-Με τα λογια τους χοερυεις, διασκεδαζεις, γελας, κλαις... σιγοτραγουδας... Σκεφτεσαι και υστερα σκεφτεσαι πανω στη σκεψη σου.. Και ομως ενω νοερα μπορει να συναντωνται με τοσους- χαοτικα αγνωστος ο αριθμος- ανθρωπους, εκεινοι στην τραγικα κυνικη πραγματικοτητα ειναι μονοι.. ειτε συνειδητα ειτε οχι..
-Μπορει να υπαρχει καποια Α,Γ,Ε,Ζ,Μ,Κ.... και να σε κανει να ξεχνας αυτη τη μοναξια.. Τωρα, γιατι εβαλα τον εαυτο μου στη θεση τους..? Οχι, οχι! Μην με κοιτατε περιεργα.. Δεν θα ελεγα ποτε οτι ειμαι ποιητης! Ισως, ομως μερικες φορες ειμαι τοσο μονος οσο αυτοι...
Υ.Γ Μιας και αρχισαμε με τα αρχικα, αυτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στον Μ.Ρ. που εφυγε πριν απο καποιο καιρο και στο τελος του ηταν μονος.. Καλο βραδυ σε ολους και να περνατε ομορφα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστουμε για το σχολιο. Μακαρι να μας ξαναρθεις.