Ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό

Αφορμή για αυτή τη δημοσίευση είναι ένα άρθρο που διάβασα κατά τύχη στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής. Απ' ότι φαίνεται, ενώ βρέθηκαν 5 δότες καρδιάς (από θύματα στην άσφαλτο) απορρίφθηκαν από το Ωνάσειο γιατί έλειπαν όλοι οι απαραίτητοι καρδιοχειρούργοι για μα τέτοια επέμβαση. Ευτυχώς, σε άλλες χώρες δεν πηγαίνουν όλοι οι γιατροί ταυτόχρονα διακοπές και τελικά κάποιοι πήραν αυτό το δώρο ζωής.
Το θέμα είναι ότι αυτή η λογική κυριαρχεί σε όλη τη δημόσια ζωή της χώρας μας. Καθένας κάνει ότι τον βολεύει προσωπικά χωρίς να σκέφτεται και την προσωπική ευθύνη που έρχεται πακέτο με τα δημόσια αξιώματα, τις παχυλές αμοιβές και την όποια κοινωνική καταξίωση. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα με το Ωνάσειο, θεωρώ αδιανόητο αυτό που συνέβη. Όταν γίνεσαι γιατρός πρέπει να είσαι έτοιμος και διαθέσιμος 24:7 όλο το χρόνο. Εξάλλου υποτίθεται ότι δεν είναι επάγγελμα, είναι λειτούργημα, το κάνεις για να βοηθήσεις και όχι για να βοηθηθείς.
Όπως λειτούργημα βέβαια είναι και η πολιτική. Μόνο που και αυτό στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί ως επάγγελμα. Και μάλιστα ένα επάγγελμα οικογενειοκρατικό, μια κλειστή κάστα. Βέβαια ας μην ξεχνάμε και την εκλογική δύναμη που προσφέρει μια καριέρα ηθοποιού, τραγουδιστή ή έστω αθλητή. Αλλά και όσοι δεν ανήκουν σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες προκειμένου να επιβιώσουν στο βουλευτιλίκι αναγκάζονται να χωρίζονται σε στρατόπεδα και να ανήκουν στη σφαίρα επιρροής των διάφορων οικογενειών. Όλα κρίνονται από το προσωπικό συμφέρον. Με το που γίνονται εκλογές, η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση βγαίνει και αναγγέλει ότι η χώρα πήρε το στραβό το δρόμο και πρέπει να ξαναγίνουν εκλογές ώστε να εκφραστεί το πραγματικό θέλημα του λαού. Αντί να βοηθάει στην ανάπτυξη ενός υγιούς διαλόγου και να ασκεί ουσιαστική κριτική κάθεται και κλαίει για τα χαμένα κέρδη που θα' χε ως κυβέρνηση. Έτσι και σήμερα,έχουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να φωνάζει όλη την ώρα για εκλογές και τη Ν.Δ. αντί να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει προβλήματα, να ψάχνεται για τρόπους ελάττωσης της εκλογικής της ζημίας. Αλλά είπαμε στην Ελλάδα επικρατεί το θέατρο του παραλόγου. Έχεις μια κυβέρνηση που κλείνει τη Βουλή σε μια χρονική στιγμή μόλις στα συνταγματικά όρια, με άμεσο αποτέλεσμα την παραγραφή των ποινικών ευθυνών των κυβερνήσεών της κι αμέσως μετά προτείνει την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Κι ενώ μόλις πριν ένα χρόνο είχε γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος αλλά τότε μια τέτοια αλλαγή του νόμου είχε απορριφθεί ασυζητητί. Τέτοιο δούλεμα μας κάνουν και το πιο αποκαρδιωτικό για μένα, είναι ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποιο από τα δυο κόμματα εξουσίας ενδιαφέρεται πραγματικά να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθούν ευθύνες.
Απ' ότι ακούω και διαβάζω, αναμένεται από μέρα σε μέρα η έκδοση του Χριστοφοράκου και η παράδοσή του στις ελληνικές αρχές. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τέτοιο μένος εναντίον του ανθρώπου αυτού. Στο κάτω κάτω την εταιρεία του έκλεβε και όσο ότι χρημάτιζε τους πολιτικούς μας, πέρα απ' το ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος μιας και κάποιο μεγαλύτερο κεφάλι του έδινε τα χρήματα, ποιος θα πρέπει να είναι περισσότερο υπόλογος απέναντι στον ελληνικό λαό, αυτός που τα δίνει ή αυτός που τα παίρνει; Και μακάρι να βγω ψεύτης αλλά ακόμα και να δικαστεί από ελληνικό δικαστήριο δε νομίζω ότι θα πει ονόματα πολιτικών. Κι αυτά που έχει πει ως τώρα είναι λίγο πολύ αναμενόμενα. Τόσο ο Γείτονας όσο και ο Βαρθολομαίος ήταν λογικό να έχουν έρθει σε συνεννόηση με τη SIEMENS από τη στιγμή που υπάρξαν ταμίες των κομάτων τους. Όπως λογικό θεωρώ και αντίστοιχη ανάμιξη (αν προκύψει) και των υπόλοιπων που είχαν επιτελέσει ταμίες των δύο μεγάλων κομάτων. Αλλά κι αυτοί από τη στιγμή που βάζουν το κοματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό ήταν απολύτως λογικό να παραλάβουν τα χρήματα που τόσο απλόχερα πρόσφερε ο γερμανικός κολοσσός. Το πιο ενδιαφέρον σχετικά με την πιθανή παραπομπή του Χριστοφοράκου στην ελληνική δικαιοσύνη ήταν η πρόταση ενός βουλευτή της Ν.Δ. (δε θυμάμαι όνομα) να δοθεί χάρη στον Χριστοφοράκο με αντάλλαγμα να δώσει ονόματα πολιτικών που είχε χρηματίσει. Και όμως όλα μα όλα τα κόματα αντέδρασαν. Κι εγώ δε συμπαθώ τους ρουφιάνους αλλά δε λένε ο ρουφιάνος μόνο από ρουφιάνο θα τη βρει; Κι όπως έγραψα και παραπάνω προτιμώ να αποδοθούν ευθύνες στους πολιτικούς που τα πήραν παρά στο λαδωτήρι τους. Βέβαια ποινικές ευθύνες δε θα αποδοθούν, φυλακή δε θα μπει κανείς, αλλά τουλάχιστον ελπίζω να απομακρυνθούν ορισμένοι από την ποιτική και τη δημόσια ζωή. Αν και στη χώρα που λέγεται Ελλάδα όλα μπορείς να τα δεις. Πολλοί έχουν απομακρυνθει από υπουργικούς θώκους λόγω κάποιου σκανδάλου και μόλις προκύψει το επόμενο απλά επανέρχονται.. Εξάλλου στην ελληνική "δημοκρατία" ό,τι είναι νόμιμο θεωρείται και ηθικό..