Η απόσταση από τα λόγια στην πράξη

Ρε παιδί μου αυτό το πράγμα έχει παραγίνει.

Ούτε μια μέρα δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε. Είπα και μια μέρα να μην ασχοληθώ με πολιτικά θέματα, αλλά τα γεγονότα τρέχουν και μας υπερκαλύπτουν.

Τί συνέβη και τόσο έντονα με αναγκάζει να ασχοληθώ?

Ούτε η νέα κυβέρνηση, ούτε τα πρόσωπα, ούτε οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν, ή καλύτερα να πώ θα μας εφαρμοστούν. Για αυτά χρόνο έχουμε να ασχοληθούμε, και το κυριότερο πρέπει να δούμε τα πρώτα σημεία γραφής τους.

Αναρωτιέμαι λοιπόν , ποίος ο ρόλος των λεγόμενων ''μικρών'' κομμάτων στην Ελληνική Βουλή όσο και εκτός αυτής? Σημειωτέον ο χαρακτηρισμός αυτός δεν με εκφράζει, διότι κατά την γνώμη μου μικρό κόμμα λογίζεται κάποιο όχι σύμφωνα με τις ψήφους που λαμβάνει, αλλά σύμφωνα με τα έπη και τα έργα που καταθέτει.

Υπάρχουν μόνο για να καταγγέλουν την εξουσία, από όπου και αν αυτή εκπορεύεται, και να προσπαθούν να αντιτάξουν λογικά επιχειρήματα για να αποδείξουν ότι όσα κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση είναι Λάθος?

Ψηφίζονται μήπως για να φροντίζουν τις μικροπολιτικές τους και τα μικροσυμφέροντα τους?

Ή μήπως βρίσκονται εκεί μόνο και μόνο γιατί ''μας κάνουν την χάρη'' και συμμετέχουν?

Γνώμη μου είναι πως όποιο κόμμα και όποιος Βουλευτής και αν εκλέγεται στην Ελληνική Βουλή, έχει να επιτελέσει ένα έργο το οποίο θα εκπορεύεται από τον αληθινό του ρόλο. Το ρόλο του αντιπροσώπου.

Οι βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν μόνον τον εαυτό τους, γεγονός το οποίο θα τους έλυνε τα χέρια να πράξουν οτιδήποτε αποφάσιζαν, αλλά πρέπει να παίρνουν τις όποιες αποφάσεις τους αναλογούν με βασικό γνώμονά τους, το ρόλο του αντιπροσώπου.

Θα ασχοληθώ ειδικότερα με την απόφαση των Οικολόγων - Πρασίνων να μην μετάσχουν στην νέα Ελληνική Κυβέρνηση.

Από πού και ως πού αποφάσισαν αυτοί οι κύριοι να μην πάρουν μέρος στην νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή.

Δηλαδή για ποιό λόγο κατέβηκαν σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση και διαγκωνίστηκαν στον εκλογικό στίβο? Για την προσωπική τους προβολή και την ανάγκη για έναν ''καλό'' αγώνα? Άντε και να δεχτώ ότι για αυτό το έκαναν, από πού και ως πού όμως αδιαφορούν για το 2,53 % του συνόλου των ψηφισάντων, ήτοι 173,439 με αύξηση ψηφοφόρων της τάξεων των 100,000 σε σχέση με τις Εθνικές εκλογές του 2007.

Αυτοί οι 175,000 δεν νομίζω να ψήφισαν τους Οικολόγους - Πράσινους μόνο και μόνο από οικολογική ευαισθησία, αλλά επειδή τους ψήφισαν ως κάτι το ιδιαίτερο. Ως ένα εναλλακτικό τρόπο διακυβέρνησης. Το επαναλαμβάνω, ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Όταν όμως τους δόθηκε η ευκαιρία να μετάσχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα και ειδικότερα στο Υπουργείου του άμεσου τους αντικειμένου, δηλαδή του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εκείνοι έλαβαν την απόφαση να απαντήσουν αρνητικά με μόνή τους απάντηση την εξής:

'' Επισημαίνουμε όμως ότι στόχος μας είναι να αλλάξουμε τις πολιτικές. Η συμμετοχή σε κυβερνητικές θέσεις δεν αποτελεί αυτοσκοπό για μας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν δηλώσει επανειλημμένα εδώ και πολύ καιρό ότι είναι ανοιχτοί σε έναν προγραμματικό διάλογο ακριβώς γιατί διαθέτουν μια κουλτούρα συνεργασιών. Τέτοιος διάλογος ποτέ δεν έγινε ώστε να διαπιστωθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις. Αυτό το έλλειμμα δεν μπορεί να το αναπληρώσει μια βιαστική πρόταση συμμετοχής κάποιου στελέχους μας στο υπουργείο περιβάλλοντος και μάλιστα ενώ είναι φανερό ότι μια πράσινη πολιτική αντίληψη θα πρέπει να διαπνέει όλα τα υπουργεία.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε ανοικτοί στον προγραμματικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

Τις επόμενες μέρες θα περιμένουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και θα τοποθετηθούμε επί της ουσίας. ''

Τί να πώ???

Δεν ξέρω τί τους ώθησε να λάβουν αυτήν την διφορούμενη απόφαση.

Ποιά είναι τα αληθινά αίτια, διότι αυτή τους η απάντηση εμένα προσωπικά δεν με έπεισε.

Ίσως να ήταν η σκέψη πως εαν συμμετάσχουν σε μια άλλη κυβέρνηση, της οποίας δεν έχουν ούτε τα ηνία ούτε και την κυβερνητική κάλυψη, τους ανάγκασε να κάνουν πίσω με φόβο μην τους εκθέσουν με στόχο την αποδυνάμωση τους.

Κάτι άλλο το οποίο μπορεί και να ισχύει είναι η υπόθεση ότι το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί, διά της πλαγίας οδού, να αφομειώσει το κόμμα των Πράσινων στους κόλπους του.

Δεν ξέρω τί άλλο να σκεφτώ.

Το μόνο που ξέρω είναι πως ότι και να ισχύει, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι έδρασαν βάσει μικροπολιτικών συμφερόντων και εγωιστικών επιδιώξεων.

Διότι την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση, μπορείς να την ελέγξεις μόνο εκ των έσω. Ποτέ έξω από εκείνην. Εκτός χορού πολλά τραγούδια λέγονται.

Ομως, όπως ξέρουν εκείνοι περισσότερο ίσως από όλους, ότι στο Περιβάλλον δεν χωράνε μικροπολιτικές και πρόσκαιρα κέρδη, αλλά μια Πράσινη πολιτική στα έργα και όχι στα λόγια.

Και αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Οικολόγους - Πράσινους, να περάσουν από τα λόγια στην πράξη, με όποιο κόστος, συμμετέχοντας σε μια κυβέρνηση η οποία σε αρκετά σημεία ως προς τα οικολογικά ζητήματα συμβάδιζε με τις απόψεις των Οικολόγων.