατι παρομοιο που συμβαινει και με πολλα πραγματα στη ζωη μας. Παρακατω υπαρχουν ενδεικτικα 3 βιντεο απο intro του γκρουπ. Το πρωτο ειναι το "Μηδεν απο το δισκο" "Μερες Παραξενες, Θαυμασιες Μερες"(2000), το δευτερο το "Ολο και καποιος θα περασει" απο το δισκο "Σκιερατσα" (2006) και το τριτο το "Χωρις Εγγυησεις" απο το δισκο "Απο της φτιαξης μας τα λαθια" (2009).....
.... Στην τελικη, ολοι στη ζωη μας βρισκομαστε καποτε στο Μηδεν που δεν γερναει ποτε. Απλα, αν ενωθουν καποια Μηδεν μπορουν να γεννηθουν αμετρητες ομορφες στιγμες.. Για αυτες τις στιγμες καλο ειναι να κραταμε λιγο αγαπη, αφου Ολο και καποιος θα περασει.. Και αν δεν περασει ή απλα προσπερασει, αυτη την αγαπη να την κανουμε κατι εξισου ουσιωδες και δημιουργικο.. Αφου πια, λιγο πολυ ολοι ξερουμε οτι η αναζητηση του ονειρου και της ευτυχιας ειναι δυσκολη.. Αξιζει ομως να προσπαθουμε αλλά.. Χωρις Συμβουλες, Χωρις Εγγυησεις.. Ελπιζω βεβαια στο τελος ολοι να παμε και ολοι να γυρισουμε..
Υ.Γ.1 Μια αναρτηση για το γκρουπ την ειχα ταξει πριν καποιες μερες και να που εγινε.. Ο τιτλος της και το τελος της ειναι σαν να εγραφα μεθυσμενος αλλα ημουν απολυτα νηφαλιος..! Καλο βραδυ σε ολους σας και καλη ακροαση..!
Ακουγοντας το δισκο "Απο της φτιαξης μας τα λαθια", ηχησε πολυ ωραια στα αυτια μου το πρωτο τραγουδι (αγγλιστι intro) με τιτλο "Χωρις Εγγυησεις".. Κατι οι στιχοι, κατι η ταξιδιαρικη φωνη, κατι το sample.. Κατι απο ολα αυτα.. Η μαλλον ολα αυτα.. Τοτε σκεφτηκα πως σε ολους τους δισκους τους οι Active member επελεγαν ενα intro που να ειχε λογια και οχι απλα ενα ορχηστρικο κομματι.. Και οσο γυρνουσα προς τα πισω, θυμομουν πως κανενα intro δεν με ειχε απογοητευσει..
Το ταξιδι ως το τελευταιο κομματι καθε δισκου μπορει να ηταν διαφορετικο.. Αλλα η αρχη ηταν ομορφη. Και αυτο παντα με μαγευε. Κατι παρομοιο που συμβαινει και με πολλα πραγματα στη ζωη μας. Παρακατω υπαρχουν ενδεικτικα 3 βιντεο απο intro του γκρουπ. Το πρωτο ειναι το "Μηδεν απο το δισκο" "Μερες Παραξενες, Θαυμασιες Μερες"(2000), το δευτερο το "Ολο και καποιος θα περασει" απο το δισκο "Σκιερατσα" (2006) και το τριτο το "Χωρις Εγγυησεις" απο το δισκο "Απο της φτιαξης μας τα λαθια" (2009).....
.... Στην τελικη, ολοι στη ζωη μας βρισκομαστε καποτε στο Μηδεν που δεν γερναει ποτε. Απλα, αν ενωθουν καποια Μηδεν μπορουν να γεννηθουν αμετρητες ομορφες στιγμες.. Για αυτες τις στιγμες καλο ειναι να κραταμε λιγο αγαπη, αφου Ολο και καποιος θα περασει.. Και αν δεν περασει ή απλα προσπερασει, αυτη την αγαπη να την κανουμε κατι εξισου ουσιωδες και δημιουργικο.. Αφου πια, λιγο πολυ ολοι ξερουμε οτι η αναζητηση του ονειρου και της ευτυχιας ειναι δυσκολη.. Αξιζει ομως να προσπαθουμε αλλά.. Χωρις Συμβουλες, Χωρις Εγγυησεις.. Ελπιζω βεβαια στο τελος ολοι να παμε και ολοι να γυρισουμε..
Υ.Γ.1 Μια αναρτηση για το γκρουπ την ειχα ταξει πριν καποιες μερες και να που εγινε.. Ο τιτλος της και το τελος της ειναι σαν να εγραφα μεθυσμενος αλλα ημουν απολυτα νηφαλιος..! Καλο βραδυ σε ολους σας και καλη ακροαση..!
Πώς γίναμε έτσι ρε γαμώτο μου...
Η απορία μου μόνο ως εύλογη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Πώς στο καλό γίναμε έτσι;
Τα πράγματα εξελίσσονται τελείως μα τελείως ανορθόδοξα και αναπάντεχα. Τελικά καλά λέει ένα ρητό, ''όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει''.
Ότι σχέδιο, ότι πλάνο και να έχει ο καθένας το μόνο που πρέπει να κάνει, είναι να είναι προετοιμασμένος για την αποτυχία.
Διότι το περίεργο και το θαύμα θα είναι η επιτυχία και όχι η αποτυχία.
Δεν είμαι μηδενιστής ούτε χαρακτηρίζομαι από πεσσιμισμό, αλλά ιδίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με δεύτερα και τρίτα άτομα, πρέπει ο οποιοσδήποτε να κρατάει την ''καβάτζα'' του. Είναι πολύ κυνικό και απάνθρωπο αυτό που λέω αλλά είναι η αλήθεια κατά την γνώμη μου.
Αλλιώς η πτώση θα είναι μεγάλη και η πρόσκρουση ακόμη πιο βίαιη.
Σαν να πέφτει ο αλεξιπτωτιστής από το αεροπλάνο, αναμέσα από τα σύννεφα, χωρίς το αλεξίπτωτο του.
Δεν έχω την αίσθηση ότι υπάρχει a priori κακία και υστεροβουλία ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Είμαι σίγουρος μόνον για το ότι δεν υπάρχει ανάμεσα στους φίλους. Αλλού αναφέρομαι.
Έχω την αίσθηση ότι η διαφοροποίηση του ενός ατόμου σε σχέση με ένα άλλο, είναι το εσωτερικό κάλεσμα του καθενός, τα διαφορετικά ''θέλω''.
Αυτές οι διαφορετικές θελήσεις είναι που δημιουργούν όλα τα προβλήματα.
Δεν έχει νόημα να αναλύσω περισσότερο το αυτονόητο, αλλά κρίνω σκόπιμο να αναλύσω τις παρενέργειες των συγκεκριμένων ιστοριών.
Όταν το εσωτερικό κάλεσμα δεν αντιστοιχεί με το εσωτερικό κάλεσμα του ''συντρόφου'', όποια κατάσταση και αν μοιράζονται οι δύο, έρχεται η κρυφή οργή και η φανερή ρήξη.
Αυτή η κρυφή οργή είναι για όλη την ενέργεια, όλη την σκέψη και όλες τις πράξεις στις οποίες αυτόεξαναγκάστηκε ο καθένας, είτε ενσυνείδητα είτε ασύνειδα.
Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση στην οποία όλες σου τις δυνάμεις τις έχεις επενδύσει σε ένα σκοπό, να έχεις δοθεί σχεδόν αποκλειστικά, και η ίδια σου η επένδυση να σε αδειάζει.
Οι πιο δυνατοί και οι πιο αδύνατοι άνθρωποι εκεί ακριβώς διαφοροποιούνται.
Στην διαχείριση της κρυμμένης ελπίδας...
Ο οποιοσδήποτε έχει άλλοτε εμφανείς , εκπεφρασμένες άλλοτε ενδόμυχες ελπίδες για την εξέλιξη που μπορεί να έχει μια ανθρώπινη σχέση του. Όλοι έχουν την κρυφή ελπίδα, όπως και αν την εκφράζει ο καθένας.
Όποια και αν είναι αυτή του η ελπίδα.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι μας έχουμε ελπίδες. Για αυτό άλλωστε ζούμε.
Για την ελπίδα, και από την ελπίδα.
Το χειρότερο, στο οποίο έχω καταλήξει, είναι να πάρεις από τον άλλο, όχι την ίδια την σχέση, αλλά να πάρεις από τον άλλο την ελπίδα του μέλλοντος. Το να κόβεις την αναθεματισμένη και αληθινά απαραίτητη κλεφτή ματιά στο μέλλον, όπως και να το έχει πλάσει.
Δεν σου παίρνει αναγκαία το σήμερα, ούτε και τις αναμνήσεις. Αυτά άλλωστε, εφόσον τα έχεις ζήσει, είναι δικό σου απόκτημα και βίωμα. Κανείς δεν μπορεί να σου πάρει το χτές.
Σου παίρνει το μύχιο πλάνο και οργανόγραμμα του μυαλού σου. Σου παίρνει το αύριο.
Καταρρέει ένας ναι μεν - χάρτινος και φανταστικός - αλλά υπαρκτός πύργος μέσα σου.
Και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό.
Ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς εμπειρίες, αλλά δεν μπορεί χωρίς το όνειρο. Ιδίως αν αυτό το όνειρο είναι με στεγανά και τόσο καλά διαμορφωμένο.
Και εκεί διαφοροποιείται ο δυνατός από τον αδύνατο.
Στον τρόπο διαχείρισης των παρενεργειών.
Πώς στο καλό γίναμε έτσι;
Τα πράγματα εξελίσσονται τελείως μα τελείως ανορθόδοξα και αναπάντεχα. Τελικά καλά λέει ένα ρητό, ''όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει''.
Ότι σχέδιο, ότι πλάνο και να έχει ο καθένας το μόνο που πρέπει να κάνει, είναι να είναι προετοιμασμένος για την αποτυχία.
Διότι το περίεργο και το θαύμα θα είναι η επιτυχία και όχι η αποτυχία.
Δεν είμαι μηδενιστής ούτε χαρακτηρίζομαι από πεσσιμισμό, αλλά ιδίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με δεύτερα και τρίτα άτομα, πρέπει ο οποιοσδήποτε να κρατάει την ''καβάτζα'' του. Είναι πολύ κυνικό και απάνθρωπο αυτό που λέω αλλά είναι η αλήθεια κατά την γνώμη μου.
Αλλιώς η πτώση θα είναι μεγάλη και η πρόσκρουση ακόμη πιο βίαιη.
Σαν να πέφτει ο αλεξιπτωτιστής από το αεροπλάνο, αναμέσα από τα σύννεφα, χωρίς το αλεξίπτωτο του.
Δεν έχω την αίσθηση ότι υπάρχει a priori κακία και υστεροβουλία ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Είμαι σίγουρος μόνον για το ότι δεν υπάρχει ανάμεσα στους φίλους. Αλλού αναφέρομαι.
Έχω την αίσθηση ότι η διαφοροποίηση του ενός ατόμου σε σχέση με ένα άλλο, είναι το εσωτερικό κάλεσμα του καθενός, τα διαφορετικά ''θέλω''.
Αυτές οι διαφορετικές θελήσεις είναι που δημιουργούν όλα τα προβλήματα.
Δεν έχει νόημα να αναλύσω περισσότερο το αυτονόητο, αλλά κρίνω σκόπιμο να αναλύσω τις παρενέργειες των συγκεκριμένων ιστοριών.
Όταν το εσωτερικό κάλεσμα δεν αντιστοιχεί με το εσωτερικό κάλεσμα του ''συντρόφου'', όποια κατάσταση και αν μοιράζονται οι δύο, έρχεται η κρυφή οργή και η φανερή ρήξη.
Αυτή η κρυφή οργή είναι για όλη την ενέργεια, όλη την σκέψη και όλες τις πράξεις στις οποίες αυτόεξαναγκάστηκε ο καθένας, είτε ενσυνείδητα είτε ασύνειδα.
Είναι πραγματικά δύσκολο να μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση στην οποία όλες σου τις δυνάμεις τις έχεις επενδύσει σε ένα σκοπό, να έχεις δοθεί σχεδόν αποκλειστικά, και η ίδια σου η επένδυση να σε αδειάζει.
Οι πιο δυνατοί και οι πιο αδύνατοι άνθρωποι εκεί ακριβώς διαφοροποιούνται.
Στην διαχείριση της κρυμμένης ελπίδας...
