Κατι απο εξισωση...

Καποιες μερες σαν τη σημερινη διαλεγω να μεινω μεσα και να μιλαω με εμενα.. ΜΟΝΟ..
Δειγμα οτι μεγαλωνω? Ισως. Δειγμα οτι σοβαρευω? Ισως..οχι! Παντα αυτοι οι αυτο-μονολογοι κρυβουν και μια περιπλανηση στο παρελθον.. Εκει που προσπαθουσα ολα να ειναι κανονιστικα τοποθετημενα στο μυαλο μου και στις σκεψεις μου. Χρονια μετα αναρωτιεμαι γιατι... Δεν ξερω τι να απαντησω. Ισως να φοβαμαι και την απαντηση! Εχω πια καταλαβει οτι ολες οι περιπλανησεις καταληγουν να μου αφηνουν μια γλυκοπικρη γευση. Απλα, η δοση της πικρας βλεπω πως εχει σα βασικη της μεταβλητη την κατασταση του τωρα.. Μονο που ζωη για μενα δεν ειναι οι εξισωσεις που καναμε στο γυμνασιο. Στη ζωη πολλες φορες υπαρχουν και τα αδιεξοδα.. Και εκει δεν αρκει να σκεφτεις με μαθηματικους ορους.. αν ακομα θυμασαι κατι απο εκεινες τις σχολικες ωρες..