Τα Λόγια είναι Φτώχια...

SIGNS
---------

Ίσως η καλύτερη μικρού μήκους ταινία που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Άλλωστε ήταν ανάμεσα στους νικητές για το βραβείο του Λέοντα στην κατηγορία για την καλύτερη μικρού μήκους ταινία στις Κάννες το 2009.

Η ταινία ανήκει σε ένα πολύ ταλαντούχο σκηνοθέτη που ονομάζεται Patrick Hughes. Μπορείτε να δείτε την δουλειά του στο προσωπικό του site http://patrickhughes.com.au/.

Με την συγκεκριμένη ανάρτηση αποσκοπώ στο να καταδείξω την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα, αλλά ειδικότερα την σχέση μεταξύ των δύο φύλων.

Οι Κινέζοι λένε ότι μία φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις. Φανταστείτε ένα βίντεο 12 λεπτών και κάτι. Το καλό είναι ότι η Τέχνη της κινηματογράφησης - και γενικότερα κάθε μορφής Τέχνη - μπορεί να αποτυπώσει μια κατάσταση με μεγαλύτερη επάρκεια και να δημιουργήσει συναισθήματα σε πολλά επίπεδα. Διότι ξυπνάει εμπειρικές καταστάσεις, ακούσματα και βιωματικές επιδράσεις.

Ας πούμε και μια ελληνική παροιμία λοιπόν , η οποία ταιριάζει γάντι στην συγκεκριμένη μικρού μήκους ταινία, τα λόγια είναι φτώχια....

Υγ. Παρακαλώ όσοι το δούν να κάνουν ένα κόπο να το σχολιάσουν διότι θα ήθελα να μοιραστούμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που θα γεννηθούν, διότι, να μην ξεχνάμε είμαστε μια παρέα...

3 σχόλια:

  1. Λοιπον την παρακολουθησα την ταινια και θα σου πω τι συναισθηματα μου προκαλεσε... Εκνευρισμο! Η ταινια αυτη ειναι για 5χρονα που δεν ξερουν τι πα να πει ζωη, αυτος ο Jason ηταν απιστευτα τυχερος (περα απο χαμενο κορμι με πατεντα), διοτι πολυ απλα στη ζωη δεν εχεις ποτε δευτερες ευκαιριες, ποσο μαλλον τριτες και τεταρτες και πεμπτες οπως ειχε αυτος.
    Η ζωη τρεχει με χιλια και οχι με 0,0001 οπως δειχνει αυτην η ταινια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εκνευρισμο σιγουρα δεν μου προκαλεσε αυτη η ταινια.. Οι ανθρωποι- για να πω το κλισε- δεν ειναι μηχανες.. Μπορει καποιες φορες να κολλανε, μπορει να σιωπουν επειδη δεν ξερουν τι θα πουν αλλα η μαγκια ειναι να παραδεχονται την μ@λ@κι@ και να προχωρουν.. Και προφανως ειναι ασχημο οταν χανονται ευκαιριες αλλα τις περισσοτερες φορες δεν υπαρχουν μονοδρομοι.. Και μπορεις να βρεις μια αλλη ευκαιρια σε εναν παραλληλο δρομο, να την "αρπαξεις" και να νιωσεις γεματος.. Αυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω με τον-την crypt..Πάντα υπάρχει και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία αρκεί να τη δεις. Καμμιά φορά είναι μεταμφιεσμένη κι εσύ απλά την προσπερνάς στο διάβα σου..
    Όσον αφορά στην ταινία, προσωπικά με άγγιξε απίστευτα..Ένας τυπάκος γύρω στα 30, ο Jason νέο - γιάπης χωρίς όμως να είναι η κλασσική αντιπαθητική persona του καρριερίστα περιφέρεται σε ένα σκηνικό με φόντο σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι. Ζει μόνος και ''κραυγάζει'' για επικοινωνία, παρέα, ζεστασιά και προδέρμ. Οι ευχές του κάποια στιγμή ευοδώνονται, γνωρίζοντας δίπλα από τον εργασιακό του χώρο ακριβώς, μια έξυπνη, χαριτωμένη θυληκή ύπαρξη..Προσωπικά, η ταινιούλα μου άρεσε πολύ καθότι προβάλλει τη ρομαντική, αισιόδοξη πλευρά της ζωής, που τόσο έχω-ουμε ανάγκη..μου άρεσε γιατί με κάνει να ελπίζω και να αισιοδοξώ..μου άρεσε, γιατί κουράστηκα να ακούω για αποτυχίες, δυστυχίες, αρρώστιες και πυρκαγιές..Αντιθέτως, μου ανοίγει ένα παράθυρο στο όνειρο και αφήνει ένα ασυναίσθητο χαμογελάκι στο πρόσωπό μου. Αυτά.. :)
    Eva

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σε ευχαριστουμε για το σχολιο. Μακαρι να μας ξαναρθεις.