Το ποτήρι δεν είναι πάντα ... μισοάδειο !!!

Έχω πραγματικά κουραστεί και εξουθενωθεί ψυχικά, σωματικά και διανοητικά.

Δεν αντέχω άλλο το κλάμα και τον οδυρμό για τα περί πολιτικής, οικονομίας και κοινωνίας θέματα.

Όλοι , ανεξαιρέτως , τα έχουμε ακούσει, διαβάσει, μπουχτίσει.

Πρέπει να καταλάβουμε όμως ότι τα πάντα στην Ζωή στηρίζονται στην αλάνθαστη και ακαταμάχητη επίδραση της ισορροπίας.

Ρε αδερφέ , δεν γίνεται να πηγαίνουν ΟΛΑ τόσο χάλια, όσο θέλουν να μας πείσουν.

Κάπου θα υπάρχει και Φώς στο τούνελ.

Το Φώς στην άκρη του τούνελ , ευτυχώς κατά την γνώμη μου υπάρχει, όσο και αν κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε.

Όσο ένας τομέας της καθημερινότητας πάει από το Κακό στο χειρότερο, τότε αντιστοίχως και άλλοι τομείς , εκ διαμέτρου αντίθετοι, πάνε αντιστοίχως από το καλό στο καλύτερο.

Ας τα αναλύσουμε λίγο ψύχραιμα τα πράγματα.

Αρχικά σε ποιους τομείς αναφέρομαι.

Όπως και ανέφερα παραπάνω, οι τομείς στους οποίους πάμε από το Κακό στο χειρότερο, είναι όλοι οι τομείς οι οποίοι έχουν να κάνουν είτε άμεσα είτε έμμεσα με το χρήμα και την επίδραση του πάνω στην καθημερινότητα μας.

Το Χρήμα και τα αγαθά πλέον σήμερα θεωρούνται το απόγειο της καταξίωσης και της προσωπικής επιτυχίας. Ο Κολοφώνας της Ανθρώπινης Ύπαρξης.

Η μόνη μας ενασχόληση είναι το κέρδος , το χρήμα, τα Φράγκα.

Όμως όλα αυτά που προείπα έχουν ως πυρήνα τους τα νούμερα.
Τα νούμερα όμως με την σειρά τους βασίζονται στον υπολογισμό.
Και ο υπολογισμός βασίζεται σε νόμους και κατ’ επέκταση στην Λογική.

Επομένως εξάγεται το συμπέρασμα ότι την σήμερον ημέρα υπάρχει έλλειμμα και κακοδιαχείριση της λογικής.

Όμως είπαμε.

Ότι κατεβαίνει και πλησιάζει τον πάτο , το αντιστρόφως ανάλογο του, ανεβαίνει και φτάνει στο απόγειο.

Τι είναι όμως το αντίθετο της ψυχρής και προκαθορισμένης μέσα σε στενά πλαίσια Λογικής?

Το αντίθετο αποτελεί η ελεύθερη σκέψη , η ακαταπόνητη Δημιουργικότητα και η ανεξάντλητη Καλλιτεχνία.

Σε κάθε ιστορική περίοδο οικονομικής και κοινωνικής Ύφεσης, η παραγωγή μοναδικών έργων και η ανάδειξη καλλιτεχνών είναι αντιστρόφως ανάλογη με την Οικονομική και Κοινωνική κατάσταση που επικρατούσε.

Δηλαδή όσο πέφτει ο πήχης της κοινωνικών προτύπων, παραδείγματα άπειρα σήμερα, τόσο ανεβαίνει ο πήχης των καλλιτεχνών σε όλα τα επίπεδα. Σε όποια μορφή τέχνης και αν μεταφράζεται η Δημιουργικότητα.

Όμως η Τέχνη που φτάνει στις μάζες, έστω και αν δεν θεωρείται η Μεγάλη Τέχνη, όπως η Ζωγραφική , η Γλυπτική ή η Ποίηση, είναι η Μουσική.

Η Μουσική φτάνει, συνακολουθούμενη με μια μορφής ποίησης, στο πολύ κοινό.

Έτσι παρατηρείται μια άνθιση στην ελληνική μουσική, εκεί που για χρόνια η μορφή αυτής της Τέχνης, βυθιζόταν διότι βασιζόταν στο ευκαιριακό , το εύκολο, την ξενομανία και τον μιμητισμό.

Τα πάντα συνέβαιναν και εκεί για το Χρήμα και το Κέρδος.

Εκεί οφείλεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, και ο ξεπεσμός της ελληνικής μουσικής Βιομηχανίας, με ταυτόχρονες εκλάμψεις και εξαιρέσεις βέβαια.

Όμως πενία Τέχνες κατεργάζεται, όπως λέει και το επίκαιρο γνωμικό του θυμόσοφου Λαού.

Όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, οι Τέχνες που παράγονται είναι εξαιρετικής ποιότητας.

Όλα αυτά τα γράφω επ’ αφορμή ενός μουσικού συμβάντος.

Την Τρίτη 16/3/2010 γιόρτασε ο Μουσικός Ραδιοφωνικός σταθμός FREEDOM 88,9 τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του. Το όνομα και μόνο του σταθμού αυτού καταδεικνύει πρόδηλα την λειτουργία του. ‘Απελευθέρωση’ από τα παλιά μας δεσμά. Τα πέδικλα που είχε φορέσει το Χρήμα στην Δημιουργικότητα.

Το ευχάριστο είναι ότι αυτός ο σταθμός ξεκίνησε, πριν ένα χρόνο ακριβώς, ως εναλλακτικός και έχει καθιερώσει περισσότερους καλλιτέχνες παρά όλοι μαζί οι ‘mainstream’ και καθεστωτικοί σταθμοί συνολικά.

