Κόψε επιτέλους το αναθεματισμένο!!!

Εντάξει, το ξέρω, όλοι έχουμε βρεθεί σε ανάλογη φάση.
Αναρωτιόμαστε, Μα καλά δεν μπορεί να καταλάβει πόσο κακό του κάνει?!
Εμείς όμως εκεί. Πείσμα στο πείσμα. Έχουμε φτιαχτεί από αυτήν την ανώτατη δύναμη της εγωιστικής παραίσθησης, πώς ό,τι θελήσουμε θα γίνει και θα παραμείνει δικό μας.
Γνωστοί, Οικογένεια, Φίλοι, ΌΛΟΙ με μια φωνή το φωνάζουν ΚΟΨ΄ΤΟ!!!
Μπορεί να θεωρηθεί σαν το Τσιγάρο. Κανείς δεν θέλει να το συνεχίσει αλλά το έχουμε απόλυτη ανάγκη.
Ο καθένας μπορεί να αναφέρει εκατομμύρια των εκατομμυρίων επιχειρήματα με τα οποία προσπαθεί να μας αλλάξει γνώμη. Εμείς όμως οι πεισμωμένοι ΕΚΕΙ!!!
100 μέρες καθαρός με τα σημάδια της '' Πίσσας '' να παραμένουν, αλλά η γοητευτική επίδραση της " Νικοτίνης '' παραμένει στα χείλη χωρίς να μπορεί να διαλυθεί.
Όλα τα επιχειρήματα των άλλων μπορεί να τα εξαφανίσει και να τα εκμηδενίσει μόνο μια πολύ απλή πρόταση... ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!!

Μόνο όταν διαλυθεί αυτή η εσωτερική ανάγκη για να '' καπνίζουμε '' μπορεί να τερματίστει αυτήν η '' βρωμερή '' και '' ανθυγιεινή '' συνήθεια. Μόνο έτσι.

Αυτή η εξάρτηση μπορεί να μεταφραστεί σε περισσότερα από ένα επίπεδα.
Καταρχάς σε πρώτο πλάνο, οφείλουμε να παραδεχτούμε την εγωιστική μας απαίτηση να επιβάλλουμε την γνώμη μας, τόσο στους άλλους, όσο και στο ίδιο το '' τσιγάρο '' αλλά το κυριότερο και καταστροφικότερο στον εαυτό μας. Άρα μόνο και μόνο επειδή το θέλουμε, πρέπει και να το αποκτησουμε.
Βαθύτερα, όταν το κοιτάξει κανείς, παρατηρειται το φαινόμενου του προσωπικού εξευτελισμού. Δεν υπάρχει πιο εξευτελιστικό φαινόμενο, από την προσωπική αυτοέκθεση των συναισθημάτων στους άλλους. Αυτό προυποθέτει την απόλυτη προσωπική αυτοεκτίμηση ή στην χειρότερη την απόλυτη εξάρτηση από το '' τσιγάρο '', τόσο ώστε το μόνο που να απομένει είναι η ανάγκη εξωτερίκευσης των συναισθημάτων, μόνο και μόνο από εσωτερική ανάγκη προβολής των συναισθημάτων μας πάνω στους άλλους, για να θέσουμε το '' πρόβλημα '' μας σε τρίτο πρόσωπο. Κοινώς η απόλυτη ξεφτίλα. Θέτεις τον εαυτό σου στην απόλυτη Κρίση των άλλων, είτε πρόκειται για καλοπροαίρετη είτε κακοπροαίρετη Κριτική.

Το απόλυτο Κακό και η ρίζα της '' εξάρτησης '' είναι ο πιο ύπουλος και δυσκολοκατάβλητος αντίπαλος γιατί ενεδρεύει χωρίς να υπάρχει προφανής ΛΥΣΗ. Δεν μπορείς να καταλάβεις, να χωνέψεις το γεγονός, όχι το γιατί οι Άλλοι θέλουν να σταματήσεις να '' καπνίζεις '' - αυτό το καταλαβαίνω - διότι νοιάζονται ή θέλουν το καλό σου, ΑΛΛΑ το γεγονός ό,τι το ίδιο το
'' ΤΣΙΓΑΡΟ '' θέλει να σταματήσεις να το '' ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ '' !!!

Όσο παρανοϊκό και άν ακούγεται το ίδιο που σου δημιουργεί την '' εξάρτηση '' , το ίδιο σου ζητάει να το αποχωριστείς. Τρέλα!!! Για αυτό το λόγο είναι τόσο δύσκολο να καταπιείς το γεγονός ό,τι πρέπει να σταματήσεις να '' καπνίζεις '' . Πώς είναι δυνατόν αυτό που σε τρελαίνει, που σε εθίζει, που περιμένεις πώς και πώς να το '' ανάψεις '' αυτό το ίδιο σου κόβει και σου παίρνει την ανάσα, αυτήν την ανάσα που είναι τόσο απαραίτητη. Μα τόσο απαραίτητη.
Η μόνη λύση, αν υπάρχει λύση, είναι αυτή. Να κόψεις την ρίζα του Κακού. Να μάθεις γιατί το '' τσιγάρο '' δεν σε γουστάρει άλλο πια. Δεν θέλει άλλο πια να το '' ανάβεις '' να το '' ρουφάς '' και το κυριότερο να το '' ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ '' .

Πάντως όλοι ξέρουμε, ό,τι όλες οι, απαραίτητες για την επιβίωση, ανάγκες, με ένα τρόπο κόβονται. ΜΑΧΑΙΡΙ. Το άσχημο με αυτή την αποφασιστική '' κατάργηση '' είναι το συναίσθημα που εκλαμβάνεις όταν είσαι με το μέτωπο μπροστά από μια '' Πόρτα '' σε ένα πολύ σκοτεινό δωμάτιο. Ξέρεις ό,τι πρέπει να βγείς στο Φώς του Ήλιου, να απογυμνωθείς από κάθε προσωπική '' ανάγκη '' και '' εξάρτηση '' αλλά νιώθεις τόσο έντονα προσκολλημένος στις παλιές '' Κακές '' συνήθειες, οι οποίες καταλαβαίνεις ό,τι σε έχουν και θα σε έχουν αφήσει μόνο και έρημο, μέσα σε αυτό το κρύο, παγερό και υγρό σκοτεινό Δωμάτιο των '' εξαρτήσεων '' .

Αντιλαμβάνεσαι πώς οφείλεις , προπάντων στον Εαυτό σου, να βγείς και αρπάξεις την Ζωή από τα μαλλιά, ΑΛΛΑ νιώθεις τόσο ευάλωτος και μοναχικός. Το χειρότερο όλων είναι το συναίσθημα της ΚΤΗΣΗΣ που έχεις. Το συναίσθημα που σου επιβάλλει, να μείνεις στάσιμος και Ακίνητος μέσα σε αυτό το Ίδιο το Μοναχικό, Κρύο, Παγερό και Υγρό Σκοτεινό Δωμάτιο των '' εξαρτήσεων '' .

Άρα το μόνο που απομένει είναι να βγείς στο Φώς του Ήλιου, όταν Βγείς στο Φώς του Ήλιου, ΆΝ βγεις στο Φώς του Ήλιου...

Επομένως οφείλουμε να αναφωνήσουμε σε αυτήν την χαώδη και βαλτώδη κατάσταση ...

ΤΣΙΓΑΡΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΣ !!!