Αρχίζω να ανησυχώ εως να τρομοκρατούμαι για την τροπή που παίρνουν οι εξελίξεις ως προς το ζήτημα της Άρσης του Ασύλου.
Πραγματικά ο τρόμος μου αυτός, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν, ότι δεν έχει βάση και ρίζες "Κακού", τα γεγονότα - δυστυχώς - επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους μου.
Το Πανεπιστήμιο ως θεσμός έχει την βάση του, πέραν από την λειτουργία του ως χώρος μετάδοσης και παραγωγής γνώσης, στην ανταλλαγή - συχνά αντικρουόμενων - απόψεων.
Μας φαίνεται πολλές φορές τόσο τετριμμένο και κοινότοπο αυτό που ανέφερα αλλά τόσο αναγκαίο και επιτακτικό για τον ίδιο του θεσμό του Πανεπιστημίου και της Κοινωνίας στην ολότητα της.
Όμως...
Σήμερα φοβόμαστε να ανοίξουμε το στόμα μας ΟΛΟΙ.
Μέσα στο ΟΛΟΙ συμπεριλαμβάνονται καθηγητές, φοιτητές, κομματικές φοιτητικές παρατάξεις, πρυτανεία, Πολιτεία , Κράτος αλλά κυρίως η ίδια η Κοινωνία.
Όλοι τρέμουμε στο ενδεχόμενο να αντικρύσουμε κατάματα το πρόβλημα και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε.
Ο καθένας "βολεύεται" στην θέση του για μικροσυμφέροντα χάνοντας όμως την γενικότερη εικόνα αλλά κυρίως την ουσία.
ΟΛΟΙ μοιάζουν σαν την νοικοκυρά η οποία βαριέται να σκουπίζει και βάζει την σκόνη κάτω από το χαλί. Δηλαδή ξέρει για το πρόβλημα αλλά όσο δεν το βλέπει δεν την πολυαπασχολεί. Μέχρι να "κακοφορμήσει" το πρόβλημα και να προκαλέσει με την σειρά του αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Αυτές οι αντιδράσεις συνήθως είναι βίαιες και εκρηκτικές.
Τρανό παράδειγμα το συμβάν στην Γερμανία.
Οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου Goethe της Φρανκφούρτης οργάνωσαν απεργία ζητώντας καλύτερη εκπαίδευση και αντιδρώντας στις νέες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της χώρας.
Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου, την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, ζήτησε την επέμβαση της αστυνομίας προκειμένου να σταματήσει το απεργιακό πρόγραμμα. Η αστυνομία εισβάλλει στο κτίριο του Πανεπιστημίου και απομακρύνει φοιτητές και καθηγητές. Περίπου 200 άνθρωποι απειλούνται με ποινική δίωξη. ( Το παρακάτω βίντεο )
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι πόσο μακριά είμαστε από το συγκεκριμένο συμβάν?
Μήπως πρέπει να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην χώρα μας για να μπούμε στην διαδικασία να επιλύσουμε αυτό το ζήτημα?
Κατα την γνώμη μου πρέπει να αποφασίσουμε ότι το Άσυλο καλώς υφίσταται και θα πρέπει να ισχύει, για τον φόβο και μη των Ιουδαίων.
Πανεπιστήμιο σημαίνει Ελευθερία.
Ελευθερία από όλες τις απόψεις και χωρίς περιορισμούς.
Η αστυνομοκρατία ιδίως σε τέτοιους χώρους είναι το λιγότερο καταστρεπτική και το πιο λυπηρό είναι ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Goethe, ζήτησε την αυτοαναίρεση του και την επέμβαση της Αστυνομίας.
Αυτό ο άνθρωπος εγκληματεί κατά του Πανεπιστημίου, των Φοιτητών αλλά κυρίως κατά του Θεσμού που θα όφειλε να υπηρετεί.
Το να μπω στην διαδικασία να σχολιάσω το αποκρουστικό της εικόνας αστυνομικών με κράνη μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου είναι το λιγότερο περιττό.
Τα σχόλια δικά σας.
Συνοψίζοντας, αναγκαίο αποτελεί το γεγονός οτι θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία να εξυγειάνουμε τον θεσμό του Ασύλου, διότι αποτελεί κατάκτηση, με τρόπο ο οποίος να εκφράζει τον ίδιο τον θεσμό του Πανεπιστημίου . Να βρεθεί η "χρυσή" τομή για την αρτιότερη και πιο ευρυθμή του λειτουργία και όχι με σκοπό να βολέψει κάποιους.
Το μόνο μέλημα των αρμόδιων θα πρέπει να είναι το ίδιο το Πανεπιστήμιο σαν οργανισμός.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, εκτός από μια - κάπως πικρόχολη - κριτική της στάσης ενός μεγάλου μέρους φοιτητών για το άσυλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείχνοντάς μου δέκα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που στηρίζουν τον θεσμό του ασύλου ιδεών και αγωνίζονται για τη διατήρηση του, μπορώ να σου δείξω άλλα είκοσι, τα οποία είτε κρατούν μια προκλητικά αδιάφορη στάση στο θέμα, είτε εναντιώνονται προς τον θεσμό αυτό.
Φτάσαμε στο σημείο όπου το άσυλο πολεμάται πλέον εκ των έσω.
Ξέχασα να αναφέρω, επίσης, την αξία του ασύλου σαν άσυλο των ιδεών και της ελευθερίας, όμως όχι σαν άσυλο της ασυδοσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω σχεδον απολυτα σε ολα οσα αναφερεις με μια μονο παρατηρηση. Ως προς την ασυδοσια στην οποια αναφερεσαι, δεν γνωριζουμε τα προσωπα ουτε τα κινητρα τους και τα συμφεροντα που τους ωθουν στις πραξεις τους αυτες.
ΑπάντησηΔιαγραφή