Μηχανικο γελιο ή μηπως αμηχανο? Μια σκεψη οτι τα χρονια περνανε και οτι σχεδον ολα οσα θυμιζουν τα παλια χανονται... Μενουν μονο οι αναμνησεις και τα απροσδιοριστα γελια. Φοβοι και ελπιδες, ενα κραμα που σε παγιδευει συχνα σε εναν ολο και πιο επικινδυνο λαβυρινθο. Να' ναι καλα αυτος που επινοησε τη σιωπη, που μπορει και ντυνει αρμονικα καποιες στιγμες σαν και αυτη που εζησα πριν απο λιγο.. Μερες γιορτινες και καποιοι μετρουν απουσιες εχοντας ολο και πιο σπανια στο πλευρο τους εναν -εξουθενωμενο- ποθο για το απροοπτο.
"Φρασεις ανθρωπων"... Δειγμα οτι πολλες φορες οι εννοιες της ιδιοτελειας και του συμφεροντος διεπουν ολο και πιο συχνα τις ζωες μας μεγαλωνοντας...
"Στιγμες Νοσταλγιας"... Δειγμα οτι ολο και πιο συχνα στο δωματιο αναδυεται το αρωμα της μοναξιας...
υ.γ.Καλες γιορτες σε ολους..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σε ευχαριστουμε για το σχολιο. Μακαρι να μας ξαναρθεις.