Ο οποιοσδήποτε έχει άλλοτε εμφανείς , εκπεφρασμένες άλλοτε ενδόμυχες ελπίδες για την εξέλιξη που μπορεί να έχει μια ανθρώπινη σχέση του. Όλοι έχουν την κρυφή ελπίδα, όπως και αν την εκφράζει ο καθένας.
Όποια και αν είναι αυτή του η ελπίδα.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι μας έχουμε ελπίδες. Για αυτό άλλωστε ζούμε.
Για την ελπίδα, και από την ελπίδα.
Το χειρότερο, στο οποίο έχω καταλήξει, είναι να πάρεις από τον άλλο, όχι την ίδια την σχέση, αλλά να πάρεις από τον άλλο την ελπίδα του μέλλοντος. Το να κόβεις την αναθεματισμένη και αληθινά απαραίτητη κλεφτή ματιά στο μέλλον, όπως και να το έχει πλάσει.
Δεν σου παίρνει αναγκαία το σήμερα, ούτε και τις αναμνήσεις. Αυτά άλλωστε, εφόσον τα έχεις ζήσει, είναι δικό σου απόκτημα και βίωμα. Κανείς δεν μπορεί να σου πάρει το χτές.
Σου παίρνει το μύχιο πλάνο και οργανόγραμμα του μυαλού σου. Σου παίρνει το αύριο.
Καταρρέει ένας ναι μεν - χάρτινος και φανταστικός - αλλά υπαρκτός πύργος μέσα σου.
Και δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό.
Ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς εμπειρίες, αλλά δεν μπορεί χωρίς το όνειρο. Ιδίως αν αυτό το όνειρο είναι με στεγανά και τόσο καλά διαμορφωμένο.
Και εκεί διαφοροποιείται ο δυνατός από τον αδύνατο.
Στον τρόπο διαχείρισης των παρενεργειών.
Ειναι κακό στην Άμμο να χτίζεις παλάτια?
Η απάντηση μόνο προφανής δεν θα μπορούσε να είναι, όπως και σε αντίστοιχες αληγορικές ερωτήσεις.
Αναλόγως τους όρους και τις προϋποθέσεις, πάντοτε.
Εάν πρόκειται για της Kseniya Simonova το σίγουρο είναι ότι όχι μόνο δεν είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια, αλλά αντιθέτως ιδιαιτέρως εντυπωσιακό και ενίοτε συγκινητικό.
Η εμφάνιση μιας ντροπαλής 24χρονης σε σόου ταλέντων της ουκρανικής τηλεόρασης προκάλεσε το κλάμα μιας ολόκληρης χώρας, καθώς και διεθνή αίσθηση.
Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου.
Από τον περασμένο Μάιο, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Simonova, με ένα κουτί γεμάτο όνειρα και ...
άμμο , ζωγραφίζοντας πανέμορφες και διαρκώς μεταβαλλόμενες εικόνες πάνω σε αυτό, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας, λες και παρακολουθεί ο οποιοσδήποτε θεατής βίντεο.
Με της τέχνη της αυτή ''σκλάβωσε'' όλο και περισσότερους τηλεθεατές, οι οποίοι έγιναν θαυμαστές και κάθονταν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να την παρακαλουθήσουν με πρωτοφανή ζέση.
Τα βίντεό της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2010, ενώ βρίσκεται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση ως χώρα. Επίσης έχασε περίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων του Πολέμου.
Με τη βοήθεια της άμμου, η Simonova στα πορτραίτα της καταφέρνει να αποτυπώσει, αν και όχι με ιδιαίτερα λεπτομερή αλλα αφαιρετικό τρόπο, τις πλέον μύχιες σκέψεις και τα απόκρυφα συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι καταφέρνει να μεταφέρει στο κοινό συναισθήματα, τα οποία δύσκολα κάποιος άλλος καλλιτέχνης μπορεί να εμφυσήσει, εκτός αν είναι εξαιρετικά ταλαντούχος όπως η Kseniya.
Στο πρώτο βίντεο η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα. Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας.
Η 24χρονη κέρδισε, φυσικά, το πρώτο βραβείο του παιχνιδιού (80.000 λίρες) και επέστρεψε στην κανονική της ζωή στην Κριμαία.
Έκπληξη αποτελεί πάντως το κίνητρό της για τη συμμετοχή στο παιχνίδι. "Δήλωσα συμμετοχή για να βοηθήσω ένα παιδί, το οποίο χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση. Δεν είχα σκοπό να κάνω όλη τη χώρα να κλάψει" είπε χαρακτηριστικά.
Δεν γνωρίζω αν τα κίνητρα της αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αλλά ακόμα και αν δεν ισχύει - που δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω - η Τέχνη της είναι τόσο δυναμικά μεγαλειώδης που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Το πλέον ενδεδειγμένο κίνητρο, κατά την γνώμη μου, που θα έπρεπε να ίσχυε, λόγω του αποτελέσματος, είναι ότι πήγε στο παιχνίδι για να μας δωρίσει κάτι το τόσο εντυπωσιακό και ριζοσπαστικό.
Αναλόγως τους όρους και τις προϋποθέσεις, πάντοτε.
Εάν πρόκειται για της Kseniya Simonova το σίγουρο είναι ότι όχι μόνο δεν είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια, αλλά αντιθέτως ιδιαιτέρως εντυπωσιακό και ενίοτε συγκινητικό.
Η εμφάνιση μιας ντροπαλής 24χρονης σε σόου ταλέντων της ουκρανικής τηλεόρασης προκάλεσε το κλάμα μιας ολόκληρης χώρας, καθώς και διεθνή αίσθηση.
Περίπου 13.000.000 άνθρωποι είδαν την Kseniya Simonova στο σόου "Ουκρανία έχεις ταλέντο" σε μια εξαιρετική επίδειξη της τέχνης της άμμου.
Από τον περασμένο Μάιο, οπότε και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Simonova, με ένα κουτί γεμάτο όνειρα και ...
άμμο , ζωγραφίζοντας πανέμορφες και διαρκώς μεταβαλλόμενες εικόνες πάνω σε αυτό, απεικονίζοντας την ιστορία της πρώην σοβιετικής χώρας, λες και παρακολουθεί ο οποιοσδήποτε θεατής βίντεο.
Με της τέχνη της αυτή ''σκλάβωσε'' όλο και περισσότερους τηλεθεατές, οι οποίοι έγιναν θαυμαστές και κάθονταν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να την παρακαλουθήσουν με πρωτοφανή ζέση.
Τα βίντεό της στο Youtube έχουν συγκεντρώσει πάνω από 4.000.000 κλικ, αριθμός απίθανος για ένα κοινό που γνωρίζει λίγα για την ιστορία της Ουκρανίας.
Η Ουκρανία προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2010, ενώ βρίσκεται σε πολύ κακή οικονομική κατάσταση ως χώρα. Επίσης έχασε περίπου το 1/4 του πληθυσμού της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των συνολικών θανάτων του Πολέμου.
Με τη βοήθεια της άμμου, η Simonova στα πορτραίτα της καταφέρνει να αποτυπώσει, αν και όχι με ιδιαίτερα λεπτομερή αλλα αφαιρετικό τρόπο, τις πλέον μύχιες σκέψεις και τα απόκρυφα συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι καταφέρνει να μεταφέρει στο κοινό συναισθήματα, τα οποία δύσκολα κάποιος άλλος καλλιτέχνης μπορεί να εμφυσήσει, εκτός αν είναι εξαιρετικά ταλαντούχος όπως η Kseniya.
Στο πρώτο βίντεο η σκηνή, στο άνοιγμά της, δείχνει ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Ξαφνικά, εμφανίζονται πολεμικά αεροπλάνα και η ευτυχισμένη σκηνή αντικαθίσταται από θλιμμένα πρόσωπα. Στη συνέχεια, έρχεται ένα μωρό και η γυναίκα χαμογελά ξανά, αλλά ο όλεθρος του πολέμου τη μετατρέπει σε χήρα, πριν η εικόνα με τη σειρά της να πάρει τη μορφή του Αγνώστου Στρατιώτη της Ουκρανίας.
Έκπληξη αποτελεί πάντως το κίνητρό της για τη συμμετοχή στο παιχνίδι. "Δήλωσα συμμετοχή για να βοηθήσω ένα παιδί, το οποίο χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση. Δεν είχα σκοπό να κάνω όλη τη χώρα να κλάψει" είπε χαρακτηριστικά.
Δεν γνωρίζω αν τα κίνητρα της αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αλλά ακόμα και αν δεν ισχύει - που δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω - η Τέχνη της είναι τόσο δυναμικά μεγαλειώδης που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Το πλέον ενδεδειγμένο κίνητρο, κατά την γνώμη μου, που θα έπρεπε να ίσχυε, λόγω του αποτελέσματος, είναι ότι πήγε στο παιχνίδι για να μας δωρίσει κάτι το τόσο εντυπωσιακό και ριζοσπαστικό.
Υγ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο εντυπωσιακό από αφοσιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι τυγχάνουν να είναι τόσο προικισμένοι και να πρωτοπορούν.
Υγ2. Ας ελπίσουμε πως θα βρεθούν κι άλλοι τόσο ταλαντούχοι άνθρωποι να αναρριχηθούν στην κορυφή, έστω και από talent show.
Υγ2. Ας ελπίσουμε πως θα βρεθούν κι άλλοι τόσο ταλαντούχοι άνθρωποι να αναρριχηθούν στην κορυφή, έστω και από talent show.
Τα Κομματια που Σπανε...
Ξημερωνει και σημερα και εσυ ακομα εδω... Ο υπνος και αποψε δεν σε παιρνει.. Στεκεσαι απεναντι απο εναν καθρεφτη. Οπως ειπε και ενας φιλος προσφατα, στην τελευταια στιγμη αυτοκριτικης της μερας σου. Θες να λες οτι δεν φοβασαι, αλλα μεσα σου ξερεις ποσους φοβους κρυβεις..
Βλεπεις γυρω σου τοσα σπασμενα κομματια απο τον καθρεφτη σου. Ειχες πιστεψει σε αυτα τα κομματια, ειχες επενδυσει σε αυτα, αλλα τελικα η εικονα που βλεπεις δειχνει οτι κατι εκανες λαθος.. Μου λες "ειναι δυνατον να μην φοβαμαι"? Υπαρχουν στιγμες που ο,τι συμβουλη και αν δωσεις θα ειναι σαν να κανεις μια τρυπα στο νερο.. Θα χασεις καποια δευτερολεπτα της ζωης σου για να πεις αυτο που θες, αλλα μεσα σου ξερεις οτι ο αλλος δεν σε ακουει.. Εχει βυθιστει στις δικες του σκεψεις. Στον δικο του καθρεφτη.. Και ξερεις πως απο κει θα βγει μονο οταν το επιλεξει ο ιδιος. Οποτε τον αφηνεις στο μονολογο του.
Οι ωρες περνουν.. Η σιωπη κυριαρχει στο χωρο και βρισκει την καλυτερη συντροφια στις πρωτες αχτιδες του ηλιου που μπαινουν στο δωματιο.. Ξαφνιαζομαι γιατι ενα γελιο σχηματιζεται στο προσωπο σου. Μου λες πως ενιωσες ενα τρανταγμα. Ξαναφοβηθηκα μου λες αλλα αυτος ο φοβος ειχε ακομα χειροτερη αισθηση.
Μετα το πρωτο σοκ ομως αρχισες να συνειδητοποιεις ξανα καποια πραγματα που ειχες για καιρο λησμονησει. Σημασια εχει να εκτιμας τα κομματια του καθρεφτη που δεν ειναι σπασμενα αλλά αντεχουν στο χρονο. Αυτα θα εχεις συντροφια σε καθε ταξιδι, οποιος και αν ειναι ο προορισμος. Σημασια εχει να βρεις τροπους ετσι ωστε ο καθρεφτης σου να μην αποτελειται απο σπασμενα κομματια. Να ανακαλυψεις νεα πραγματα που να εχεις τη αισθηση πως θα σε γοητευσουν.. Και αν δεν σε γοητευσουν μην πολυνοιαστεις! Σημασια εχει καθε φορα που βρισκεσαι στο εδαφος να μπορεις να σηκωνεσαι.. Και να ζεις.. Σημασια εχει να μην νιωθεις πως τα προβληματα λυνονται αν κοιμασαι, αλλα οταν εισαι ξυπνιος και τα βιωνεις. Ειναι οδυνηρο αλλα μακροπροθεσμα ειναι καλυτερο.
