Αναμεσα στα συννεφα...

Αναμεσα στα συννεφα- στην ουτοπια του διαστηματος
αντανακλαση μοιαζω του πιο γηινου συναισθηματος,
που χανεται μερα με τη μερα που κυλα
και αφηνει πισω του σειρες απο ερωτηματικα...
Μια δρασκελια.. Ενα ναι- μια ματια- μια επιλογη
ενα γιατι που ανυποχωρητα στεκεται καπου εκει.
Τρεις συλλαβες αρκουν να ξεδιαλυνει το τοπιο
μα ειναι πιο επωδυνο απ' οτι περιμενεις ενα αντιο...
Μες το κρυο κοντοστεκομαι με ιχνη προσδοκιας
στο συναπαντημα ευχων και της πιο συνθετης φοβιας,
στης αυπνιας και προσμονης το σταυροδρομι
αφηνω τα ονειρα να τραγουδησουν λιγο ακομη...
Στη σιωπη μου ψαχνω να βρω καιρο ενα ταιρι.
Ας ειναι αυτο... Ενα μοναχικο αστερι,
ενα ακομη δειλινο με τη ζαλαδα του κρασιου,
τη χαρμολυπη με συντοφια γνωστου ρυθμου..
Καλου-κακου τις πορτες πια λεω να κλεισω
του γυρω κοσμου οι φωνες να μεινουν πισω.
Και ας αφησω για μια φορα τα τυπικα
αφου αποπνεει δυσωδια τουτη δω η γειτονια...
-------------------------------------------
Αναμεσα στα συννεφα... Ενας ηλιος εμφανιζεται
οι ακτινες του σε σημαδευουν και ετσι προσδιοριζεται
μια σχεση αμφιδρομη εμπνευσης και ελπιδας
το θεμελιο της πιο αγνωστης πατριδας...
Αποτομα μαγευομαι- διστιχα σκαρφιζομαι
και οσο τα ματια κλεινω μεσα τους εξαφανιζομαι,
μεσα τους καπου βρισκομαι.. Δεν ρωτησα το πως
αφου η εξηγηση θα ειναι ο πιο ανυποφορος δεσμος...
Ατερμονα βαδιζω μες του κοσμου τις γωνιες
σε πολυσυχναστα συχνα μα και σε αποκοσμα μερη
τα μυστικα ολα τα αφηνω στις σφιχτες πια αγκαλιες
ποιος θα τα αγγιξει? Κανεις δεν ξερει...
Στης ηλιαχτιδας το φως- με ταξιδευει ενας ειρμος
της πιο ειλικρινους σκεψης η γεννηση και ο θυμος
που μενει ανεκφραστος... χρονια τη στεγη του ζητωντας
καποιες νυχτες σαν και αυτη παραμιλωντας...
Αναμεσα στα συννεφα... Βρισκεις μια αλλη "ελευθερια"
αφου η στεριανη σε αλλα μονοπατια εχει βρεθει
σιωπηλα συνομιλωντας- γραφοντας μια ιστορια
που της σβηστηκαν τα "εγω" και "εσυ"...

Το πρωτο μερος ειναι γραμμενο πριν καποιους μηνες σε ενα αεροπλανο και το δευτερο ολοκληρωθηκε πριν καποιες.. ωρες σε μια αρκετα φιλοξενη αιθουσα! Ισως, ετσι μπορει να εξηγηθει και μια αλλαγη στο υφος (αν υπαρχει!)..
Καλο μηνα σε λιγες ωρες και καλα να περνατε ο, τι και αν κανετε, οπου και αν βρισκεστε!

Πισω απο τα λογια τους...

-Με τα λογια τους χοερυεις, διασκεδαζεις, γελας, κλαις... σιγοτραγουδας... Σκεφτεσαι και υστερα σκεφτεσαι πανω στη σκεψη σου.. Και ομως ενω νοερα μπορει να συναντωνται με τοσους- χαοτικα αγνωστος ο αριθμος- ανθρωπους, εκεινοι στην τραγικα κυνικη πραγματικοτητα ειναι μονοι.. ειτε συνειδητα ειτε οχι..
-Μπορει να υπαρχει καποια Α,Γ,Ε,Ζ,Μ,Κ.... και να σε κανει να ξεχνας αυτη τη μοναξια.. Τωρα, γιατι εβαλα τον εαυτο μου στη θεση τους..? Οχι, οχι! Μην με κοιτατε περιεργα.. Δεν θα ελεγα ποτε οτι ειμαι ποιητης! Ισως, ομως μερικες φορες ειμαι τοσο μονος οσο αυτοι...

Υ.Γ Μιας και αρχισαμε με τα αρχικα, αυτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στον Μ.Ρ. που εφυγε πριν απο καποιο καιρο και στο τελος του ηταν μονος.. Καλο βραδυ σε ολους και να περνατε ομορφα