απόπειρα πρόζας

aυγουστιάτικο το φεγγάρι, όμως αρκετά αδύναμο
αφήνει χώρο στα άστρα να του κάνουν παρέα
τρεμοσβήνοντας στην υγρασία.

____*____

Φωτεινά στίγματα ταξιδεύουν στον ουρανό σαν ιπτάμενοι δίσκοι...
Λες να επέστρεψαν να με πάρουν;!
Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι από εδώ.

Δεν έχω ιδέα για ποιο λόγο είμαι εδώ.

Εντάξει, φυσικά και ήταν απλά ένα αεροπλάνο που περνούσε.

____*____

Κι όμως, αν και φαντάζει αστείο,
ξέρω πως κάποια μέρα, μετά από πολλά χρόνια, θα τα καταφέρω.

Κάμποσα από τα εκατομμύρια εκατομμυρίων σωματίδια που με αποτελούν
θα δραπετεύσουν προς διάφορες κατευθύνσεις στον πλανήτη και το σύμπαν.

άτομα υδρογόνου θα συνδεθούν με οξυγόνο
και θα σχηματίσουν στάλες κυμάτων στα πελάγη.
και καθώς θα συγκρουστούν με πλεούμενα
θα δροσίσουν ταξιδευτές των τροπικών κλιμάτων.

ελεύθερα ηλεκτρόνια θα παγιδευτούν γύρω από κάποιο πυρήνα
ανάμεσα στους πλανήτες κάποιου μακρινού γαλαξία
και θα ξαναφύγουν σαν ακτινοβολία
καθώς κάποιος μετεωρίτης θα φλέγεται.

Φαντάσου! Δε θα 'ναι καταπληκτικό;;;

Έτσι, κάποιος εξωγήινος δίπλα σε έναν κρατήρα
ίσως σηκώσει το μάτι πάνω στην κεραία του
και νομίσει πως ένα αστέρι πέφτει.
Ίσως κάνει και μια ευχή ελπίζοντας για κάτι καλύτερο...


Πάτα το...

Ρε Φίλε, τελικά είχες απόλυτο δίκιο.

Σου το αναγνωρίζω στο μπουκάλι που πίνουμε
Θυμάσαι τότε ?

Ναι ρε στην Πλατεία...

Σε χλεύασα, σε ειρωνεύτηκα
και γέλασα με την Θεωρία σου !!!

Μου φαινόσουν τελείως Τρελός.

Έλεγα Λόγια του Ποτού και αντανακλάσεις των Θέλω.

Γιατί ?

Για έναν και απλό λόγο.

Πίστεψα ότι δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί,
πως παραήταν μια ΘΕΩΡΙΑ.

Έλα όμως που συνέβη. Τελικά λόγια του πνεύματος.

Και το οξύμωρο???

Το έπαθα εγώ.



Ο Θωμάς...

Άγγιξα τις πληγές των σκέψεων σου.



Μετά από αυτό ξέρω που θα οδηγηθώ.

Καλύτερα? Χειρότερα? Αυθεντικά !



Μυρμήγκιασαν τα αυτιά μου να ακούω οτι άλλαξα, κουμπώθηκα , σοβάρεψα.

Μπορεί. Μάλλον συνέβη.


Δεν με νοιάζει πια.



Τώρα επιτέλους ...

ΒΛΕΠΩ.

Άνοιξες την πόρτα και μπήκε ΦΩΣ.




Ξέρω τι θα γίνει μετά. Κάτι από την αρχή.
Νιώθω πια τι επιθυμώ.
Γνωρίζω ποιός είμαι
και αυτό που έψαχνα τόσον καιρό.

ΕΜΕΝΑ.

Είμαι εγώ, όχι κάποιος άλλος, επιτέλους.

Ξέρω , Ρε Φίλε , οτι οι δυνατότητες μας είναι πιο πάνω από τον Ουρανό.

Ακόμα και αυτό που έλεγες μου φαντάζει εφικτό.



Πρέπει να κατοχυρώσεις την πατέντα.

Πολλοί θα γίνουν ευτυχείς.




Τί???

Δεν θυμάσαι, τι είχες πει τότε, ακριβώς?


Τότε μου είχες πεί...



Τα πάντα είναι εφικτά.
Κι όταν βαλτώσεις και τραβάς ζόρια
για να ξεκολλήσεις
αρκεί να μην ξεχνάς...


ΠΑΤΑ ΤO RESET !!!