Μου κανει εντυπωση. Πως αλλαξε ετσι η διαθεση σου? Ηταν το τρανταγμα, η συναντηση με το απροβλεπτο που θα ηθελα να μην ερχοταν ποτε, αλλα πρεπει να ξερεις οτι καποτε ισως την ζησεις και εσυ. Και αφου την ζησεις πρεπει να αντιμετωπισεις και τα περαιτερω.
Νιωθω πως ολα οσα ειπαμε πρεπει καπου να τα αφησω. Στο μπλογκ μου λες.. Και να μην ειναι ποιημα..Ααα, και να κλεινεις καπως αισιοδοξα.. Θα κλεισω, οκ.. Αλλα πως να κλεισεις οταν μου βαλες νεο ονομα el-fin? Μην ανησυχεις, καθε τελος μπορει να κρυβει μια νεα αρχη.. Το πιστευεις? Αυτην την εποχη, οχι τοσο.. Αλλα μου πες να κλεισω αισιοδοξα..
Υ.Γ.1 Κατα την παγια συνηθεια μου αφηνω και ενα υστερογραφο.. Πια, ειναι σαν παραδοση.. Και δεν ελεγε να μην αφησω και τωρα.. που εκανα μια αποπειρα να αφησω καποιες σκεψεις σε πεζο κειμενο.. Καλο ειναι να αλλαζουμε που και που..Καληνυχτα και Καλο Σαββατoκυριακο σε ολους σας..
Βλεπεις γυρω σου τοσα σπασμενα κομματια απο τον καθρεφτη σου. Ειχες πιστεψει σε αυτα τα κομματια, ειχες επενδυσει σε αυτα, αλλα τελικα η εικονα που βλεπεις δειχνει οτι κατι εκανες λαθος.. Μου λες "ειναι δυνατον να μην φοβαμαι"? Υπαρχουν στιγμες που ο,τι συμβουλη και αν δωσεις θα ειναι σαν να κανεις μια τρυπα στο νερο.. Θα χασεις καποια δευτερολεπτα της ζωης σου για να πεις αυτο που θες, αλλα μεσα σου ξερεις οτι ο αλλος δεν σε ακουει.. Εχει βυθιστει στις δικες του σκεψεις. Στον δικο του καθρεφτη.. Και ξερεις πως απο κει θα βγει μονο οταν το επιλεξει ο ιδιος. Οποτε τον αφηνεις στο μονολογο του.
Οι ωρες περνουν.. Η σιωπη κυριαρχει στο χωρο και βρισκει την καλυτερη συντροφια στις πρωτες αχτιδες του ηλιου που μπαινουν στο δωματιο.. Ξαφνιαζομαι γιατι ενα γελιο σχηματιζεται στο προσωπο σου. Μου λες πως ενιωσες ενα τρανταγμα. Ξαναφοβηθηκα μου λες αλλα αυτος ο φοβος ειχε ακομα χειροτερη αισθηση.
Μετα το πρωτο σοκ ομως αρχισες να συνειδητοποιεις ξανα καποια πραγματα που ειχες για καιρο λησμονησει. Σημασια εχει να εκτιμας τα κομματια του καθρεφτη που δεν ειναι σπασμενα αλλά αντεχουν στο χρονο. Αυτα θα εχεις συντροφια σε καθε ταξιδι, οποιος και αν ειναι ο προορισμος. Σημασια εχει να βρεις τροπους ετσι ωστε ο καθρεφτης σου να μην αποτελειται απο σπασμενα κομματια. Να ανακαλυψεις νεα πραγματα που να εχεις τη αισθηση πως θα σε γοητευσουν.. Και αν δεν σε γοητευσουν μην πολυνοιαστεις! Σημασια εχει καθε φορα που βρισκεσαι στο εδαφος να μπορεις να σηκωνεσαι.. Και να ζεις.. Σημασια εχει να μην νιωθεις πως τα προβληματα λυνονται αν κοιμασαι, αλλα οταν εισαι ξυπνιος και τα βιωνεις. Ειναι οδυνηρο αλλα μακροπροθεσμα ειναι καλυτερο.
Μου κανει εντυπωση. Πως αλλαξε ετσι η διαθεση σου? Ηταν το τρανταγμα, η συναντηση με το απροβλεπτο που θα ηθελα να μην ερχοταν ποτε, αλλα πρεπει να ξερεις οτι καποτε ισως την ζησεις και εσυ. Και αφου την ζησεις πρεπει να αντιμετωπισεις και τα περαιτερω.
Νιωθω πως ολα οσα ειπαμε πρεπει καπου να τα αφησω. Στο μπλογκ μου λες.. Και να μην ειναι ποιημα..Ααα, και να κλεινεις καπως αισιοδοξα.. Θα κλεισω, οκ.. Αλλα πως να κλεισεις οταν μου βαλες νεο ονομα el-fin? Μην ανησυχεις, καθε τελος μπορει να κρυβει μια νεα αρχη.. Το πιστευεις? Αυτην την εποχη, οχι τοσο.. Αλλα μου πες να κλεισω αισιοδοξα..
Υ.Γ.1 Κατα την παγια συνηθεια μου αφηνω και ενα υστερογραφο.. Πια, ειναι σαν παραδοση.. Και δεν ελεγε να μην αφησω και τωρα.. που εκανα μια αποπειρα να αφησω καποιες σκεψεις σε πεζο κειμενο.. Καλο ειναι να αλλαζουμε που και που..Καληνυχτα και Καλο Σαββατoκυριακο σε ολους σας..
Imam Baildi - Από το Πολίτικο στην Ηλεκτρονική
Εντάξει, καταλαβαίνω την απορία όλων σας, για ποιό λόγο γράφω ένα άρθρο με τίτλο το υπέροχο αυτό Πολίτικο έδεσμα.
Έλα όμως που δεν αναφέρομαι στο εξαιρετικό φαγητό, αλλά στο μουσικό συγκρότημα που ιδρυτικά του μέλη είναι τα αδέρφια Λύσανδρος και Ορέστης Φαληρέας.
Όπως ακριβώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι παλιές συνταγές είναι αθάνατες στον πανδαμάτορα Χρόνο, εξ΄ ου και η ονομασία του σύγχρονου αυτού συγκροτήματος, έτσι και οι υπέροχες και πρωτότυπες μελωδίες και συνθέσεις είναι εξίσου Αθάνατες στον Χρόνο.
Την άποψη αυτή την αποδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αδέρφια, μαζί με τα υπόλοιπα 6 μέλη που απαρτίζουν την κοινή τους προσπάθεια. Η άποψη τους για τα ''παρωχημένα'' και ''παλιομοδίτικα'' τραγούδια όπως αυτά της μεγάλης Ελληνίδας Σοφίας Βέμπω, ή του δεξιοτέχνη του εξάχορδου μπουζουκιού Μανώλη Χιώτη με ταίρι του τόσο στην ζωή όσο και την Τέχνη την Μαίρη Λίντα, διαφέρει σε σχέση με το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων στην ηλικία τους.
Ιδίως στους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής φόλκ μουσικής, στην οποία από επιλογή ανήκουν.
Έχω και είμαι σίγουρος έχετε και εσείς ακούσει, την ατάκα που λέει ότι στην εποχή μας έχει σταματήσει η έμπνευση και πως το μόνο που απομένει στους καλλιτέχνες είναι να ακολουθήσουν την εύκολη πεπατημένη των διασκευών παλιών επιτυχιών.
Έχω όμως την αίσθηση ότι θέλει πολλά κότσια να πάρεις μυθικά ελληνικά τραγούδια όπως ο Πασατέμπος, Τα παιδιά της γειτονιάς και άλλα πολλά τα οποία όλα τα ελληνικά σπίτια έχουν γλεντήσει με αυτά, και να τα διασκευάζεις.
Το καλό με το συγκροτημένο συγκρότημα είναι ότι όχι μόνο διασκεύσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια, αλλά τα ανέδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σεβόμενοι την ιστορία και την φιλοσοφία αυτών των τραγουδιών, και παράλληλα προσέθεσαν την προσωπική τους αισθητική με αριστουργηματικό τρόπο.
Αυτό το συγκρότημα και η μουσική τους επιβεβαιώνει τον κανόνα της ελληνικής πραγματικότητας.
Την πραγματικότητα που λέει ότι το κάθετι που αξίζει και έχει αληθινή αξία, πρώτα το απολαμβάνουν και το αναδεικνύουν οι ξένοι και αργότερα φτάνει σε εμάς.
Το συγκρότημα αυτό έχει παίξει και έχει προσκληθεί από διεθνού φήμης διοργανωτές και Φεστιβάλ, όπως το Roskilde της Δανίας, όπου έπαιξαν ανάμεσα σε καλλιτέχνες Παγκόσμιας εμβέλειας όπως οι Coldplay, Pet Shop Boys, Oasis, Faith no more.
Απόδειξη της επιτυχίας τους αποτελεί το γεγονός ότι έχουν μπει ήδη στα Ευρωπαϊκά τσάρτς και το δημοσιευμα της εφημερίδας Guardian, η οποία αναφέρθηκε στην ελληνική μπάντα παρομοίαζοντας την ''με το ελληνικό ισοδύναμο του Moby''.
Το ενθαρυντικό είναι ότι καλλιτέχνες όπως Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, έχοντας καλλιτεχνικό κριτήριο κάλεσαν το συγκρότημα να συνεργαστούν το χειμώνα και το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τους απολαύσει στο Vox με δικό τους πρόγραμμα.
Όπως έχουν δηλώσει και σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν, στον δεύτερο τους δίσκο θα πάρουν samples από πολλά είδη μουσικής και βασιζόμενοι σε αυτά θα γράψουν δικιά τους μουσική.
Ας ευχηθούμε ότι ο νέος τους δίσκος, ο οποίος αναμένεται στα τέλη της χρονιάς, να είναι όχι μόνο αντάξιος με τον προηγούμενο, αλλά να τον ξεπεράσει κιόλας κατα πολύ.
Έλα όμως που δεν αναφέρομαι στο εξαιρετικό φαγητό, αλλά στο μουσικό συγκρότημα που ιδρυτικά του μέλη είναι τα αδέρφια Λύσανδρος και Ορέστης Φαληρέας.
Όπως ακριβώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι παλιές συνταγές είναι αθάνατες στον πανδαμάτορα Χρόνο, εξ΄ ου και η ονομασία του σύγχρονου αυτού συγκροτήματος, έτσι και οι υπέροχες και πρωτότυπες μελωδίες και συνθέσεις είναι εξίσου Αθάνατες στον Χρόνο.
Την άποψη αυτή την αποδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αδέρφια, μαζί με τα υπόλοιπα 6 μέλη που απαρτίζουν την κοινή τους προσπάθεια. Η άποψη τους για τα ''παρωχημένα'' και ''παλιομοδίτικα'' τραγούδια όπως αυτά της μεγάλης Ελληνίδας Σοφίας Βέμπω, ή του δεξιοτέχνη του εξάχορδου μπουζουκιού Μανώλη Χιώτη με ταίρι του τόσο στην ζωή όσο και την Τέχνη την Μαίρη Λίντα, διαφέρει σε σχέση με το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων στην ηλικία τους.
Ιδίως στους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής φόλκ μουσικής, στην οποία από επιλογή ανήκουν.
Έχω και είμαι σίγουρος έχετε και εσείς ακούσει, την ατάκα που λέει ότι στην εποχή μας έχει σταματήσει η έμπνευση και πως το μόνο που απομένει στους καλλιτέχνες είναι να ακολουθήσουν την εύκολη πεπατημένη των διασκευών παλιών επιτυχιών.
Έχω όμως την αίσθηση ότι θέλει πολλά κότσια να πάρεις μυθικά ελληνικά τραγούδια όπως ο Πασατέμπος, Τα παιδιά της γειτονιάς και άλλα πολλά τα οποία όλα τα ελληνικά σπίτια έχουν γλεντήσει με αυτά, και να τα διασκευάζεις.
Το καλό με το συγκροτημένο συγκρότημα είναι ότι όχι μόνο διασκεύσαν τα συγκεκριμένα τραγούδια, αλλά τα ανέδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σεβόμενοι την ιστορία και την φιλοσοφία αυτών των τραγουδιών, και παράλληλα προσέθεσαν την προσωπική τους αισθητική με αριστουργηματικό τρόπο.
Αυτό το συγκρότημα και η μουσική τους επιβεβαιώνει τον κανόνα της ελληνικής πραγματικότητας.
Την πραγματικότητα που λέει ότι το κάθετι που αξίζει και έχει αληθινή αξία, πρώτα το απολαμβάνουν και το αναδεικνύουν οι ξένοι και αργότερα φτάνει σε εμάς.
