Πράσσειν Άλογα ή Πράσινα Άλογα ?

Φτάσαμε λοιπόν στο παρά ένα για τις επερχόμενες Βουλευτικές Εκλογές, οι οποίες τρόπον τινά θα επηρεάσουν το Ελληνικό Κράτος και την Ελληνική Πολιτική ζωή στο ελάχιστο, σε αντίθεση με τα λεγόμενα των πολιτικών, οι οποίοι κόπτωνται ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση αποτελεί κομβικό σημείο στην εξέλιξη του Ελληνιού πολιτικού βίου.

Γιατί όμως έχω αυτήν την άποψη...

Δεν ανήκω στην κάστα των ανθρώπων που θεωρούν την πολιτική ως χάσιμο χρόνου. Ούτε σε εκείνους που συλλήβδειν ακυρώνουν τα έργα και την πολιτεία σύσσωμου του Ελληνικού πολιτικού προσκηνίου. Επειδή δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να αναζητήσω τα αίτια και τις αιτιάσεις πίσω από τα φαινόμενα.

Πολύ γενικόλογα μου ακούγονται όσα αναφέρω, για αυτό θα προσπαθήσω - εύχομαι να μην σας κουράσω - μια μικρή ανάλυση του σκεπτικού μου.

Τόσον καιρό κρατιόμουν και δεν ήθελα να γράψω κάτι σχετικό ούτε να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, διότι ήθελα πρώτα να δω πώς θα κυλήσει το πολιτικό σκηνικό.

Μετά λοπόν από όσα είδαμε, οι εντυπώσεις και οι σκέψεις μου άλλαξαν μείον ή ήττον, μάλλον θα έλεγα ότι παγιώθηκε και αποκρυσταλλώθηκε μια συνείδηση στην σκέψη μου.

Ότι τίποτα ή σχεδόν τίποτα μπορεί να αλλάξει στην πολιτική σκηνή.

Προς τί αυτή μου η απαισιοδοξία?

Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για απαισιοδοξία; περισσότερο τα κίνητρα μου είναι ο ρεαλισμός.

Ο ρεαλισμός αυτός έγκειται στο γεγονός ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, δεν απομένουν πολλές επιλογές στην - όποια - κυβέρνηση θα σχηματιστεί στις 5 Οκτωβρίου.

Με την ένταξη μας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην Ο.Ν.Ε οι επιλογές εξαντλούνται μόνον στην διαχείριση του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης.

Ακούγονται συνεχώς οι λέξεις ''παροχές'' , ''δημοσιονομική πολιτική'' , ''συντάξεις'' , ''επιδόματα'' κ.α. , προκλογική περίοδος γαρ.

Όμως πόσα μπορούν από όλα αυτά να πραγματοποιηθούν, επαναλαμβάνω από οποιαδήποτε κυβέρνηση και με οποιαδήποτε συνδυασμό κομμάτων, την 5 Οκτωβρίου, εάν και εφόσον σχηματιστεί.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η κυβέρνηση το μόνο που μπορεί να κάνει είναι η έλλογη διαχείριση των περιορισμένων Οικονομικών και Ανθρώπινων πόρων αυτού του Κράτους.

Για αυτό τον λόγο έχουμε πάψει να ασχολούμαστε και να προφέρουμε την λέξη ''ΗΓΕΤΗΣ'' και αναφερόμαστε σε διαχειριστές - managers εις της διεθνήν διάλεκτον -.

Αυτά τα περί διαχείρησης , δεν τα αναφέρω για να δώσω άλλοθι σε όποιον αναδειχθεί νικητής των εκλογών , αλλά αντιθέτως για να καταδείξω ότι αυτά που μπορούν να κάνουν πρέπει κάποια στιγμή να τα κάνουν.

Είμαστε ένα Κράτος 200 περίπου χρόνων, 179 για την ακρίβεια, αλλά δεν παρουσιάζουμε καμία μα καμία εξέλιξη ώς προς το βαρύ άχθος που κουβαλάμε όλοι στην πλάτη μας, το Ελληνικό δημόσιο, με ότι και αν σημαίνει και περιλαμβάνει αυτό.

Οι δοσοληψίες, τα πάρε-δώσε και οι πελατειακές σχέσεις είναι όχι μόνο πραγματικότητα, αλλά και αναγκαιότητα όπως έχει καταντήσει η κατάσταση.

Βέβαια το σαθρό πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο όχι μόνον βολεύεται από αυτήν την κατάσταση, την προωθεί κιόλας για να ειμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

Η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, το 2004 εξελέγει με αυτήν την ατζέντα. Ευαγγελιζόταν την αλλαγή πορείας και την επανίδρυση του Κράτους, αλλά δεν φάνηκε άξιος αυτού του φορτίου.

Ο επίδοξος νέος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αν βγεί, θα οφείλεται ακριβώς σε αυτήν την πολιτική επιδίωξη. Ο ίδιος , χωρίς να αναφέρεται σε αυτήν την λέξη ''επανίδρυση'', θα προσπαθήσει να την πραγματοποιήση.

Χωρίς να έχει αναφέρει τίποτα από όσα θα κάνει ούτε τον τρόπο που θα τα επιτύχει, κατά τα φαινόμενα, θα αναδειχθεί ως ο νέος πρωθυπουργός.

Αυτό το γεγονός έρχεται να με επιβεβαιώσει ώς προς το γεγονός, ότι έπαψαν πια να υπάρχουν ηγέτες. Είναι ποτέ δυνατόν να αναδειχθεί πρωθυπουργός κάποιος και κυβερνόν κόμμα αντιστοίχως, χωρίς να έχει αναφερθεί στο πολιτικό του πρόγραμμα? Όμως για αυτό αναφέρω ότι υπάρχει έλλειψη ηγετών, διότι δεν εμφυσεί κάποιος την δυναμική για την αλλαγή πορείας, αλλά του παραχωρείται από τον λαό, με την υπόσχεση ότι θα αλλάξει τα αυτονόητα και θα μας πάει ένα βήμα πιο πέρα.

Ούτε καν θα μας οδηγήσει στην έξοδο του τούνελ, αλλά θα μας δείξει με το χέρι του τον δρόμο.

Εκεί έχουμε καταντήσει.

Διότι οι βασικές και ρηξικέλευτες αποφάσεις που μπορούν να παρθούν από ένα πραγματικό ηγέτη, λαμβάνονται από το εξωτερικό και μας επιβάλλονται. Μην ξεχνάμε που ανήκουμε και ποίοι είμαστε μέσα σε αυτούς.

Άρα το μοναδικό διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών, είναι το κατά πόσον μπορεί ο νέος ή ο παλιός πρωθυπουργός να γίνουν καλοί Διαχειριστές.

Να σπάσουν αυτό το απόστημα που κατατρώει τα σωθικά του Ελληνικού Κράτους εδώ και αιώνες πια. Αυτό το βαρίδι το οποίο συνιστά το μεγαλύτερο τροχοπέδη στην εξέλιξη του Κράτους μας , από το Ανατολικού Μωαμεθανικού και Φεουδαλικού τύπου που ισχύει σήμερα , σε ένα Κράτος Δυτικού τύπου, το οποίο θα προσπαθεί να αναδείξει και να σταθεί σύμμαχος τόσο την ιδιωτική πρωτοβουλία όσο και στον ίδιο τον πολίτη.

Επομένως θα δούμε αν όλα θα γίνουν την επομένη θα είναι πράξεις λογικής είτε ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις.

Πράσσειν Άλογα ή Πράσινα Άλογα...