Δώσε το Εισιτήριο στον Επόμενο...

Πόσο αληθινό και συνάμα πόσο ενδιαφέρον είναι να παρατηρεί κάποιος μια συλλογική δράση, η οποία δεν έχει τις ''ρίζες'' της σε κάποιο οργανωμένο σχέδιο ούτε σε κάποια - βάσει προγραμματισμού - κίνηση. Απεναντίας να αποτελεί μια αυθόρμητη κίνηση, η οποία, με την σειρά της, να εμπνέει και να εκφράζει, αν όχι το σύνολο, τουλάχιστον μεγάλη μερίδα του συνόλου.

Η ατομική δράση, δηλαδή, είναι τόσο ισχυρή ώστε να μετασχηματιστεί και να μεταφραστεί σε μια μορφή Κινήματος, και στην συνέχεια με μορφή ''Χιονοστιβάδας'' να κατακλύσει τους πάντες και τα πάντα.

Ίσως όσα αναφέρω να είναι λίγο Ουτοπικά και εκτός Πραγματικότητας, αλλά παράλληλα το γεγονός ότι μπορεί να συμβούν, μου φαντάζουν τόσο αναγκαία και τόσο ανέλπιστα ελπιδοφόρα. Να γνωρίζουμε και να βιώνουμε δηλαδή, ότι η Ζωή μας δεν ακολουθεί τον ''ταγό'' του κάρματος, ούτε ακόμα ότι η ίδια μας η ύπαρξη είναι a priori καθορισμένη μέσα στην Κοινωνία. Η κοινωνική μας δράση, λοιπόν, μέσα από την προπαγανδιστική δράση των Μέσων Μαζικής ''Ενημέρωσης'' και από άλλους φορείς, οι οποίοι εμφορούνται από παρόμοια ''επιχειρήματα'', έχει ατονήσει.

Ακόμα και στην περίπτωση, κατά την οποίαν εμφανίζονται κάποια ψήγματα αντίδρασης κατά του οποιουδήποτε καθεστώτος, αυτή η αντιδραση μεταφέρεται με εντελώς ''λανθασμένο'' τρόπο ώστε να αποπροσανατολιστεί η προσοχή από την εστίαση στο αυτό καθαυτό ζήτημα, και στην συνέχεια να ασχοληθούμε με επουσιώδεις λεπτομέρειες αυτού του γεγονότος και των παρελκομένων του.

Η Ατομική ευθύνη και πρωτοβουλία, όπως και σε κάθε άλλη περίοδο της Ιστορίας, πρέπει να είναι ισχυρή και Κραταιά, ιδίως στην Εποχή μας. Μόνο διαμέσου της ισχυρής Ατομικής ευθύνης και πρωτοβουλίας είναι δυνατόν να καταστεί δυνατή η αλλαγή των Κοινωνικών και Πολιτικών συσχετισμών αλλά και των συλλογικών διαδικασιών.

Όλα αυτά αποτελούν ένα μακρόσυρτο, αλλά αναγκαίο - κατά την γνώμη μου - πρόλογο, για να μπορώ με μεγαλύτερη ευκολία να αναφερθώ σε ένα φαινόμενο που λαμβάνει χώρα στην πόλη μας και ελπίζω όχι μόνο στην πόλη μας.

Ίσως αυτό το ίδιο το γεγονός να σας φανεί ασήμαντο αλλά και επουσιώδες. Διότι ο αντίκτυπος που έχει στην καθημερινότητα μας να είναι μηδενικός, αλλά παράλληλα είναι ενδεικτικό του τρόπου ζωής μας, αλλά και διδακτικός ως πρός το τρόπο που θα έπρεπε να ζούμε και να αντιδρούμε σε οτιδήποτε μας ενοχλεί.