Το συγκρότημα αυτό έχει παίξει και έχει προσκληθεί από διεθνού φήμης διοργανωτές και Φεστιβάλ, όπως το Roskilde της Δανίας, όπου έπαιξαν ανάμεσα σε καλλιτέχνες Παγκόσμιας εμβέλειας όπως οι Coldplay, Pet Shop Boys, Oasis, Faith no more.
Απόδειξη της επιτυχίας τους αποτελεί το γεγονός ότι έχουν μπει ήδη στα Ευρωπαϊκά τσάρτς και το δημοσιευμα της εφημερίδας Guardian, η οποία αναφέρθηκε στην ελληνική μπάντα παρομοίαζοντας την ''με το ελληνικό ισοδύναμο του Moby''.
Το ενθαρυντικό είναι ότι καλλιτέχνες όπως Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, έχοντας καλλιτεχνικό κριτήριο κάλεσαν το συγκρότημα να συνεργαστούν το χειμώνα και το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τους απολαύσει στο Vox με δικό τους πρόγραμμα.
Όπως έχουν δηλώσει και σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν, στον δεύτερο τους δίσκο θα πάρουν samples από πολλά είδη μουσικής και βασιζόμενοι σε αυτά θα γράψουν δικιά τους μουσική.
Ας ευχηθούμε ότι ο νέος τους δίσκος, ο οποίος αναμένεται στα τέλη της χρονιάς, να είναι όχι μόνο αντάξιος με τον προηγούμενο, αλλά να τον ξεπεράσει κιόλας κατα πολύ.
Η απόσταση από τα λόγια στην πράξη
Ρε παιδί μου αυτό το πράγμα έχει παραγίνει.
Ούτε μια μέρα δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Είπα και μια μέρα να μην ασχοληθώ με πολιτικά θέματα, αλλά τα γεγονότα τρέχουν και μας υπερκαλύπτουν.
Τί συνέβη και τόσο έντονα με αναγκάζει να ασχοληθώ?
Ούτε η νέα κυβέρνηση, ούτε τα πρόσωπα, ούτε οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν, ή καλύτερα να πώ θα μας εφαρμοστούν. Για αυτά χρόνο έχουμε να ασχοληθούμε, και το κυριότερο πρέπει να δούμε τα πρώτα σημεία γραφής τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν , ποίος ο ρόλος των λεγόμενων ''μικρών'' κομμάτων στην Ελληνική Βουλή όσο και εκτός αυτής? Σημειωτέον ο χαρακτηρισμός αυτός δεν με εκφράζει, διότι κατά την γνώμη μου μικρό κόμμα λογίζεται κάποιο όχι σύμφωνα με τις ψήφους που λαμβάνει, αλλά σύμφωνα με τα έπη και τα έργα που καταθέτει.
Υπάρχουν μόνο για να καταγγέλουν την εξουσία, από όπου και αν αυτή εκπορεύεται, και να προσπαθούν να αντιτάξουν λογικά επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι όσα κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση είναι Λάθος?
Ψηφίζονται μήπως για να φροντίζουν τις μικροπολιτικές τους και τα μικροσυμφέροντα τους?
Ή μήπως βρίσκονται εκεί μόνο και μόνο γιατί ''μας κάνουν την χάρη'' και συμμετέχουν?
Γνώμη μου είναι πως όποιο κόμμα και όποιος Βουλευτής και αν εκλέγεται στην Ελληνική Βουλή, έχει να επιτελέσει ένα έργο το οποίο θα εκπορεύεται από τον αληθινό του ρόλο. Το ρόλο του αντιπροσώπου.
Οι βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν μόνον τον εαυτό τους, γεγονός το οποίο θα τους έλυνε τα χέρια να πράξουν οτιδήποτε αποφάσιζαν, αλλά πρέπει να παίρνουν τις όποιες αποφάσεις τους αναλογούν με βασικό γνώμονά τους, το ρόλο του αντιπροσώπου.
Θα ασχοληθώ ειδικότερα με την απόφαση των Οικολόγων - Πρασίνων να μην μετάσχουν στην νέα Ελληνική Κυβέρνηση.
Από πού και ως πού αποφάσισαν αυτοί οι κύριοι να μην πάρουν μέρος στην νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.
Δηλαδή για ποιό λόγο κατέβηκαν σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση και διαγκωνίστηκαν στον εκλογικό στίβο? Για την προσωπική τους προβολή και την ανάγκη για έναν ''καλό'' αγώνα? Άντε και να δεχτώ ότι για αυτό το έκαναν, από πού και ως πού όμως αδιαφορούν για το 2,53 % του συνόλου των ψηφισάντων, ήτοι 173,439 με αύξηση ψηφοφόρων της τάξεων των 100,000 σε σχέση με τις Εθνικές εκλογές του 2007.
Αυτοί οι 175,000 δεν νομίζω να ψήφισαν τους Οικολόγους - Πράσινους μόνο και μόνο από οικολογική ευαισθησία, αλλά επειδή τους ψήφισαν ως κάτι το ιδιαίτερο. Ως ένα εναλλακτικό τρόπο διακυβέρνησης. Το επαναλαμβάνω, ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Όταν όμως τους δόθηκε η ευκαιρία να μετάσχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα και ειδικότερα στο Υπουργείου του άμεσου τους αντικειμένου, δηλαδή του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εκείνοι έλαβαν την απόφαση να απαντήσουν αρνητικά με μόνή τους απάντηση την εξής:
'' Επισημαίνουμε όμως ότι στόχος μας είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Η συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις δεν αποτελεί αυτοσκοπό για μας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει επανειλημμένα εδώ και πολύ καιρό ότι είναι ανοιχτοί σε έναν προγραμματικό διάλογο ακριβώς γιατί διαθέτουν μια κουλτούρα συνεργασιών. Τέτοιος διάλογος ποτέ δεν έγινε ώστε να διαπιστωθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να το αναπληρώσει μια βιαστική πρόταση συμμετοχής κάποιου στελέχους μας στο υπουργείο περιβάλλοντος και μάλιστα ενώ είναι φανερό ότι μια πράσινη πολιτική αντίληψη θα πρέπει να διαπνέει όλα τα υπουργεία.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε ανοικτοί στον προγραμματικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Τις επόμενες μέρες θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας. ''
Τί να πώ???
Δεν ξέρω τί τους ώθησε να λάβουν αυτήν την διφορούμενη απόφαση.
Ποιά είναι τα αληθινά αίτια, διότι αυτή τους η απάντηση εμένα προσωπικά δεν με έπεισε.
Ίσως να ήταν η σκέψη πως εαν συμμετάσχουν σε μια άλλη κυβέρνηση, της οποίας δεν έχουν ούτε τα ηνία ούτε και την κυβερνητική κάλυψη, τους ανάγκασε να κάνουν πίσω με φόβο μην τους εκθέσουν με στόχο την αποδυνάμωση τους.
Κάτι άλλο το οποίο μπορεί και να ισχύει είναι η υπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί, διά της πλαγίας οδού, να αφομειώσει το κόμμα των Πράσινων στους κόλπους του.
Δεν ξέρω τί άλλο να σκεφτώ.
Το μόνο που ξέρω είναι πως ότι και να ισχύει, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι έδρασαν βάσει μικροπολιτικών συμφερόντων και εγωιστικών επιδιώξεων.
Διότι την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, μπορείς να την ελέγξεις μόνο εκ των έσω. Ποτέ έξω από εκείνην. Εκτός χορού πολλά τραγούδια λέγονται.
Ομως, όπως ξέρουν εκείνοι περισσότερο ίσως από όλους, ότι στο Περιβάλλον δεν χωράνε μικροπολιτικές και πρόσκαιρα κέρδη, αλλά μια Πράσινη πολιτική στα έργα και όχι στα λόγια.
Και αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Οικολόγους - Πράσινους, να περάσουν από τα λόγια στην πράξη, με όποιο κόστος, συμμετέχοντας σε μια κυβέρνηση η οποία σε αρκετά σημεία ως προς τα οικολογικά ζητήματα συμβάδιζε με τις απόψεις των Οικολόγων.
Ούτε μια μέρα δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Είπα και μια μέρα να μην ασχοληθώ με πολιτικά θέματα, αλλά τα γεγονότα τρέχουν και μας υπερκαλύπτουν.
Τί συνέβη και τόσο έντονα με αναγκάζει να ασχοληθώ?
Ούτε η νέα κυβέρνηση, ούτε τα πρόσωπα, ούτε οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν, ή καλύτερα να πώ θα μας εφαρμοστούν. Για αυτά χρόνο έχουμε να ασχοληθούμε, και το κυριότερο πρέπει να δούμε τα πρώτα σημεία γραφής τους.
Αναρωτιέμαι λοιπόν , ποίος ο ρόλος των λεγόμενων ''μικρών'' κομμάτων στην Ελληνική Βουλή όσο και εκτός αυτής? Σημειωτέον ο χαρακτηρισμός αυτός δεν με εκφράζει, διότι κατά την γνώμη μου μικρό κόμμα λογίζεται κάποιο όχι σύμφωνα με τις ψήφους που λαμβάνει, αλλά σύμφωνα με τα έπη και τα έργα που καταθέτει.
Υπάρχουν μόνο για να καταγγέλουν την εξουσία, από όπου και αν αυτή εκπορεύεται, και να προσπαθούν να αντιτάξουν λογικά επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι όσα κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση είναι Λάθος?
Ψηφίζονται μήπως για να φροντίζουν τις μικροπολιτικές τους και τα μικροσυμφέροντα τους?
Ή μήπως βρίσκονται εκεί μόνο και μόνο γιατί ''μας κάνουν την χάρη'' και συμμετέχουν?
Γνώμη μου είναι πως όποιο κόμμα και όποιος Βουλευτής και αν εκλέγεται στην Ελληνική Βουλή, έχει να επιτελέσει ένα έργο το οποίο θα εκπορεύεται από τον αληθινό του ρόλο. Το ρόλο του αντιπροσώπου.
Οι βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν μόνον τον εαυτό τους, γεγονός το οποίο θα τους έλυνε τα χέρια να πράξουν οτιδήποτε αποφάσιζαν, αλλά πρέπει να παίρνουν τις όποιες αποφάσεις τους αναλογούν με βασικό γνώμονά τους, το ρόλο του αντιπροσώπου.
Θα ασχοληθώ ειδικότερα με την απόφαση των Οικολόγων - Πρασίνων να μην μετάσχουν στην νέα Ελληνική Κυβέρνηση.
Από πού και ως πού αποφάσισαν αυτοί οι κύριοι να μην πάρουν μέρος στην νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.
Δηλαδή για ποιό λόγο κατέβηκαν σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση και διαγκωνίστηκαν στον εκλογικό στίβο? Για την προσωπική τους προβολή και την ανάγκη για έναν ''καλό'' αγώνα? Άντε και να δεχτώ ότι για αυτό το έκαναν, από πού και ως πού όμως αδιαφορούν για το 2,53 % του συνόλου των ψηφισάντων, ήτοι 173,439 με αύξηση ψηφοφόρων της τάξεων των 100,000 σε σχέση με τις Εθνικές εκλογές του 2007.
Αυτοί οι 175,000 δεν νομίζω να ψήφισαν τους Οικολόγους - Πράσινους μόνο και μόνο από οικολογική ευαισθησία, αλλά επειδή τους ψήφισαν ως κάτι το ιδιαίτερο. Ως ένα εναλλακτικό τρόπο διακυβέρνησης. Το επαναλαμβάνω, ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
Όταν όμως τους δόθηκε η ευκαιρία να μετάσχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα και ειδικότερα στο Υπουργείου του άμεσου τους αντικειμένου, δηλαδή του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εκείνοι έλαβαν την απόφαση να απαντήσουν αρνητικά με μόνή τους απάντηση την εξής:
'' Επισημαίνουμε όμως ότι στόχος μας είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Η συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις δεν αποτελεί αυτοσκοπό για μας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει επανειλημμένα εδώ και πολύ καιρό ότι είναι ανοιχτοί σε έναν προγραμματικό διάλογο ακριβώς γιατί διαθέτουν μια κουλτούρα συνεργασιών. Τέτοιος διάλογος ποτέ δεν έγινε ώστε να διαπιστωθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να το αναπληρώσει μια βιαστική πρόταση συμμετοχής κάποιου στελέχους μας στο υπουργείο περιβάλλοντος και μάλιστα ενώ είναι φανερό ότι μια πράσινη πολιτική αντίληψη θα πρέπει να διαπνέει όλα τα υπουργεία.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε ανοικτοί στον προγραμματικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Τις επόμενες μέρες θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας. ''
Τί να πώ???