Εκεί ήταν προσκεκλημένοι και τραγούδησαν ζωντανά όλοι οι νέοι καλλιτέχνες, στους οποίους πρέπει να δώσει κανείς βάση και αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει την καριέρα τους, διότι θα μας απασχολήσουν τα χρόνια που έρχονται.

Με τόση διαφήμιση, θα νομίζει κανείς ότι έχω μετοχές του σταθμού εξ’ ου και η προσπάθεια μου να τον αναδείξω.

Όμως νιώθω ότι είναι μια Όαση μέσα στα καθιερωμένα.

Ήταν πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες , που και μόνο καταγραφή να κάνουμε, γεμίζουν ολόκληρη παράγραφο.

Στην 18ωρη παραγωγή συμμετείχαν 35 καλλιτέχνες και ερμήνευσαν είτε δικά τους είτε άλλων τραγούδια. Οι Ska Bangies, Rosebleed, Ο Ζακ Στεφάνου, Η Joana Drigo, Οι Αλκή, Ο Φίλιππος Πλιάτσικας, O Μίλτος Πασχαλίδης, Ο Ευριπίδης Ζεμενίδης, Ο Ορέστης Ντάντος, Η Μάρω Μαρκέλλου, Ο Στάθης Δρογώσης, Ο Πάνος Μουζουράκης, O Λεωνίδας Μπαλάφας, Τα Κόκκινα Χαλιά, Οι MATISSE, οι Lexicon Project, Ο Ησαϊας Ματιάμπα, οι GAD, Οι No Profile, O Rous, οι Domenica, ο Μύρωνας Στρατής, O Γιώργος Μυλωνάς, Οι Μέλισσες, ο Γιώργος Καραδήμος, ο Κωστής Μαραβέγιας, οι ΟΝΑΡ και η Θεοδοσία Τσάτσου.

Όλοι αυτοί είναι ενδεικτικοί για την άνθιση που παρατηρείται στην ελληνική μουσική τα τελευταία δύο χρόνια. Θα μπορούσαν να έχουν τραγουδήσει και άλλοι τόσοι ακόμα.

Αλλά νόημα δεν έχουν τα πρόσωπα. Το πραγματικά αισιόδοξο μήνυμα όλης αυτής της εκδήλωσης ήταν ο τρόπος που αποδόθηκε.

Ακόμα και καταξιωμένοι στον χώρο καλλιτέχνες, όπως ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ο Μίλτος Πασχαλίδης και η Θεοδοσία Τσάτσου, έχουν ένα κοινό γνώρισμα με τα νέα παιδιά που είναι τώρα στα ξεκινήματα τους.

Όλοι ανεξαιρέτως έβγαζαν έναν κοινό αέρα ‘ερασιτέχνη’.

Κανένας δεν είχε τουπέ ούτε φάνηκε να ‘ποζάρει’ μπροστά από το ραδιοφωνικό μικρόφωνο.

Όλοι προσπάθησαν, και αυτό φαίνεται και μέσα από την μουσική τους, να δείξουν την δουλειά τους και να βασιστούν στα προσωπικά τους αισθητικά κριτήρια και όχι να γράψουν εύπεπτη και επιφανειακή μουσική μόνο και μόνο να πλουτίσουν.

Μην κατηγορηθώ ότι υποστηρίζω κάποιους , λες και εκείνοι δεν αμείβονται για όσα κάνουν. Φυσικά και αμείβονται αλλά θεωρώ ότι δεν φτιάχνουν Μουσική ώστε να πλουτίσουν αλλά Μουσική για την Μουσική.

Αν αυτά που δημιουργούν είναι ποιοτικά και πουλάνε έχει καλώς και αποκομίζουν κέρδη.
Ακόμα και μέσα στα προηγούμενα Χρόνια, που η Μουσική ήταν το εύκολο, πρώτοι στις πωλήσεις ήταν οι θεωρούμενοι ‘ποιοτικοί’ και ‘έντεχνοι’ όπως η Αλεξίου, ο Νταλάρας, ο Παπακωνσταντίνου και αρκετοί άλλοι.

Άρα ένας πολύ καλός δρόμος προς την Δόξα και το Χρήμα είναι η Καλή Μουσική.

Όπως είπε άλλωστε και ο Κωστής Μαραβέγιας σε μια εκ των συνεντεύξεων στο σταθμό« δεν υπάρχουν ‘ποιοτικοί’ και ‘εμπορικοί’ καλλιτέχνες, υπάρχουν πολύ απλά ‘έντεχνοι’ και ‘άτεχνοι’».

Έχει απόλυτο δίκιο. Σε όλες τις μορφές της Μουσικής υπάρχουν και τα διαμάντια και η φύρα, δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική αλλά καλοί και κακοί καλλιτέχνες.

Δεν γνωρίζω αν όλα τα μουσικά συγκροτήματα και οι μεμονωμένοι καλλιτέχνες θα πετύχουν και θα κάνουν την καριέρα που τους αξίζει.

Είμαι σίγουρος όμως ότι θα βασιστούν στα πόδια τους και στην προσωπική τους Κρίση και νομίζω ότι αυτό είναι ότι πιο ελπιδοφόρο, διότι προσωπική Άποψη σημαίνει δημιουργικότητα και η δημιουργικότητα σημαίνει παραγωγή και άνοδος.

Άρα μήπως έφτασε η Ώρα επιτέλους να δούμε και μια φορά το ποτήρι … μισογεμάτο ???