Το φαινόμενο στο οποίο αναφέρομαι, είναι η διαδικασία ανταλλαγής εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αυτή η διαδικασία είναι λοιπόν μια μορφή Ατομικής δράσης που μετασχηματίζεται σε Συλλογική Δράση. Για όσους δεν γνωρίζουν - αν και δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί- πρέπει να αναφερθώ εκτενέστερα στο τι συμβαίνει.

Κατά αυτήν την διαδικασία, λοιπόν, κάποιος ο οποίος ήταν εξοργισμένος ή απλά απογοητευμένος από την άνοδο των τιμών των εισιτηρίων στα Μ.Μ.Μ., άφησε το εισιτήριο του πάνω στο ακυρωτικό μηχάνημα, έτσι ώστε να το βρεί ο επόμενος και με το ίδιο εισιτήριο να συνεχίσει την διαδρομή του. Όλα αυτά συνέβησαν διότι, αυτός ο Πρώτος εκμεταλλευόμενος το παραθυράκι του Νόμου, όπως και σε κάθε Νόμο σε αυτή την Χώρα, αλλά και οργισμένος από την άνοδο των τιμών, ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ.

Αυτή η αντίδραση από Χέρι σε Χέρι και από στόμα σε στόμα έλαβε, μια περισσότερο Συλλογική χροιά και πλέον είναι μια ευρέως γνωστή κίνηση Πολιτών.

Επειδή σε κάθε έκφανση της ζωής μας, υπάρχει και ο αντίλογος, κάποιοι θα πούν '' Έλα μωρέ τώρα, αυτοί είναι τζαμπατζήδες, οι οποίοι ψάχνουν τρόπο να ανέβουν τσάμπα'', άλλοι με την σειρά τους θα πούν '' Καλά δεν σκέφτονται ότι αν πάψουμε όλοι να πληρώνουμε εισιτήριο η ΕΤΑΙΡΙΑ θα πάψει να λειτουργεί λόγω έλλειψης εσόδων'' ή κάποιοι άλλοι περισσότερο ακραίοι να πούν '' Αν ξαναδώ κάποιον να αφήνει εισιτήριο στο μηχάνημα θα τον καταγγείλω. Μόνο όσοι μπορούν να αγοράσουν εισιτήριο έχουν το δικαίωμα να μπούν. Τί είμαι εγώ βλάκας και πληρώνω? Άσε που έχουμε πήξει στους ξένους οι οποίοι μπαίνουν τσάμπα μέσα στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ μέσα και ταλαιπωρούν τους ΕΛΛΗΝΕΣ φορολογούμενους''.

Εμένα δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα κίνητρα, ούτε τα ελατήρια του καθενός που εκφράζει κάποια από τις κατακριτέες - κατά την γνώμη μου - απόψεις. Δεν με αφορά καν η αντιπαράθεση και η λογομαχία.

Με ενδιαφέρει και με εξιτάρει το όμορφο γεγονός της Συλλογικής αντίδρασης που λαμβάνει Χώρα στις Αθηναϊκές Συγκοινωνίες, η οποία ξεκίνησε από την Ατομική Πρωτοβουλία και εξέφραζε ένα μεγάλο μέρος της Κοινωνίας. Η απόδειξη αυτής της αποδοχής φανερώνεται κάθε μέρα, από το γεγονός ότι συνεχίζεται αδιαλείπτως η δράση αυτή και όσο περνάει ο καιρός αυτό το Κίνημα διογκώνεται.

Άρα το μόνο που απομένει, εν είδει ευχής, είναι να ελπίσουμε ότι θα συνεχιστεί αυτή η μορφή αντίδρασης, αλλά το σημαντικότερο είναι να εκφραστεί και σε άλλους - πολύ πιο σημαντικούς και κρίσιμους - τομείς της ζωής μας. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος θα συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε μια Χώρα, σε ένα Κράτος που μας δίνει άπλετες αφορμές αντίδρασης.

Άρα το μόνο που απομένει να πράξουμε είναι ... ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ!!!