Δεν ξέρω τί τους ώθησε να λάβουν αυτήν την διφορούμενη απόφαση.
Ποιά είναι τα αληθινά αίτια, διότι αυτή τους η απάντηση εμένα προσωπικά δεν με έπεισε.
Ίσως να ήταν η σκέψη πως εαν συμμετάσχουν σε μια άλλη κυβέρνηση, της οποίας δεν έχουν ούτε τα ηνία ούτε και την κυβερνητική κάλυψη, τους ανάγκασε να κάνουν πίσω με φόβο μην τους εκθέσουν με στόχο την αποδυνάμωση τους.
Κάτι άλλο το οποίο μπορεί και να ισχύει είναι η υπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί, διά της πλαγίας οδού, να αφομειώσει το κόμμα των Πράσινων στους κόλπους του.
Δεν ξέρω τί άλλο να σκεφτώ.
Το μόνο που ξέρω είναι πως ότι και να ισχύει, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι έδρασαν βάσει μικροπολιτικών συμφερόντων και εγωιστικών επιδιώξεων.
Διότι την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, μπορείς να την ελέγξεις μόνο εκ των έσω. Ποτέ έξω από εκείνην. Εκτός χορού πολλά τραγούδια λέγονται.
Ομως, όπως ξέρουν εκείνοι περισσότερο ίσως από όλους, ότι στο Περιβάλλον δεν χωράνε μικροπολιτικές και πρόσκαιρα κέρδη, αλλά μια Πράσινη πολιτική στα έργα και όχι στα λόγια.
Και αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Οικολόγους - Πράσινους, να περάσουν από τα λόγια στην πράξη, με όποιο κόστος, συμμετέχοντας σε μια κυβέρνηση η οποία σε αρκετά σημεία ως προς τα οικολογικά ζητήματα συμβάδιζε με τις απόψεις των Οικολόγων.
Ως συνέχεια...
Ως συνέχεια ενός προηγούμενου άρθρου μου...
Δεν θα ήθελα να κάνω ούτε κάποια ηθική προσαγόρευση, ούτε επιδίωξη μου είναι να καθοδηγήσω τον οποιοδήποτε.
Μέλημα μου είναι να καταδείξω την πνευματική και ηθική υστέρηση, ανθρώπων οι οποίοι οφείλουν να είναι ''φωτισμένοι''.
Ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει όποια γνώμη θέλει, το μόνο που πρέπει όμως να σεβαστεί, είναι η γνώμη του...
Υγ. Αυτό το υπέροχο εικαστικά και εικονογραφικά βίντεο, το οποίο κάποιοι θέλησαν να λογοκρίνουν, κατά την γνώμη μου όχι μόνο δεν σπιλώνει την ιστορία του Χριστιανισμού, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά φωτίζει αυτήν την αποδεδειγμένα ιστορικά πτυχή της ζωής του Παγκόσμιου αυτού μνημείου.
Δεν θα ήθελα να κάνω ούτε κάποια ηθική προσαγόρευση, ούτε επιδίωξη μου είναι να καθοδηγήσω τον οποιοδήποτε.
Μέλημα μου είναι να καταδείξω την πνευματική και ηθική υστέρηση, ανθρώπων οι οποίοι οφείλουν να είναι ''φωτισμένοι''.
Ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει όποια γνώμη θέλει, το μόνο που πρέπει όμως να σεβαστεί, είναι η γνώμη του...
Υγ. Αυτό το υπέροχο εικαστικά και εικονογραφικά βίντεο, το οποίο κάποιοι θέλησαν να λογοκρίνουν, κατά την γνώμη μου όχι μόνο δεν σπιλώνει την ιστορία του Χριστιανισμού, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, αλλά φωτίζει αυτήν την αποδεδειγμένα ιστορικά πτυχή της ζωής του Παγκόσμιου αυτού μνημείου.
Greater Mekong
Πέντε εβδομάδες εξεταστικής και κάτι ατελείωτα 15ωρα ισπανικών δε μου επέτρεψαν ούτε να παρακολουθώ το blog πόσο μάλλον να γράψω κάτι. Σήμερα όμως, αφού ξύπνησα και στη συνέχεια άσκησα το εκλογικό μου καθήκον αποφάσισα να γράψω κάτι που έχω στο μυαλό μου αρκετό καιρό.
Ημέρες εκλογών αυτές και ένα κοινό υπάρχει σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων. Η επιθυμία για στροφή σε μια πράσινη οικονομία. Είτε αναδείχτηκε ως θέμα λόγω της ανόδου των οικολόγω-πρασίνων (οπότε πουλάει) είτε όντως πείστηκαν οι πολιτικές δύναμεις για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας πολιτικής, για μένα σημασία έχει αν θα ανταποκριθούν οι εξαγγελίες των πολιτικών στις προσδοκίες των πολιτών.
Πάντως για να πω την αλήθεια αυτή η αναφορά όσο ήθελα να την κάνω τόσο άσχετη είναι με ότι πρόκειται να ακολουθήσει. Βρισκόμαστε στο 2009, κοντεύουμε στο 2010 κι ακόμα ο πλανήτης μας συνεχίζει να μας εκπλήσει. Όχι ένα, όχι δύο αλλά 163 νέα είδη του ζωϊκού και φυτικού βασιλείου ανακαλύφθηκαν τον προηγούμενο μήνα στο Greater Mekong της νοτιοανατολικής Ασίας. Σαύρες με δέρμα σαν της λεοπάρδαλης, βάτραχοι με σαγόνια και κανιβαλικές διαθέσεις και σαρκοφάγα φυτά που τρώνε πουλιά είναι μερικά από αυτά που ήταν αρκετά τυχερά ώστε να γνωρίσουν το ανθρώπινο είδος τόσο καθυστερημένα.. Στην ίδια περιοχή –η οποία ανήκει σε έξι κράτη, την Καμπότζη, το Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και την Κίνα- από το 1997 και μετά έχουν ανακαλυφθεί συνολικά γύρω στα 1200 νέα είδη, τα οποία όπως δε συναντούται αλλού στη υδρόγειο κινδυνέυουν άμεσα με εξαφάνιση σύμφωνα με τη WWF. Τόσο η κλιματική αλλαγή που μπορει να επηρεάσει ανεπανόρθωτα τις συνθήκες του περιβάλλοντός τους όσο και η τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής απειλούν σοβαρά την ισσοροπία του καταπληκτικού αυτού βιότοπου που έχει χαρακτηριστεί ως η περιοχή με τις μεγαλύτερες εναλλαγες τοπίων και το δέλτα του ως το τρίτο πολυτιμότερο δέλτα της υφηλίου. Ίσως περνάει αδιάφορο από κάποιους και σίγουρα δε συμβαδίζει με τα τεκταινόμενα (άλλαγή κυβέρνησης, παραίτηση Καραμανλή, κλπ) αλλά είναι κάτι που ήθελα να το γράψω από τότε που μου ήρθαν στο e-mail μου φωτογραφίες αυτής της ανακάλυψης.
ΥΓ. Όποιος θέλει να τσεκάρει τις φωτογραφίες ας googlάρει Greater Mekong ή πιο απλά: http://www.worldwildlife.org/who/media/press/2009/WWFPresitem13787.html
Ημέρες εκλογών αυτές και ένα κοινό υπάρχει σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων. Η επιθυμία για στροφή σε μια πράσινη οικονομία. Είτε αναδείχτηκε ως θέμα λόγω της ανόδου των οικολόγω-πρασίνων (οπότε πουλάει) είτε όντως πείστηκαν οι πολιτικές δύναμεις για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας πολιτικής, για μένα σημασία έχει αν θα ανταποκριθούν οι εξαγγελίες των πολιτικών στις προσδοκίες των πολιτών.
Πάντως για να πω την αλήθεια αυτή η αναφορά όσο ήθελα να την κάνω τόσο άσχετη είναι με ότι πρόκειται να ακολουθήσει. Βρισκόμαστε στο 2009, κοντεύουμε στο 2010 κι ακόμα ο πλανήτης μας συνεχίζει να μας εκπλήσει. Όχι ένα, όχι δύο αλλά 163 νέα είδη του ζωϊκού και φυτικού βασιλείου ανακαλύφθηκαν τον προηγούμενο μήνα στο Greater Mekong της νοτιοανατολικής Ασίας. Σαύρες με δέρμα σαν της λεοπάρδαλης, βάτραχοι με σαγόνια και κανιβαλικές διαθέσεις και σαρκοφάγα φυτά που τρώνε πουλιά είναι μερικά από αυτά που ήταν αρκετά τυχερά ώστε να γνωρίσουν το ανθρώπινο είδος τόσο καθυστερημένα.. Στην ίδια περιοχή –η οποία ανήκει σε έξι κράτη, την Καμπότζη, το Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και την Κίνα- από το 1997 και μετά έχουν ανακαλυφθεί συνολικά γύρω στα 1200 νέα είδη, τα οποία όπως δε συναντούται αλλού στη υδρόγειο κινδυνέυουν άμεσα με εξαφάνιση σύμφωνα με τη WWF. Τόσο η κλιματική αλλαγή που μπορει να επηρεάσει ανεπανόρθωτα τις συνθήκες του περιβάλλοντός τους όσο και η τουριστική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής απειλούν σοβαρά την ισσοροπία του καταπληκτικού αυτού βιότοπου που έχει χαρακτηριστεί ως η περιοχή με τις μεγαλύτερες εναλλαγες τοπίων και το δέλτα του ως το τρίτο πολυτιμότερο δέλτα της υφηλίου. Ίσως περνάει αδιάφορο από κάποιους και σίγουρα δε συμβαδίζει με τα τεκταινόμενα (άλλαγή κυβέρνησης, παραίτηση Καραμανλή, κλπ) αλλά είναι κάτι που ήθελα να το γράψω από τότε που μου ήρθαν στο e-mail μου φωτογραφίες αυτής της ανακάλυψης.
ΥΓ. Όποιος θέλει να τσεκάρει τις φωτογραφίες ας googlάρει Greater Mekong ή πιο απλά: http://www.worldwildlife.org/who/media/press/2009/WWFPresitem13787.html
Πολιτεύεσαι - Υπόγεια Ρεύματα
Δεν θέλω μέρα που είναι να κάνω καμία ανάρτηση σχετικά με τις σκέψεις μου, αλλά να ανεβασω ενα τραγούδι που νομίζω περικλείει στους στίχους του όλα όσα νιώθω για τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς.
Πολιτεύεσαι
και δεν ντρέπεσαι
Φωνάζεις στα μπαλκόνια, δακρύζεις στην τι-βι
Σε λένε στις ειδήσεις, σου κάνουν κριτική
Περάσαν χίλια χρόνια από τότε στο βουνό,
που φώναζες αέρα κι έσπερνες πανικό
Πολιτεύεσαι
και δεν ντρέπεσαι
Ρε μπάρμπα πες μου κάτι γιατί θα τρελαθώ
θα στρίψει το μυαλό μου, θα πέσω σε γκρεμό
Αλλάξαν τα μυαλά σου, ή τα 'πιασες χοντρά
κι έγιν' η επανάσταση χωράφια και λεφτά;
Πολιτεύεσαι
και δεν ντρέπεσαι
και δεν ντρέπεσαι
Φωνάζεις στα μπαλκόνια, δακρύζεις στην τι-βι
Σε λένε στις ειδήσεις, σου κάνουν κριτική
Περάσαν χίλια χρόνια από τότε στο βουνό,
που φώναζες αέρα κι έσπερνες πανικό
Πολιτεύεσαι
και δεν ντρέπεσαι
Ρε μπάρμπα πες μου κάτι γιατί θα τρελαθώ
θα στρίψει το μυαλό μου, θα πέσω σε γκρεμό
Αλλάξαν τα μυαλά σου, ή τα 'πιασες χοντρά
κι έγιν' η επανάσταση χωράφια και λεφτά;
Πολιτεύεσαι
και δεν ντρέπεσαι
Mass Media
Τελευταια ημερα πριν τις εκλογες και ειπα και γω με τη σειρα μου να κανω μια αναρτηση με εκλογικο αρωμα.. Ωστοσο, δεν προκειται να ασχοληθω ουτε με πολιτικες θεωριες, ουτε με δημοσκοπησεις, ουτε με τους πολιτικους ηγετες.. Θα ασχοληθω με ολους εμας που, ας μην το ξεχναμε, εχουμε τη δυνατοτητα και τη δυναμη να ορισουμε την τυχη μας..
