Σκισμενη εικονα

Σκυμμενος για ωρα πανω απο μια παλια φωτογραφια. Ετοιμος για μια ακομη ατομικη περιπλανηση. Ισως αυτο το χαρακτηρα να ειχαν ολες οι ως τωρα διαδρομες, μα η καλοκρυμμενη αθωοτητα παραμορφωνε συχνα την πραγματικοτητα. Πλεον δεν επιλεγει να "κρυβεται" μιας και εχει χαθει. Και αυτη οπως τα πυκνα εκεινα μαλλια που αποτυπωνει ο φωτογραφικος φακος. Τα καθαρα προσωπα των τοτε ημερων εχουν δωσει τη θεση τους σε μορφες σχηματισμενες απο ερωτηματικα. Αυτα τα συμβολα γεμιζουν τις σελιδες του τετραδιου πιο γρηγορα απο οτι θα ξαναγεμισει το αδειανο αυτο φεγγαρι. Δεν χρειαζονται καν 28 μερες, απλα μια αγκαλια, μια φραση,ενα βλεφαρο.
Και οντας σε μια αορατη μα υπαρκτη σχεση αλληλεπιδρασης με το χαρτι, αναρωτιεμαι τι με συνδεει πλεον με εκεινην την εικονα. Τοσοι λιγοι ειναι αυτοι που δεν την τσαλαπατησαν στις κατοπινες στιγμες της βεβαιοτητας ενος "αντιο, θα τα πουμε συντομα". Η τοσο ανιαρα προβλεψιμη πλειοψηφια στο μοτιβο της -μερα με τη μερα- αποκαθηλωσης του φωτογραφικου στιγμιοτυπου... Ειναι οι ιδιοι που συχνα γυρευουν εξηγηση για το αυτονοητο. Εκεινοι που τους ενδιαφερουν περισσοτερο οι τιτλοι σπουδων και ιδιοκτησιας. Ειρωνεια..? Την ιδια στιγμη θελουν υποτιτλους για να κατανοησουν τι λενε τα ματια του συνομιλητη τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σε ευχαριστουμε για το σχολιο. Μακαρι να μας ξαναρθεις.