Άμα τα πάρω - Κίτρινα Ποδήλατα

Τέτοιου είδος στίχο, τόσο καταγγελτικό δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, ακόμα και από φθασμένους Έλληνες ροκάδες, ακόμα και από ράπερς, οι οποίοι την καταγγελία την έχουν κάνει σημαία τους.

Είναι από τα τραγούδια που νιώθεις πως οτιδήποτε έχει γραφτεί μέσα σε αυτούς τους στίχους αποτελεί βιωματική εμπειρία του καλλιτέχνη. Πολλά τέτοια τραγούδια έχουν γραφτεί γύρω από την καταπίεση, την ανελευθερία, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, ιδίως των νέων ανθρώπων, αλλά μου έμοιαζαν ό,τι είναι δήθεν ''καταγγελτικά'' τραγούδια από δήθεν καταγγελτικούς δημιουργούς. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι από τα ξεχωριστά, γιατί μου ξυπνάει αισθήματα πολύ γνώριμα και ειδικότερα πολύ άσχημα γνώριμα αισθήματα.

Άν δεν κάνω λάθος, που δεν πρέπει να κάνω, αυτό το τραγούδι γράφτηκε για να περιγράψει μια από τις ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ, ΖΩΝΤΑΝΟΤΕΡΕΣ και ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΕΣ στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ως πρός την εξέλιξη της, αν και ξεκίνησε από το πιο τραγικό συμβάν. Γράφτηκε επ' αφορμή της δολοφονίας του μικρού Αλέξη στις 6/12/2008. Νύχτα κατα την οποία ο Υπουργός Παιδείας (κύριος) Στυλιανίδης, αν και όφειλε εκ των πραγμάτων από την θέση την οποία κατείχε, να είναι στην Πρώτη Γραμμή των διαδικασιών, αποφάσισε να συνεχίσει την διασκέδαση του στα μπουζούκια και την επόμενη μέρα στο γήπεδο - Κυριακή άλλωστε, πρώτα Εκκλησία και μετά γήπεδο - , αν και επρόκειτο για την δολοφονία ενός μωρού - Παιδιού - Εφήβου, που τυπικά και μόνο - από ό,τι φαίνεται - ήταν στην δικαιοδοσία του.

Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα, θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ κάποια άλλη μέρα, και επιδέχεται αρκετής ανάλυσης, αλλά νομίζω ό,τι το τραγούδι τα λέει όλα πολύ γλαφυρά και αντιπροσωπεύει ένα πολυ μέρος των νέων και των συναισθημάτων τους.

Καλοί είναι οι πρόλογοι, αλλά κάθε ένα τραγούδι και κάθε μορφή Τέχνης, ο καθένας οφείλει να την αναλύει από μόνος του χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την γνώμη όλων των άλλων και αργότερα να το συζητάει. Άρα επί τω έργω:


Στίχοι: Κίτρινα Ποδήλατα
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Πρώτη εκτέλεση: Κίτρινα Ποδήλατα

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.

Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.

Μακάρι να συνεχίσουν έτσι τα παληκάρια, γιατί είναι νέοι και έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους.

Υγ1. Αναρωτιέμαι τέτοιου είδους τραγούδια γράφονται και χάνονται μέσα στην όλη εποχή του τσιφτετελιού και του R n' B, ή ακόμα χειρότερα, μήπως δεν γράφονται καθόλου?!

Υγ.2 Ακόμα και αν γράφονται, για ποιό λόγο δεν ακούγονται? Μήπως και αυτό βρήκε το Φώς της δημοσιότητας για εμπορικούς σκοπούς? Γιατί θα πολύ απλά τότε θα πούλαγε ενώ σε άλλη περίοδο δεν θα είχε και τόσο πολύ απήχηση?