Οσο θυμαμαι, παντα το ποσοστο των δυο μεγαλων κομματων κυμαινοταν καπου γυρω στο 80 τοις εκατο.. Επισης ομως οσο θυμαμαι, δεν ηταν σπανιες οι στιγμες που μεσα στη διετια-τριετια-τετραετια μιας κυβερνησης οι φωνες αντιδρασης ηταν πολυ δυνατες.. Παρ' ολα αυτα, στο τελος παλι τα ιδια... Καποιες μεταβολες σε προσωπα και σε χρωματα αλλα το τοπιο παλι μουντο.. Οι φωνες ακομα οι ιδιες... Ολα αλλαζουν και ολα τα ιδια μενουν.. Καπου θα πρεπει να γινεται ενα λαθος..
Επειδη με τον πεζο λογο ποτε δεν τα καταφερνω καλα, και αυτη η αναρτηση θα κλεισει με στιχους.. Οχι δικους μου αυτη τη φορα.. Ειναι του Διονυση Τσακνη, σε ενα ντουετο του με τη Δημητρα Γαλανη και πιστευω οτι περιγραφουν πολυ καλα το προφιλ των ψηφοφορων και σκιαγραφουν παραστατικα την καθημερινοτητα τους.. Οι στιχοι χρονολογουνται απο το 1991 και το τραγουδι λεγεται Mass Media.. Ειναι ομως σαν να γραφτηκαν στις μερες μας..
Καλημέρα λοιπόν ακροατή κι ακροάτρια
είμ' ο άλλος σταθμός μια φωνή με επάρκεια
δεν υπάρχω στην τύχη μα σου μοιάζω εγώ
σου χαϊδεύω τ' αυτιά κι είμαι πάντα εδώ
Καλημέρα λοιπόν αναγνώστη μυστήριε
έχω νέα σκληρά στις σελίδες μου κύριε
φονικά και ληστείες και προφίλ συγγενών
είμαι θύτης και θύμα των δικών σου καημών
Καλημέρα ξανά με κραυγές κι αποκόμματα
κι άμα είσαι καλός θα σου δείξω και πτώματα
να έχεις γνώμη για όλα θα ρωτάμε εμείς
ετοιμάζουμε γκάλοπ στον αέρα θα βγεις
Καλησπέρα λοιπόν θεατή αθεράπευτε
μ' ένα ζάπινγκ τρελό σε βουρλίζω βρε άθλιε
δίνω χρώμα και λάμψη στη φτωχή σου ζωή
καληνύχτα κοιμήσου ραντεβού το πρωί
Γεια χαρά σου λοιπόν Ελληνάκι μου αδιάφορο
μ' ένα φάλτσο ρεφρέν θα ξυπνήσεις και αύριο
μ' έναν έρωτα άδειο, με πυξίδα στραβή
σε παγίδα στημένη στη γνωστή συνταγή
Καλημέρα ξανά...
Υ.Γ.1 Κατι διαδικαστικο.. Απο δω και περα οι αναρτησεις μου δεν θα ανεβαινουν με το ονομα crypt αλλα με το el-fin.. Ασημαντο, αλλα επρεπε να το πω..! Καλο ξημερωμα σε ολους και καλη Κυριακη να εχετε οπως και να επιλεξετε να την περασετε...
Οσο θυμαμαι, παντα το ποσοστο των δυο μεγαλων κομματων κυμαινοταν καπου γυρω στο 80 τοις εκατο.. Επισης ομως οσο θυμαμαι, δεν ηταν σπανιες οι στιγμες που μεσα στη διετια-τριετια-τετραετια μιας κυβερνησης οι φωνες αντιδρασης ηταν πολυ δυνατες.. Παρ' ολα αυτα, στο τελος παλι τα ιδια... Καποιες μεταβολες σε προσωπα και σε χρωματα αλλα το τοπιο παλι μουντο.. Οι φωνες ακομα οι ιδιες... Ολα αλλαζουν και ολα τα ιδια μενουν.. Καπου θα πρεπει να γινεται ενα λαθος..
Επειδη με τον πεζο λογο ποτε δεν τα καταφερνω καλα, και αυτη η αναρτηση θα κλεισει με στιχους.. Οχι δικους μου αυτη τη φορα.. Ειναι του Διονυση Τσακνη, σε ενα ντουετο του με τη Δημητρα Γαλανη και πιστευω οτι περιγραφουν πολυ καλα το προφιλ των ψηφοφορων και σκιαγραφουν παραστατικα την καθημερινοτητα τους.. Οι στιχοι χρονολογουνται απο το 1991 και το τραγουδι λεγεται Mass Media.. Ειναι ομως σαν να γραφτηκαν στις μερες μας..
Καλημέρα λοιπόν ακροατή κι ακροάτρια
είμ' ο άλλος σταθμός μια φωνή με επάρκεια
δεν υπάρχω στην τύχη μα σου μοιάζω εγώ
σου χαϊδεύω τ' αυτιά κι είμαι πάντα εδώ
Καλημέρα λοιπόν αναγνώστη μυστήριε
έχω νέα σκληρά στις σελίδες μου κύριε
φονικά και ληστείες και προφίλ συγγενών
είμαι θύτης και θύμα των δικών σου καημών
Καλημέρα ξανά με κραυγές κι αποκόμματα
κι άμα είσαι καλός θα σου δείξω και πτώματα
να έχεις γνώμη για όλα θα ρωτάμε εμείς
ετοιμάζουμε γκάλοπ στον αέρα θα βγεις
Καλησπέρα λοιπόν θεατή αθεράπευτε
μ' ένα ζάπινγκ τρελό σε βουρλίζω βρε άθλιε
δίνω χρώμα και λάμψη στη φτωχή σου ζωή
καληνύχτα κοιμήσου ραντεβού το πρωί
Γεια χαρά σου λοιπόν Ελληνάκι μου αδιάφορο
μ' ένα φάλτσο ρεφρέν θα ξυπνήσεις και αύριο
μ' έναν έρωτα άδειο, με πυξίδα στραβή
σε παγίδα στημένη στη γνωστή συνταγή
Καλημέρα ξανά...
Υ.Γ.1 Κατι διαδικαστικο.. Απο δω και περα οι αναρτησεις μου δεν θα ανεβαινουν με το ονομα crypt αλλα με το el-fin.. Ασημαντο, αλλα επρεπε να το πω..! Καλο ξημερωμα σε ολους και καλη Κυριακη να εχετε οπως και να επιλεξετε να την περασετε...
Πράσσειν Άλογα ή Πράσινα Άλογα ?
Φτάσαμε λοιπόν στο παρά ένα για τις επερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές, οι οποίες τρόπον τινά θα επηρεάσουν το Ελληνικό Κράτος και την Ελληνική Πολιτική ζωή στο ελάχιστο, σε αντίθεση με τα λεγόμενα των πολιτικών, οι οποίοι κόπτωνται ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση αποτελεί κομβικό σημείο στην εξέλιξη του Ελληνιού πολιτικού βίου.
Γιατί όμως έχω αυτήν την άποψη...
Δεν ανήκω στην κάστα των ανθρώπων που θεωρούν την πολιτική ως χάσιμο χρόνου. Ούτε σε εκείνους που συλλήβδειν ακυρώνουν τα έργα και την πολιτεία σύσσωμου του Ελληνικού πολιτικού προσκηνίου. Επειδή δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να αναζητήσω τα αίτια και τις αιτιάσεις πίσω από τα φαινόμενα.
Πολύ γενικόλογα μου ακούγονται όσα αναφέρω, για αυτό θα προσπαθήσω - εύχομαι να μην σας κουράσω - μια μικρή ανάλυση του σκεπτικού μου.
Τόσον καιρό κρατιόμουν και δεν ήθελα να γράψω κάτι σχετικό ούτε να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, διότι ήθελα πρώτα να δω πώς θα κυλήσει το πολιτικό σκηνικό.
Μετά λοπόν από όσα είδαμε, οι εντυπώσεις και οι σκέψεις μου άλλαξαν μείον ή ήττον, μάλλον θα έλεγα ότι παγιώθηκε και αποκρυσταλλώθηκε μια συνείδηση στην σκέψη μου.
Ότι τίποτα ή σχεδόν τίποτα μπορεί να αλλάξει στην πολιτική σκηνή.
Προς τί αυτή μου η απαισιοδοξία?
Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για απαισιοδοξία; περισσότερο τα κίνητρα μου είναι ο ρεαλισμός.
Ο ρεαλισμός αυτός έγκειται στο γεγονός ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, δεν απομένουν πολλές επιλογές στην - όποια - κυβέρνηση θα σχηματιστεί στις 5 Οκτωβρίου.
Με την ένταξη μας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ο.Ν.Ε οι επιλογές εξαντλούνται μόνον στην διαχείριση του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.
Ακούγονται συνεχώς οι λέξεις ''παροχές'' , ''δημοσιονομική πολιτική'' , ''συντάξεις'' , ''επιδόματα'' κ.α. , προκλογική περίοδος γαρ.
Όμως πόσα μπορούν από όλα αυτά να πραγματοποιηθούν, επαναλαμβάνω από οποιαδήποτε κυβέρνηση και με οποιαδήποτε συνδυασμό κομμάτων, την 5 Οκτωβρίου, εάν και εφόσον σχηματιστεί.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι η έλλογη διαχείριση των περιορισμένων Οικονομικών και Ανθρώπινων πόρων αυτού του Κράτους.
Για αυτό τον λόγο έχουμε πάψει να ασχολούμαστε και να προφέρουμε την λέξη ''ΗΓΕΤΗΣ'' και αναφερόμαστε σε διαχειριστές - managers εις της διεθνήν διάλεκτον -.
Αυτά τα περί διαχείρησης , δεν τα αναφέρω για να δώσω άλλοθι σε όποιον αναδειχθεί νικητής των εκλογών , αλλά αντιθέτως για να καταδείξω ότι αυτά που μπορούν να κάνουν πρέπει κάποια στιγμή να τα κάνουν.
Είμαστε ένα Κράτος 200 περίπου χρόνων, 179 για την ακρίβεια, αλλά δεν παρουσιάζουμε καμία μα καμία εξέλιξη ώς προς το βαρύ άχθος που κουβαλάμε όλοι στην πλάτη μας, το Ελληνικό δημόσιο, με ότι και αν σημαίνει και περιλαμβάνει αυτό.
Οι δοσοληψίες, τα πάρε-δώσε και οι πελατειακές σχέσεις είναι όχι μόνο πραγματικότητα, αλλά και αναγκαιότητα όπως έχει καταντήσει η κατάσταση.
Βέβαια το σαθρό πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο όχι μόνον βολεύεται από αυτήν την κατάσταση, την προωθεί κιόλας για να ειμαστε όλοι ευτυχισμένοι.
Η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 2004 εξελέγει με αυτήν την ατζέντα. Ευαγγελιζόταν την αλλαγή πορείας και την επανίδρυση του Κράτους, αλλά δεν φάνηκε άξιος αυτού του φορτίου.
Ο επίδοξος νέος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αν βγεί, θα οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την πολιτική επιδίωξη. Ο ίδιος , χωρίς να αναφέρεται σε αυτήν την λέξη ''επανίδρυση'', θα προσπαθήσει να την πραγματοποιήση.
Χωρίς να έχει αναφέρει τίποτα από όσα θα κάνει ούτε τον τρόπο που θα τα επιτύχει, κατά τα φαινόμενα, θα αναδειχθεί ως ο νέος πρωθυπουργός.
Αυτό το γεγονός έρχεται να με επιβεβαιώσει ώς προς το γεγονός, ότι έπαψαν πια να υπάρχουν ηγέτες. Είναι ποτέ δυνατόν να αναδειχθεί πρωθυπουργός κάποιος και κυβερνόν κόμμα αντιστοίχως, χωρίς να έχει αναφερθεί στο πολιτικό του πρόγραμμα? Όμως για αυτό αναφέρω ότι υπάρχει έλλειψη ηγετών, διότι δεν εμφυσεί κάποιος την δυναμική για την αλλαγή πορείας, αλλά του παραχωρείται από τον λαό, με την υπόσχεση ότι θα αλλάξει τα αυτονόητα και θα μας πάει ένα βήμα πιο πέρα.
Ούτε καν θα μας οδηγήσει στην έξοδο του τούνελ, αλλά θα μας δείξει με το χέρι του τον δρόμο.
