Eμεινα μονος να κοιταω τη βροχη..

Ηταν Κυριακη και στο τηλεφωνο εσυ
η φωνη σου χαμηλη.. Κρυβοσουν πισω απο αυτη
Το βραδυ ημασταν μαζι και ανησυχησα γιατι
δεν συνηθισες να παιρνεις ποτε τοσο πρωι..
Καμποσους μηνες μαζι πως σε ειχα μαθει ειχα πει
μα απο αυταπατες νιωθω τωρα οτι ειχα κυκλωθει..
Δεν ξερω αληθεια να πω αν ηταν κατι αληθινο
μηπως δεν επρεπε θαρρω εκει να παρασυρθω...
Ομως εκεινη τη μερα ηταν αλλιως
Ημουν αλλιως, νομιζα πως ησουν το φως...
Πιστευα καπου αλλου.. Εμπιστευομουν εσενα
μα κεινη η λεξη ηταν πλεον σε χειλη ξενα..
Την Κυριακη εκεινη σε ακουγα ευλαβικα
ο καθε λογος σου ειχε αποδεκτη την καρδια..
Ειχες φωλιασει εκει απ' την πρωτη στιγμη
απ' την πρωτη ματια ως το πρωτο φιλι...
Αδυναμια μου ησουν.. Ανθρωπινη αδυναμια...
Ερωτευεσαι και δεν εχει θεραπεια...
Δεν ακους καλα, δεν βλεπεις καθαρα..
Καταλαβαινεις ελαχιστα και αυτα απατηλα..
Γραφεις οσο αντεχεις.. Σελιδες γεμιζεις
αυτην αγγιζεις και σε αυτην τις χαριζεις...
Ωρες μαζι της περνας, μα ποτε δεν κουραζεσαι
κατι σου λεει με τροπο μα ουτε που το επεξεργαζεσαι..
Και το πρωινο εκεινο ηθελες κατι να πεις..
Η ωρα περνουσε.. Ειχα πλεον ξυπνησει..
Δυσκολευοσουν ωστοσο να εκφραστεις
Και αυτο με ειχε τοσο θορυβησει..
Μου χες πει να μη φοβαμαι τιποτα
μα με τον ηχο της φωνης σου φοβομουν
πως και παλι θα γυρνουσα στο "τιποτα"...
Μετα απο λιγο θα επαληθευομουν..
Ως τη μερα εκεινη ονειρα εκανα
και ησουν παντα παρουσα εκει...
Δεν το ενιωθα πως καθε μερα σε εχανα
Πες μου αραγε τι ενιωσες και εσυ...
... Μα καλυτερα μην πουμε αλλη λεξη
τα πες εξαλλου ολα κεινη την Κυριακη
ο καθενας πια μπορει να επιλεξει
το τελος που θα θελει να δει...
Ηταν Κυριακη και στο τηλεφωνο εσυ
η φωνη σου χαμηλη.. Κρυβοσουν πισω απο αυτη...
Μιση ωρα περνα και καταφερνεις να πεις
"Δεν παει αλλο"... Τελος της δικης μας διαδρομης
Περασαμε καλα και αυτο μου ειν' αρκετο
το παραπανω απο σενα ξερω πως δεν θα το βρω...
Δεν ηταν ερωτας λες αυτο που ζησαμε και εγω
ψαχνω εναγωνιως απο καπου να πιαστω...
Βυθιζομαι στις σκεψεις που πλαθει το μυαλο
5 σταγονες βροχης μου αποσπουν την προσοχη..
Σταθηκα ωρα στο παραθυρο χωρις να μιλω..
και εμεινα μονος να κοιταω τη βροχη...

Υ.Γ Οι στιχοι αυτοι ειναι γραμμενοι πριν απο 1 χρονο και 2 μηνες.. Το θεμα τους, οπως λεω τωρα τελευταια, ειναι απλα βγαλμενο μεσα απο τη ζωη..! Οταν πρωταρχισα να γραφω στιχους στο μπλογκ ειχα σκεφτει να ανεβαζω μονο "καινουρια πειραματα".. Σημερα κανω μια εξαιρεση.. Ειναι και Κυριακη, βρεχει και ολες οι εικονες συντελουν ωστε ενα χαρτι που θα μενε σε ενα ραφι να παρει και αυτο μια θεση στο διαδικτυο... Οχι, οτι αλλαζει κατι αλλα ετσι..
Οι στιχοι αυτοι ειναι το καταλληλο καταφυγιο και γιατρικο για μια κρυα μερα σαν την σημερινη.. Καλη Κυριακη σε ολους και περαστικα σε οσους ειναι αρρωστοι...!!