Εκεί έχουμε καταντήσει.
Διότι οι βασικές και ρηξικέλευτες αποφάσεις που μπορούν να παρθούν από ένα πραγματικό ηγέτη, λαμβάνονται από το εξωτερικό και μας επιβάλλονται. Μην ξεχνάμε που ανήκουμε και ποίοι είμαστε μέσα σε αυτούς.
Άρα το μοναδικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, είναι το κατά πόσον μπορεί ο νέος ή ο παλιός πρωθυπουργός να γίνουν καλοί Διαχειριστές.
Να σπάσουν αυτό το απόστημα που κατατρώει τα σωθικά του Ελληνικού Κράτους εδώ και αιώνες πια. Αυτό το βαρίδι το οποίο συνιστά το μεγαλύτερο τροχοπέδη στην εξέλιξη του Κράτους μας , από το Ανατολικού Μωαμεθανικού και Φεουδαλικού τύπου που ισχύει σήμερα , σε ένα Κράτος Δυτικού τύπου, το οποίο θα προσπαθεί να αναδείξει και να σταθεί σύμμαχος τόσο την ιδιωτική πρωτοβουλία όσο και στον ίδιο τον πολίτη.
Επομένως θα δούμε αν όλα θα γίνουν την επομένη θα είναι πράξεις λογικής είτε ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις.
Πράσσειν Άλογα ή Πράσινα Άλογα...
Γιατί όμως έχω αυτήν την άποψη...
Δεν ανήκω στην κάστα των ανθρώπων που θεωρούν την πολιτική ως χάσιμο χρόνου. Ούτε σε εκείνους που συλλήβδειν ακυρώνουν τα έργα και την πολιτεία σύσσωμου του Ελληνικού πολιτικού προσκηνίου. Επειδή δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να αναζητήσω τα αίτια και τις αιτιάσεις πίσω από τα φαινόμενα.
Πολύ γενικόλογα μου ακούγονται όσα αναφέρω, για αυτό θα προσπαθήσω - εύχομαι να μην σας κουράσω - μια μικρή ανάλυση του σκεπτικού μου.
Τόσον καιρό κρατιόμουν και δεν ήθελα να γράψω κάτι σχετικό ούτε να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, διότι ήθελα πρώτα να δω πώς θα κυλήσει το πολιτικό σκηνικό.
Μετά λοπόν από όσα είδαμε, οι εντυπώσεις και οι σκέψεις μου άλλαξαν μείον ή ήττον, μάλλον θα έλεγα ότι παγιώθηκε και αποκρυσταλλώθηκε μια συνείδηση στην σκέψη μου.
Ότι τίποτα ή σχεδόν τίποτα μπορεί να αλλάξει στην πολιτική σκηνή.
Προς τί αυτή μου η απαισιοδοξία?
Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για απαισιοδοξία; περισσότερο τα κίνητρα μου είναι ο ρεαλισμός.
Ο ρεαλισμός αυτός έγκειται στο γεγονός ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, δεν απομένουν πολλές επιλογές στην - όποια - κυβέρνηση θα σχηματιστεί στις 5 Οκτωβρίου.
Με την ένταξη μας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ο.Ν.Ε οι επιλογές εξαντλούνται μόνον στην διαχείριση του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.
Ακούγονται συνεχώς οι λέξεις ''παροχές'' , ''δημοσιονομική πολιτική'' , ''συντάξεις'' , ''επιδόματα'' κ.α. , προκλογική περίοδος γαρ.
Όμως πόσα μπορούν από όλα αυτά να πραγματοποιηθούν, επαναλαμβάνω από οποιαδήποτε κυβέρνηση και με οποιαδήποτε συνδυασμό κομμάτων, την 5 Οκτωβρίου, εάν και εφόσον σχηματιστεί.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι η έλλογη διαχείριση των περιορισμένων Οικονομικών και Ανθρώπινων πόρων αυτού του Κράτους.
Για αυτό τον λόγο έχουμε πάψει να ασχολούμαστε και να προφέρουμε την λέξη ''ΗΓΕΤΗΣ'' και αναφερόμαστε σε διαχειριστές - managers εις της διεθνήν διάλεκτον -.
Αυτά τα περί διαχείρησης , δεν τα αναφέρω για να δώσω άλλοθι σε όποιον αναδειχθεί νικητής των εκλογών , αλλά αντιθέτως για να καταδείξω ότι αυτά που μπορούν να κάνουν πρέπει κάποια στιγμή να τα κάνουν.
Είμαστε ένα Κράτος 200 περίπου χρόνων, 179 για την ακρίβεια, αλλά δεν παρουσιάζουμε καμία μα καμία εξέλιξη ώς προς το βαρύ άχθος που κουβαλάμε όλοι στην πλάτη μας, το Ελληνικό δημόσιο, με ότι και αν σημαίνει και περιλαμβάνει αυτό.
Οι δοσοληψίες, τα πάρε-δώσε και οι πελατειακές σχέσεις είναι όχι μόνο πραγματικότητα, αλλά και αναγκαιότητα όπως έχει καταντήσει η κατάσταση.
Βέβαια το σαθρό πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο όχι μόνον βολεύεται από αυτήν την κατάσταση, την προωθεί κιόλας για να ειμαστε όλοι ευτυχισμένοι.
Η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 2004 εξελέγει με αυτήν την ατζέντα. Ευαγγελιζόταν την αλλαγή πορείας και την επανίδρυση του Κράτους, αλλά δεν φάνηκε άξιος αυτού του φορτίου.
Ο επίδοξος νέος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αν βγεί, θα οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την πολιτική επιδίωξη. Ο ίδιος , χωρίς να αναφέρεται σε αυτήν την λέξη ''επανίδρυση'', θα προσπαθήσει να την πραγματοποιήση.
Χωρίς να έχει αναφέρει τίποτα από όσα θα κάνει ούτε τον τρόπο που θα τα επιτύχει, κατά τα φαινόμενα, θα αναδειχθεί ως ο νέος πρωθυπουργός.
Αυτό το γεγονός έρχεται να με επιβεβαιώσει ώς προς το γεγονός, ότι έπαψαν πια να υπάρχουν ηγέτες. Είναι ποτέ δυνατόν να αναδειχθεί πρωθυπουργός κάποιος και κυβερνόν κόμμα αντιστοίχως, χωρίς να έχει αναφερθεί στο πολιτικό του πρόγραμμα? Όμως για αυτό αναφέρω ότι υπάρχει έλλειψη ηγετών, διότι δεν εμφυσεί κάποιος την δυναμική για την αλλαγή πορείας, αλλά του παραχωρείται από τον λαό, με την υπόσχεση ότι θα αλλάξει τα αυτονόητα και θα μας πάει ένα βήμα πιο πέρα.
Ούτε καν θα μας οδηγήσει στην έξοδο του τούνελ, αλλά θα μας δείξει με το χέρι του τον δρόμο.
Εκεί έχουμε καταντήσει.
Διότι οι βασικές και ρηξικέλευτες αποφάσεις που μπορούν να παρθούν από ένα πραγματικό ηγέτη, λαμβάνονται από το εξωτερικό και μας επιβάλλονται. Μην ξεχνάμε που ανήκουμε και ποίοι είμαστε μέσα σε αυτούς.
Άρα το μοναδικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, είναι το κατά πόσον μπορεί ο νέος ή ο παλιός πρωθυπουργός να γίνουν καλοί Διαχειριστές.
Να σπάσουν αυτό το απόστημα που κατατρώει τα σωθικά του Ελληνικού Κράτους εδώ και αιώνες πια. Αυτό το βαρίδι το οποίο συνιστά το μεγαλύτερο τροχοπέδη στην εξέλιξη του Κράτους μας , από το Ανατολικού Μωαμεθανικού και Φεουδαλικού τύπου που ισχύει σήμερα , σε ένα Κράτος Δυτικού τύπου, το οποίο θα προσπαθεί να αναδείξει και να σταθεί σύμμαχος τόσο την ιδιωτική πρωτοβουλία όσο και στον ίδιο τον πολίτη.
Επομένως θα δούμε αν όλα θα γίνουν την επομένη θα είναι πράξεις λογικής είτε ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις.
Πράσσειν Άλογα ή Πράσινα Άλογα...
Παραξενο κραμα
"Ζυγωνω και αποψε σε εναν ηρεμο τονο...
Εχω στη σκεψη μονο πως θα παγωσω το χρονο
Πως θα αποτρεψω το φονο σκεψεων, συναισθηματων
πως να κανω τη ζωη να χει τη γλυκα ποιηματων...
Ματαιο κιολας που το σκεφτομαι θα πεις
Τουτη τη νυχτα η ουτοπια ειν΄στη θεση της σιωπης
Οργανωτης ονειρων, απωθημενων και εικονων
πεταμενων στο διαβα των αιωνων"..
...Και σημερα το ξημερωμα η ουτοπια ειναι οδηγος.. Τωρα το που θα βγαλει δεν ξερω.. Ετσι και αλλιως αυτη ειναι η μαγεια του ταξιδιου.. Να μην ξερεις ποιος θα ειναι ο προορισμος.. Και παντα να χανεσαι στο δρομο.. Φτανει ομως να προσεχεις.. Φτανει να αγαπας αυτο που εσυ οριζεις σα ζωη σου και οταν ερχονται οι στραβες να μην θες να την κανεις..
"Κρυμμενη Ελπιδα... Προσεχε ειν' παγιδα...
μα δεν ακους τις μεσα σου φωνες
Και τριγυρνας σε μια αγνωστη πατριδα
σε ουτοπιες, σε ονειρικες στιγμες..
Ομως για δες την πιο ακαταλληλη στιγμη
ο εφιαλτης ειναι εκει... Παραμονευει
Κυλουν τα χρονια... Η αισθηση παντα κοινη
Αυτος ο γριφος παντα μου λες πως σε παιδευει"
... Τοσα ειναι που μας παιδευουν στην καθημερινοτητα μας.. Απλα το θεμα ειναι να τα ζουμε μεχρι τελος.. Ισως ετσι ακομα και η μελαγχολια που μας διακρινει ανα στιγμες να εχει εναν πιο γλυκο τονο... Ισως παλι και οχι...
"Σε μια κρυψωνα κλεινεται η ψυχη μου
μα δεν τη νιωθω σαν φυλακη ευτυχως
Ισως η καθε μοναχικη στιγμη μου...
να αλλαζει εκει νοημα διαρκως..
Χωρις να ξερω το πως, χωρις να θελω να μαθω
Χωρις να πρεπει να ακουσω μια συμβουλη
Ο,τι και αν ζησω, ο,τι και αν παθω
θελω απλα καπου εκει να στριμωχθει"...
... Και σε αυτο το ξημερωμα προορισμος των σκεψεων ηταν μια κρυψωνα.. Οπως τοσα χρονια... Σου δινει την αισθηση της ηρεμιας ακομα και αν δεν την εχεις... Στην τελικη θα την εχει κανεις μας ποτε..? Καλο ξημερωμα...
Υ.Γ 1 Η μουσικη αναρτηση γιοκ.. Ηταν για τη συναυλια των Active Member στο Gagarin, αλλα με αυτα και με αυτα παλιωσε.. Δεν πειραζει, καποια αλλη φορα θα ασχοληθω με το συγκεκριμενο γκρουπ
Υ.Γ 2 Ενω μπορει να μην εχουμε κανει αναρτηση για 5 μερες, κανουμε δυο σε μιση ωρα... Και τι ωρα...! Η αναρτηση του ξενιτεμενου μας Athos τα σπαει..! Το εξωτερικο δινει εμπνευση τελικα...
Υ.Γ. 3 Χρονια πολλα και μεσω του μπλογκ my bro..! Αυτη η αναρτηση ειναι και για σενα.. γιατι προσπαθησα να "δανειστω" λιγο το στυλ σου..!
Εχω στη σκεψη μονο πως θα παγωσω το χρονο
Πως θα αποτρεψω το φονο σκεψεων, συναισθηματων
πως να κανω τη ζωη να χει τη γλυκα ποιηματων...
Ματαιο κιολας που το σκεφτομαι θα πεις
Τουτη τη νυχτα η ουτοπια ειν΄στη θεση της σιωπης
Οργανωτης ονειρων, απωθημενων και εικονων
πεταμενων στο διαβα των αιωνων"..
...Και σημερα το ξημερωμα η ουτοπια ειναι οδηγος.. Τωρα το που θα βγαλει δεν ξερω.. Ετσι και αλλιως αυτη ειναι η μαγεια του ταξιδιου.. Να μην ξερεις ποιος θα ειναι ο προορισμος.. Και παντα να χανεσαι στο δρομο.. Φτανει ομως να προσεχεις.. Φτανει να αγαπας αυτο που εσυ οριζεις σα ζωη σου και οταν ερχονται οι στραβες να μην θες να την κανεις..
"Κρυμμενη Ελπιδα... Προσεχε ειν' παγιδα...
μα δεν ακους τις μεσα σου φωνες
Και τριγυρνας σε μια αγνωστη πατριδα
σε ουτοπιες, σε ονειρικες στιγμες..
Ομως για δες την πιο ακαταλληλη στιγμη
ο εφιαλτης ειναι εκει... Παραμονευει
Κυλουν τα χρονια... Η αισθηση παντα κοινη
Αυτος ο γριφος παντα μου λες πως σε παιδευει"
... Τοσα ειναι που μας παιδευουν στην καθημερινοτητα μας.. Απλα το θεμα ειναι να τα ζουμε μεχρι τελος.. Ισως ετσι ακομα και η μελαγχολια που μας διακρινει ανα στιγμες να εχει εναν πιο γλυκο τονο... Ισως παλι και οχι...
"Σε μια κρυψωνα κλεινεται η ψυχη μου
μα δεν τη νιωθω σαν φυλακη ευτυχως
Ισως η καθε μοναχικη στιγμη μου...
να αλλαζει εκει νοημα διαρκως..
Χωρις να ξερω το πως, χωρις να θελω να μαθω
Χωρις να πρεπει να ακουσω μια συμβουλη
Ο,τι και αν ζησω, ο,τι και αν παθω
θελω απλα καπου εκει να στριμωχθει"...
... Και σε αυτο το ξημερωμα προορισμος των σκεψεων ηταν μια κρυψωνα.. Οπως τοσα χρονια... Σου δινει την αισθηση της ηρεμιας ακομα και αν δεν την εχεις... Στην τελικη θα την εχει κανεις μας ποτε..? Καλο ξημερωμα...
Υ.Γ 1 Η μουσικη αναρτηση γιοκ.. Ηταν για τη συναυλια των Active Member στο Gagarin, αλλα με αυτα και με αυτα παλιωσε.. Δεν πειραζει, καποια αλλη φορα θα ασχοληθω με το συγκεκριμενο γκρουπ
Υ.Γ 2 Ενω μπορει να μην εχουμε κανει αναρτηση για 5 μερες, κανουμε δυο σε μιση ωρα... Και τι ωρα...! Η αναρτηση του ξενιτεμενου μας Athos τα σπαει..! Το εξωτερικο δινει εμπνευση τελικα...
Υ.Γ. 3 Χρονια πολλα και μεσω του μπλογκ my bro..! Αυτη η αναρτηση ειναι και για σενα.. γιατι προσπαθησα να "δανειστω" λιγο το στυλ σου..!
Αξιζει τον κοπο!
Hola! Εχει περασει καμποσος καιρος απο το πρωτο εκπληκτικο μου ποστ και ειπα να γραψω κι ενα δευτερο. Μπορει να ειναι λιγο ακυρο ως ποστ, καθως δε θα ασχοληθω με σοβαρα θεματα της επικαιροτητας, δε θα μπορουσα αλλωστε καθως δεν ξερω καν τι συμβαινει στην Ελλαδα το τελευταιο καιρο.
Λοιπον... δεν ξερω πως ακριβως να ξεκινησω καθως ειμαι λιγο αμορφωτος και δεν τα παω καλα με τα λογια και το γραψιμο. Για το λογο αυτο θα προσπαθησω να εκφρασω τις σκεψεις μου οσο πιο απλα μπορω.
H Ελλαδα ειναι χωρα της ΕΕ, επομενως ο Ελληνας φοιτητης δικαιουται μειωμενες τιμες σε σχεση με τους international students, για σπουδες σε αλλη χωρα της ΕΕ. Οι περισσοτεροι πιστευουν πως οι σπουδες στο εξωτερικο ειναι πανακριβες, αλλα δεν ειναι ετσι (εξαιρεση αποτελουν τα economics-finance-business στα οποια τα fees ειναι οντως τσουχτεροτατα). Αν αναλογιστουμε ποσα λεφτα χαλαμε στην Ελλαδα για ρουχα, διασκεδαση, αμαξι, κτλ, πιστευω πως καποιος που δουλευει μπορει να συγκεντρωσει με λιγη οικονομια τα λεφτα που θα χρειαστει σε ενα χρονο. Ξερω πως ειναι δυσκολο να βαζεις στην μπαντα λεφτα οταν δουλευεις, ειδικα στην Ελλαδα που οι πειρασμοι ειναι πολλοι, αλλα πραγματικα αξιζει τον κοπο.
Η εμπειρια του να σπουδαζεις σε μια ξενη χωρα, εχοντας συμφοιτητες απο καθε γωνια του πλανητη, ειναι απλα ανεκτιμητη. Δεν θελω να μιλησω για την αξια των πτυχιων κτλ, αυτο ειναι αλλο θεμα και για να ειμαι ειλικρινης ισως το πτυχιο ειναι το λιγοτερο που κερδιζεις σε αυτο το ταξιδι. Δεν αντιλεγω πως το χαρτι που θα παρεις ειναι σημαντικο και θα σε βοηθησει στην μετεπειτα επαγγελματικη σου ζωη καθως θα ειναι μερος του CV σου, αλλα ως εκει.
Η ολη ομως εμπειρια ειναι οπως ηδη ανεφερα ανεκτιμητη. Καμια φορα θυμαμαι που μιλουσαμε για διαφορετικοτητα, αλλα τωρα καταλαβαινω ποσο αστεια ειναι αυτη η εννοια στην Ελλαδα! Δεν μπορω καν να το εξηγησω με λογια (ειπαμε δεν ειμαι καλος σε αυτα) το ποσο απιστευτο ειναι να ερχεσαι σε επαφη με τοσα πολλα και διαφορετικα ατομα απο ολο τον κοσμο. Μιλαμε για χαωδεις διαφορες σε αποψεις, διαφορετικες πολιτικες πεποιθησεις, διαφορετικη κουλτουρα, κοινωνικες αντιληψεις, θρησκειες, τα παντα ολα. Μπορεις να συναντησεις τα παντα, να ακουσεις πραγματα τα οποια δεν περιμενες να ακουσεις με τιποτα. Αποψεις τις οποιες εσυ ως Ελληνας θεωρεις λιγο πολυ αξιωματα, ξαφνικα μαθαινεις πως ενας ολοκληρος λαος σε καποια αλλη μερια του πλανητη, τις απορριπτει εντελως! Απιστευτη εμπειρια, transformational experience, οπως λενε πολλα websites πανεπιστημιων. Και οντως για μενα ηταν τετοια και ειμαι εδω μολις ενα μηνα! Ελπιζω μονο να συνεχιζω να περναω το ιδιο καλα (και ακομα καλυτερα!) και να συνεχιζω να εμπλουτιζω το CV της ζωης μου.
Και για να κλεισω, θα επιστρεψω στον αρχικο μου τιτλο, προσπαθηστε το, αφηστε για λιγο την βολη της Ελλαδας, διοτι κακα τα ψεματα πολλοι απο μας βαλτωνουμε σε αυτα που εχουμε συνηθισει και δεν δοκιμαζουμε κατι το διαφορετικο. Αξιζει τον κοπο.
Αυτα. Συγγνωμη αν σας κουρασα (οσους διαβασατε ολο αυτο το κατεβατο) ή σας εκνευρισα (πολλοι ισως διαφωνειτε μαζι μου, αλλα δεν μπορουμε να συμφωνουμε ολοι!). Το ξερω πως το κειμενο μου δεν εχει ουτε αρχη ουτε τελος, ειναι απλα η αποτυπωση καποιων σκεψεων, κατι που ηθελα να κανω εδω και καιρο, αλλα δεν εβρισκα το χρονο.
ΥΓ. Καλες εκλογες.
Λοιπον... δεν ξερω πως ακριβως να ξεκινησω καθως ειμαι λιγο αμορφωτος και δεν τα παω καλα με τα λογια και το γραψιμο. Για το λογο αυτο θα προσπαθησω να εκφρασω τις σκεψεις μου οσο πιο απλα μπορω.
H Ελλαδα ειναι χωρα της ΕΕ, επομενως ο Ελληνας φοιτητης δικαιουται μειωμενες τιμες σε σχεση με τους international students, για σπουδες σε αλλη χωρα της ΕΕ. Οι περισσοτεροι πιστευουν πως οι σπουδες στο εξωτερικο ειναι πανακριβες, αλλα δεν ειναι ετσι (εξαιρεση αποτελουν τα economics-finance-business στα οποια τα fees ειναι οντως τσουχτεροτατα). Αν αναλογιστουμε ποσα λεφτα χαλαμε στην Ελλαδα για ρουχα, διασκεδαση, αμαξι, κτλ, πιστευω πως καποιος που δουλευει μπορει να συγκεντρωσει με λιγη οικονομια τα λεφτα που θα χρειαστει σε ενα χρονο. Ξερω πως ειναι δυσκολο να βαζεις στην μπαντα λεφτα οταν δουλευεις, ειδικα στην Ελλαδα που οι πειρασμοι ειναι πολλοι, αλλα πραγματικα αξιζει τον κοπο.
Η εμπειρια του να σπουδαζεις σε μια ξενη χωρα, εχοντας συμφοιτητες απο καθε γωνια του πλανητη, ειναι απλα ανεκτιμητη. Δεν θελω να μιλησω για την αξια των πτυχιων κτλ, αυτο ειναι αλλο θεμα και για να ειμαι ειλικρινης ισως το πτυχιο ειναι το λιγοτερο που κερδιζεις σε αυτο το ταξιδι. Δεν αντιλεγω πως το χαρτι που θα παρεις ειναι σημαντικο και θα σε βοηθησει στην μετεπειτα επαγγελματικη σου ζωη καθως θα ειναι μερος του CV σου, αλλα ως εκει.
Η ολη ομως εμπειρια ειναι οπως ηδη ανεφερα ανεκτιμητη. Καμια φορα θυμαμαι που μιλουσαμε για διαφορετικοτητα, αλλα τωρα καταλαβαινω ποσο αστεια ειναι αυτη η εννοια στην Ελλαδα! Δεν μπορω καν να το εξηγησω με λογια (ειπαμε δεν ειμαι καλος σε αυτα) το ποσο απιστευτο ειναι να ερχεσαι σε επαφη με τοσα πολλα και διαφορετικα ατομα απο ολο τον κοσμο. Μιλαμε για χαωδεις διαφορες σε αποψεις, διαφορετικες πολιτικες πεποιθησεις, διαφορετικη κουλτουρα, κοινωνικες αντιληψεις, θρησκειες, τα παντα ολα. Μπορεις να συναντησεις τα παντα, να ακουσεις πραγματα τα οποια δεν περιμενες να ακουσεις με τιποτα. Αποψεις τις οποιες εσυ ως Ελληνας θεωρεις λιγο πολυ αξιωματα, ξαφνικα μαθαινεις πως ενας ολοκληρος λαος σε καποια αλλη μερια του πλανητη, τις απορριπτει εντελως! Απιστευτη εμπειρια, transformational experience, οπως λενε πολλα websites πανεπιστημιων. Και οντως για μενα ηταν τετοια και ειμαι εδω μολις ενα μηνα! Ελπιζω μονο να συνεχιζω να περναω το ιδιο καλα (και ακομα καλυτερα!) και να συνεχιζω να εμπλουτιζω το CV της ζωης μου.
Και για να κλεισω, θα επιστρεψω στον αρχικο μου τιτλο, προσπαθηστε το, αφηστε για λιγο την βολη της Ελλαδας, διοτι κακα τα ψεματα πολλοι απο μας βαλτωνουμε σε αυτα που εχουμε συνηθισει και δεν δοκιμαζουμε κατι το διαφορετικο. Αξιζει τον κοπο.
Αυτα. Συγγνωμη αν σας κουρασα (οσους διαβασατε ολο αυτο το κατεβατο) ή σας εκνευρισα (πολλοι ισως διαφωνειτε μαζι μου, αλλα δεν μπορουμε να συμφωνουμε ολοι!). Το ξερω πως το κειμενο μου δεν εχει ουτε αρχη ουτε τελος, ειναι απλα η αποτυπωση καποιων σκεψεων, κατι που ηθελα να κανω εδω και καιρο, αλλα δεν εβρισκα το χρονο.
ΥΓ. Καλες εκλογες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)